Wist je dat ... -

Wist je dat de coronacrisis de eerste ‘vrouwelijke recessie’ veroorzaakt heeft?

In deze rubriek brengt veellezer Marc Vandepitte markante feiten, cijfers of quotes van over heel de wereld die in de andere media weinig of geen aandacht kregen, maar zeker het vermelden waard zijn om de chaotische wereld van vandaag te begrijpen.

zaterdag 5 december 2020 11:20
Spread the love

 

Vrouwelijke recessie

Sinds het boek Ze zijn ons vergeten van Peter Mertens, weten we dat corona een klassenvirus is. Een virus dat de onderste lagen van de bevolking harder treft dan de bovenste. Maar wist je dat het virus ook vrouwen harder treft dan mannen? Zo liepen vrouwen als gevolg van de pandemie een hoger risico om hun werk te verliezen dan mannen. Dat komt omdat zij gemiddeld meer in sectoren werken die door de lockdowns zijn getroffen. Vrouwen moesten ook meer hun baan opzeggen om voor kinderen te zorgen vanwege schoolonderbrekingen of bij gebrek aan kinderopvang.

Een groot deel van de vooruitgang die vrouwen op de werkvloer hebben geboekt het afgelopen decennium is door deze crisis teruggedraaid.

Aan de top van de grote bedrijven wereldwijd werd blijkbaar gekozen om mannen de leiding te geven tijdens de pandemie. Van de nieuwe CEO’s die in de 965 grootste bedrijven werden aangesteld sinds maart 2020, waren slechts 3 procent vrouwen. Voordien was het aandeel van vrouwen bij de leiding van die bedrijven 12 procent. Het lijkt er niet direct op dat dit de economie ten goede is gekomen …

Een groot deel van de vooruitgang die vrouwen op de werkvloer hebben geboekt het afgelopen decennium is door deze crisis in elk geval teruggedraaid.

Ook etnische minderheidsgroepen in de VS, het Verenigd Koninkrijk en ook bij ons, zijn meer het slachtoffer geworden van (tijdelijke) werkloosheid als gevolg van de coronacrisis. Deze groepen werken vaak in sectoren die het hardst getroffen zijn door de crisis.

Jongeren

Naast vrouwen en minderheidsgroepen zijn jongeren bovenmatig getroffen. Zij worden wel minder ziek van Covid-19, maar studenten en jonge werknemers lijden harder onder de economische gevolgen van de pandemie dan andere groepen.

Volgens de OESO hebben omwille van de pandemie mensen van 25 jaar en jonger 2,5 keer meer kans hun baan te verliezen dan de leeftijdsgroep van 26-64 jaar. Studies hebben ook aangetoond dat afstuderen tijdens een recessie een zogenaamd littekeneffect kan hebben op de lonen en werkomstandigheden.[1]

Wereldwijd hebben 40 tot 80 procent van de jong volwassenen het gevoel dat hun land de dingen niet meer onder controle heeft.

Op mentaal vlak hebben jongeren het ook zwaarder te verduren. Als gevolg van het virus vertoont de leeftijdscategorie tussen 18 en 34 jaar significant meer angst dan de 35 plussers. Wereldwijd hebben liefst 40 tot 80 procent van de jong volwassenen het gevoel dat hun land de dingen niet meer onder controle heeft.[2] Wist je dat China hier de grote uitzondering is? Daar heeft maar 13 procent van de jong volwassenen dat gevoel.

België: dik gebuisd voor pandemiebeheer

We zwijgen er liever zedig over, maar per inwoner hebben we van alle landen het hoogst aantal coronadoden.[3] Wist je dat ze in Duitsland in verhouding 7 maal minder doden hebben, en in Finland zelfs 20 maal minder? En dan hebben we het nog niet over de Aziatische landen.

Die trieste realiteit vertaalt zich in de beoordeling van onze landgenoten over de gevoerde corona-aanpak in ons land. Wist je dat 76 procent van de Belgen vindt dat ons land de verkeerde kant op gaat? Enkel Zuid-Afrika (82 procent) en Frankrijk (79 procent) doen het nog slechter.

Verschillende redenen worden aangehaald om ons catastrofaal beleid te verklaren. Volgens The Economist hebben de meeste landen van de voorbije zomer geen gebruik gemaakt om robuuste test- en opsporingsoperaties op poten te zetten. Daarom moesten ze na de zomer terugvallen op botte maatregelen zoals het sluiten van restaurants en cafés, verbieden van persoonlijke contacten tot en met een avondklok. Landen zoals Duitsland en Finland, waar ze wel goede test- en opsporingssystemen hebben, scoren beduidend beter dan de rest.

Omdat landen de voorbije zomer geen gebruik hebben gemaakt om robuuste test- en opsporingsoperaties op poten te zetten moesten ze na de zomer terugvallen op botte maatregelen zoals het sluiten van restaurants en cafés, verbieden van persoonlijke contacten tot en met een avondklok.

Een tweede reden is het regionalisme. In een vijftal Europese landen werd een doeltreffend beleid ondermijnd omdat er tegenwerking was van regio’s. Het gaat om het Verenigd-Koninkrijk, Frankrijk, Italië, Spanje en België. Het is geen toeval dat deze landen het hoogst aantal doden hebben per inwoner (zie grafiek). In België hebben we acht ministers van Volksgezondheid. Je kan je zelfs afvragen of ze elkaar allemaal bij naam kennen.

Een derde reden is de economische kortzichtigheid. Uit schrik om winst te moeten derven oefenden de economische lobby’s druk uit op de regeringen om zo veel en zo snel mogelijk te versoepelen, ook al waren we nog lang niet uit de gevarenzone. Het gevolg was een tweede lockdown en wie weet een derde en een vierde.

Minder strenge coronamaatregelen leiden nochtans niet tot meer economische groei, integendeel. De voorbije maanden hebben juist geleerd dat hoe groter het aantal besmettingen is, hoe hoger de economische schade oploopt. (Zie grafiek: hoe meer naar rechts hoe meer coronadoden, hoe meer naar onder, hoe groter de economische krimp.) Veel besmettingen betekent lange onzekerheid, en hoe langer die duurt hoe nadeliger voor investeringen en consumptie, twee zeer belangrijke groeifactoren van de economie.

Wist je dat de enige landen die dit jaar een positieve economische groei zullen optekenen landen zijn die kozen voor kordate en drastische maatregelen om het virus te verpletteren? Het gaat over China, Taiwan en Vietnam.

De enige landen die dit jaar een positieve economische groei zullen optekenen kozen voor kordate en drastische maatregelen om het virus te verpletteren.

We botsen hier op de klassieke tegenstelling tussen privé-winst en algemeen belang. Elke economische sector streeft naar zo min mogelijk coronamaatregelen. Maar als elke sector dat doet, krijgt het virus (te veel) vrij spel, waardoor er na verloop van tijd globaal strengere maatregelen moeten genomen worden. En dat is uiteindelijk nadelig voor alle sectoren.

Het is zoals met de lonen. Elk privébedrijf probeert de eigen lonen zo laag mogelijk te houden om de winst te maximaliseren. Maar als elk bedrijf dat doet, dan ontstaat er een neerwaartse druk op de globale loonmassa en dus op de koopkracht van de bevolking. Dat leidt tot minder consumptie, waardoor de winsten globaal gaan dalen.

 

Lees ook:

Wist je dat het IMF pleit voor een coronataks? Dat en andere markante feiten over COVID-19

 

Notes:

[1] De slechte startsituatie is als een litteken, ze slepen dat hun hele carrière met zich mee. Zo doen ze minder werkervaring op (omwille van tijdelijke werkloosheid) en/of starten ze met lagere lonen. Beide factoren hebben meestal een blijvende negatieve impact op de jobs die ze later aannemen.

[2] Het onderzoek werd uitgevoerd begin oktober, vóór er sprake was van veelbelovende vaccins.

[3] Cijfers afkomstig van de Wereldgezondheidsorganisatie op 4 december 2020.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!