“De recent tot stand gekomen wapenstilstand in de Gazastrook was een eerste teken van menselijkheid na weken van meedogenloos geweld. Het was dan ook allesbehalve een oplossing. Elke vorm van respijt voor de mensen in Gaza is welkom, vooral als dat hen toegang geeft tot medische voorraden, voedsel en water. Maar de behoeften zijn zo enorm dat de 7 dagen totaal onvoldoende zijn geweest om voldoende hulp te organiseren. En nu is de wapenstilstand tot zijn einde gekomen.

Net als zoveel mensen over de hele wereld, waren mijn collega’s en ik verontwaardigd en geschokt door de aanval van Hamas op Israëlische burgers. Acht weken later hebben we geen woorden om de absolute verschrikking te omschrijven die Israël de Palestijnse burgers aandoet, door onophoudelijk en willekeurig oorlog te voeren in Gaza, terwijl de wereld toekijkt.

Er is geen greintje respect voor de bescherming van de medische faciliteiten in Gaza. Voor onze ogen veranderen ziekenhuizen in mortuaria en zelfs ruïnes. Ze worden geraakt door aanvallen, tanks en geweren, omsingeld en binnengevallen. Patiënten en medisch personeel sterven. Vier AZG-collega’s zijn gedood en nog veel meer hebben familieleden verloren. Talloze andere collega’s zijn gewond geraakt.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldde ondertussen al om en bij de 200 aanvallen op de gezondheidszorg, en maar liefst 22 dode en 59 gewonde hulpverleners. Medisch personeel, ook dat van ons, is volledig uitgeput en de wanhoop nabij. Ze amputeren ledematen van kinderen met ernstige brandwonden zonder verdoving of gesteriliseerd chirurgisch gereedschap. Ze zien mensen sterven van de pijn. Israëlische soldaten dwingen hen te evacueren, waardoor sommige medici niet anders kunnen dan patiënten achterlaten. Ze moeten letterlijk kiezen tussen hun leven of dat van hun patiënten. Zulke gruwelijke dilemma’s zijn op geen enkele begrijpelijke manier te rechtvaardigen.

Sinds kort heeft AZG een nieuw internationaal noodhulpteam in Gaza, om onze Palestijnse collega’s te ondersteunen en de medische en chirurgische capaciteiten te verhogen. Maar het aantal slachtoffers, de vernietiging van de infrastructuur, het gebrek aan essentiële voorraden zoals brandstof en de voortdurende onveiligheid smoren onze hulpcapaciteit in de kiem. We willen en zouden zoveel meer moeten doen. Maar dat kan nu niet, omwille van de belegering en de voortdurende, niets ontziende oorlogsvoering.

Sinds het begin van de blokkade in 2007 is de Gazastrook de grootste openluchtgevangenis ter wereld. En sinds het begin van deze laatste militaire campagne dwingt de Israëlische regering ook een “volledige belegering” van Gaza af, waardoor de 2,3 miljoen burgers die in de enclave vastzitten geen water, voedsel, brandstof en medicijnen mogen invoeren. Onontbeerlijke humanitaire hulp kan nu door de onwrikbare beperkingen niet naar binnen. Deze onderwerping van een hele bevolking aan collectieve bestraffing is een oorlogsmisdaad volgens het Internationaal Humanitair Recht (IHR).

We zijn getuige van hoe het fundamentele principe van menselijkheid openlijk wordt geschonden.

In tegenstelling tot wat Israël beweert, is de alomvattende aanval niet enkel gericht tegen Hamas. Hij is gericht tegen heel Gaza en haar bevolking, koste wat het kost. Zelfs oorlogen hebben regels.

Noord-Gaza wordt van de kaart geveegd. De gezondheidszorg is ingestort. Volgens de gezondheidsautoriteiten van Gaza zijn er meer dan 15.000 mensen gedood, waarvan ongeveer de helft kinderen. Eén op de 220 mensen in Gaza is omgekomen. Tienduizenden mensen zijn gewond. Families halen hun dode geliefden van onder het puin. 1,7 miljoen mensen ontheemd, aldus de VN. Deze burgers hebben het bevel gekregen om naar het zuiden te trekken, maar Israël bombardeert ook dat gebied. Nergens is het veilig.

Ons noodhulpteam in Khan Younis, in het zuiden van Gaza, meldt massale aantallen gewonden na intensieve bombardementen en luchtaanvallen, onder andere op overvolle, verkommerde vluchtelingenkampen waar mensen nauwelijks kunnen overleven van de schaarse humanitaire hulp die beschikbaar is. Als de bommen hen niet doden, zullen infectieziekten en honger dat wel doen. Onze medische teams op de Westelijke Jordaanoever melden ook daar aanvallen op de gezondheidszorg, een toename van geweld, vervolging en intimidatie, waarbij volgens de Verenigde Naties sinds 7 oktober meer dan 200 Palestijnen zijn gedood door het Israëlische leger (IDF) of kolonisten.

Een duurzaam staakt-het-vuren is de enige manier om het doden van extra duizenden burgers te stoppen en de levering van broodnodige humanitaire hulp mogelijk te maken. Artsen Zonder Grenzen roept ook op tot de creatie van een onafhankelijk mechanisme dat toezicht houdt op de adequate toevoer van humanitaire hulpgoederen naar Gaza.

DIT MOET STOPPEN. NU METEEN: de willekeurige en meedogenloze aanvallen op Gaza, de gedwongen verplaatsingen, de aanvallen op ziekenhuizen en medisch personeel alsook het beleg en het beperken van hulp.

Meinie Nicolai, algemeen directrice Artsen Zonder Grenzen