Wikipedia

Wikipedia is een meertalige internetencyclopedie die in principe door vrijwillige auteurs wordt geschreven. Het is een uiterst nuttig instrument omdat de inhoud voor iedereen toegankelijk is en elders gratis, mits bronvermelding, opnieuw te gebruiken is. Het is dan ook een zeer belangrijke bron van informatie.

Maar wist je dat de inlichtingendiensten CIA en FBI Wikipedia onder toezicht houden en bewerken? Dat heeft Larry Sanger, medeoprichter van Wikipedia, onthuld in een interview.

Hij vertelde dat het platform dat hij hielp creëren een “controle-instrument” is geworden van inlichtingendiensten van de VS en hij beschuldigt die diensten ervan om de site te gebruiken voor een “informatieoorlog”. Sanger benadrukt dat bewijs suggereert dat computers van de CIA en FBI al in 2008 werden gebruikt om Wikipedia-artikelen te bewerken.

Wikipedia is een “controle-instrument” geworden van inlichtingendiensten die de site gebruiken voor een “informatieoorlog”

CIA-computers waren betrokken bij het verwijderen van het aantal slachtoffers uit de oorlog in Irak, en een FBI-machine werd gebruikt om lucht- en satellietbeelden van de VS-gevangenis in Guantanamo Bay in Cuba te wissen. De CIA is verantwoordelijk voor het redigeren van talloze artikelen.

“De inlichtingendiensten betalen de meest invloedrijke mensen om hun agenda door te drukken, waar ze meestal al mee op één lijn zitten, of ze ontwikkelen hun eigen talent binnen de inlichtingengemeenschap, leren het Wikipedia-spel en pushen dan wat ze willen zeggen met hun eigen mensen”, vertelde Sanger in het interview.

Vandaag wordt “een groot deel van de inlichtingen- en informatieoorlogvoering online gevoerd op websites zoals Wikipedia”, zo benadrukt hij.

Eerder dit jaar onthulde Elon Musk, de eigenaar van X (voorheen Twitter), documenten waaruit bleek dat de voormalige leidinggevenden van het platform samenwerkten met de FBI om inhoud te verwijderen die het bureau probeerde te verbergen. De documenten gaven ook aan dat Twitter het VS-leger hielp bij online beïnvloedingscampagnes en “anti-Oekraïense verhalen” censureerde.

In dezelfde lijn heeft Meta-CEO Mark Zuckerberg toegegeven dat Facebook, het grootste sociale mediaplatform ter wereld, nauwkeurige informatie censureerde die de verkiezingscampagne van president Joe Biden in 2020 zou kunnen schaden. Dit na een direct verzoek van de FBI.

Een goede raad: wees dus alert bij het raadplegen en gebruiken van Wikipedia.

Oppenheimer

De film Oppenheimer is een echte kaskraker. Hij focust op de figuur van Robert Oppenheimer, een atoomdeskundige die meegeholpen heeft aan de ontwikkeling van de eerste atoombom in de VS in het kader van het Manhattan-project. De insteek van deze film versterkt het idee dat de uitvinding van de atoombom het product was van een aantal geniale individuen.

Wist je dat het door Oppenheimer geregisseerde Manhattan-project een van de grootste ‘openbare werken’ is geweest uit de geschiedenis van de VS? Op het hoogtepunt had het project 130.000 werknemers in dienst, wat net zoveel was als in de hele auto-industrie in de VS destijds.

De ontwikkeling van de atoombom is een van de grootste ‘openbare werken’ geweest uit de geschiedenis van de VS

De bommen op Hiroshima en Nagasaki hebben tussen de 129.000 en 226.000 mensen gedood, voornamelijk burgers. Achteraf is gebleken, onder andere uit de memoires van voormalig VS-president Dwight Eisenhower, dat de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki niet nodig waren om de wereldoorlog te beëindigen. Ze waren eigenlijk gericht tegen de Sovjet-Unie: om te verhinderen dat de SU en niet de VS Japan zou bevrijden en om een militaire afschrikkingsmacht te etaleren ten aanzien van de SU.

Paddenstoelwolk boven Nagasaki na atoombom op 9 augustus 1945. Foto: Charles Levy, Wikipedia

Voor de aanmaak van een massavernietigingswapen werden blijkbaar geen middelen gespaard. Het Manhattan-project kostte omgerekend 38 miljard dollar, dat is meer dan een kwart van wat het Marshallplan, het massale hulpplan voor Europa na WOII, heeft gekost. Sindsdien hebben kernwapens en aanverwante programma’s de belastingbetaler een bijna onvoorstelbare 12.000 miljard dollar gekost.

UPDATE 13 augustus: Erudiet kenner van de geschiedenis van ‘onze’ Belgische kolonie Congo en andere ‘vergeten zaken’ Lucas Catherine biedt volgende aanvulling bij dit hoofdstuk: “Het uranium voor de bom kwam uit de mijn van Shinkolobwe in ‘Belgisch Kongo’, eigendom van de Union Minière, de mijnmaatschappij van de Société Générale. Het was Jules Cousin, één van de grote bazen van die Société (hij was actief in acht koloniale maatschappijen) die de toestemming gaf aan Edgard Sengier, directeur van de Union Minière, om het uranium aan het Manhattanproject van Oppenheimer te leveren. Jules Cousin was later ook een van de financiers van de afscheiding van Katanga onder Moïse Tshombe (1960).”

Niger

Eind juli vond in Niger een staatsgreep plaats. Zoals geweten is het Westen niet altijd even snel en vurig in het veroordelen van staatsgrepen, maar deze keer werd hij bijzonder snel en scherp veroordeeld door het Westen, meer in het bijzonder door Frankrijk en de VS.

De redenen daarvoor hoef je niet ver te zoeken. De coupplegers hebben aangekondigd om de export naar Frankrijk van uranium en goud op te schorten. Wist je dat Niger voor Europa de belangrijkste leverancier is van uranium (nodig voor de opwekking van kernenergie), goed voor ongeveer een kwart van haar behoeften?

Voor Frankrijk is kernenergie zeer belangrijk. Zo bedroeg in 2021 het aandeel van atoomenergie in de opwekking van elektriciteit 36,5 procent. De nieuwswebsite Politico stelt dat “de staatsgreep in Niger een uitdaging zou kunnen zijn voor Europa’s uraniumbehoeften op de langere termijn, net nu het continent probeert om geleidelijk minder afhankelijk te worden van Rusland, een andere belangrijke leverancier van uranium dat in Europese kerncentrales wordt gebruikt”.

Dit komt bovendien op een delicaat moment voor Europa, dat heeft beloofd de Russische olie-export te boycotten en de import van Russisch gas te verminderen.

Volgens The Economist staat 78 procent van de bevolking achter de putschisten

Behalve uranium is Niger ook een belangrijke producent van goud en heeft het aanzienlijke oliereserves (bijna 1 miljard vaten). Redenen genoeg dus waarom de belangstelling voor een van de armste landen ter wereld zo groot is in het Westen.

Maar er zijn ook geopolitieke redenen. Voor Parijs was Niger in West-Afrika het laatste militair bastion van waaruit de Franse troepen konden opereren in de regio. Dat dreigen ze nu kwijt te spelen. Datzelfde geldt voor de VS. Die hebben in het land een zeer grote dronebasis op poten gezet. Hij wordt gezien als “de spil van de archipel van bases van het VS-leger in Noord- en West-Afrika en een belangrijk onderdeel van uitgebreide inlichtingen-, bewakings- en veiligheidsinspanningen van de VS in de regio”. Ook die dreigt Washington nu kwijt te spelen.

Legercoups kunnen doorgaans op weinig sympathie rekenen bij de bevolking. Maar wist je dat volgens The Economist 78 procent van de bevolking achter de putschisten staat en dat naar schatting 30.000 mensen zich verzameld hebben in een stadium in de hoofdstad Niamey ter ondersteuning van de couppleger en tegen een mogelijke militaire interventie van?

57 procent van de bevolking is tegen zo’n interventie en bij de voorstanders er van vindt zelfs een meerderheid dat dit zou moeten gebeuren door de Wagnermilities uit Rusland. Amper 13 procent van de voorstanders verkiest de VS en een schamele 4 procent ECOWAS, de door het Westen gesteunde Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten, die gedreigd heeft met een interventie.

De paus

Begin augustus gingen de Wereldjongerendagen door in Lissabon. In de mainstream media kwamen voornamelijk vrome jongeren aan het woord. Dat mag, maar het echte nieuws van het evenement werd wel zedig verzwegen. De paus riep namelijk Europa tot orde in verband met de oorlog in Oekraïne.

In een toespraak verwees hij naar de verantwoordelijkheid van Europa: “De wereld heeft Europa nodig, het ware Europa: het heeft haar rol als brug en vredestichter nodig in haar oostelijke deel, in het Middellandse Zeegebied, in Afrika en in het Midden-Oosten”. Alleen op deze manier zal Europa in staat zijn om “haar specifieke bijdrage” op het internationale toneel te brengen, die in de huidige historische crisis moeilijk naar voren komt.

Ten aanzien van de oorlog in Oekraïne had hij het over een behoefte aan het ontwikkelen van “een diplomatie van vrede gericht op het oplossen van conflicten en het verminderen van spanningen”.

Met een sneer naar de wapenleveringen en de aangekondigde verhoging van de militaire budgetten: “Uw technologieën, die vooruitgang hebben gebracht en de wereld hebben geglobaliseerd, zijn op zichzelf niet voldoende, laat staan uw zeer geavanceerde wapens, die geen investeringen voor de toekomst zijn, maar een uitputting van het authentieke menselijke kapitaal: dat van onderwijs, gezondheid, de verzorgingsstaat. Het is verontrustend als we lezen dat er op veel plaatsen nog steeds geld wordt geïnvesteerd in wapens in plaats van in de toekomst van jongeren.”

“Europa, welke richting ga je uit, als je de wereld geen vredeskoers voorstelt en geen creatieve manieren om de oorlog in Oekraïne te beëindigen?”

Daarom stelde de paus vragen aan Europa: “Welke richting ga je uit, als je de wereld geen vredeskoers voorstelt, creatieve manieren om de oorlog in Oekraïne te beëindigen en de vele conflicten die zoveel bloedvergieten veroorzaken?”, aldus de 86-jarige kerkleider.

Paus Franciscus. Foto: Long Thiên, Wikimedia Commons / CC BY-SA 2.0

Nog maar goed en wel terug thuis van de Wereldjongerendagen heeft de paus al een andere belangrijke maatregel uitgevaardigd. Het gaat over Opus Dei. Dat is een geheim en uiterst elitair binnenkerkelijk genootschap dat de wereld tracht te missioneren met macht en kapitaal. Het was wellicht de belangrijkste ‘stootgroep’ van de anticommunistische en aartsconservatieve paus Johannes Paulus II.

Opus Dei-ministers vond je o.a. in de regerering van dictator Franco (Spanje), dictator Marcos (de Filippijnen) en in de dichte omgeving van dictator Pinochet (Chili). Ze proberen overal in politieke en kerkelijke sleutelposten te infiltreren.

Onder de Poolse Paus Johannes Paulus II verkreeg dit genootschap een ‘persoonlijke prelatuur’. Dat betekent dat ze een volledig autonome beweging werden die aan het toezicht van de bisschoppen ontsnapt.

De paus heeft nu een einde gemaakt aan die persoonlijke prelatuur. Vorig jaar was de status van Opus Dei al ondermijnd door een vorige pauselijke hervorming. Stap voor stap probeert de huidige paus de restauratiepolitiek van zijn twee aartsconservatieve en rechtse voorgangers, Johannes Paulus II en Benedictus XVI (Ratzinger) ongedaan te maken. Maar er is nog veel werk aan de winkel.