Deze ochtend kreeg ik een mail van u in mijn inbox. “Na lang nadenken heb ik beslist om mij, ondanks alles, toch in de kiesstrijd te gooien”, zo las ik.

Een grote verrassing was dat niet, maar ik schrok wel even toen ik de volgende regel las. “Voor u.” Maar liefst vijf keer staat die zin van twee woorden zonder onderwerp vetgedrukt in die mail die ik van u kreeg. Ik heb zelfs even moeten nakijken of ik zeker geen mail van Els Ampe aan het lezen was.

Screenshot van het begin van de mail van Conner Rousseau

Nadat ik uw mail een aantal keren herlas, besloot ik dan uiteindelijk toch een brief terug te sturen. Want dat u graag veel stemmen wil, dat is uw zaak, maar laat één ding duidelijk zijn: voor mij hoeft u het absoluut niet te doen.

Voor mij hoeft het niet, de comeback van een politicus die denigrerende, racistische en seksistische uitspraken deed als voorzitter van wat ooit een socialistische partij moet zijn geweest.

Natuurlijk, u was dronken, maar het probleem is dat die dronken uitspraken ook een nuchtere politieke visie weerspiegelen. Ook in nuchtere toestand verkondigde u eerder zich niet thuis te voelen in Molenbeek en vond u het nodig om uit te halen naar wie met dopgeld op reis zou gaan en naar huisvrouwen die niet zouden willen werken.

U zal me wellicht een ouderwetse zagevent vinden die niet beseft dat we vooruit moeten, maar volgens mij hoort iemand die om de haverklap uithaalt naar mensen onderaan de maatschappelijke ladder niet thuis in een socialistische partij.

Weet u wat het is met die zin – die geen zin is – die u vijf keer herhaalt? Alleen al het feit dat het nodig lijkt om die zo vaak te herhalen, wijst erop dat er ergens iets niet klopt. U doet het niet voor mij en al helemaal niet voor wie het vandaag moeilijk heeft.

Wij hebben u niet nodig, u heeft nodig dat wij u nodig hebben.

U spreekt weliswaar over mijn koopkracht, mijn gezondheid, mijn toekomst; maar wat u doet is niet uw eigen positie gebruiken om deze problemen onder de aandacht te brengen. Wat u doet is deze problemen gebruiken om uzelf in de aandacht te brengen.

“Mensen die fan zijn van mij, zijn niet plots fan van de B-versie”, zo liet u tijdens uw afwezigheid in uw gekende stijl optekenen. U zal wellicht zeggen dat het over de inhoud en niet over de stijl moet gaan, maar het probleem is dat bij u de inhoud net in de stijl gelegen is.

Het feit dat u zich omwille van uw aantal zogenaamde fans verheven voelt boven B-versies getuigt van een mensbeeld waarin je jezelf sterker voelt door op anderen neer te kijken. Het is net dat gebrek aan nederigheid en net dat elitaire mensbeeld dat u ook heeft doen zeggen dat sommige mensen geen kinderen zouden mogen krijgen.

“Heeft de politiek nood aan iemand als ik?”, zo vraagt u zich retorisch af in uw mail. Wel, uw volgelingen mogen u dan wel hebben gesmeekt om terug te komen, het lijkt me toch van belang om even te laten weten dat niet iedereen vol spanning op de aankondiging van uw comeback zat te wachten.

Wij hebben u niet nodig. U heeft nodig dat wij u nodig hebben.

Neen, de politiek heeft geen nood aan iemand als u. De politiek heeft geen nood aan nog meer zelfingenomenheid. Ze heeft nood aan meer nederigheid. Ze heeft geen nood aan nog meer verkooppraatjes en nog meer relativering van racisme en seksisme. Ze heeft nood aan een terugkeer van principes en ideologie.

Ik zal u natuurlijk niet tegenhouden om terug te keren. Uiteindelijk is die keuze aan u en uw partij. Maar wees dan alsjeblieft eerlijk over de reden van die keuze. Uw partij doet het voor de stemmen, u doet het voor uw ego.

U doet het om allerlei redenen, maar u doet het niet voor mij. Voor mij, meneer Rousseau, hoeft het namelijk niet.

Groeten,
Seppe

Voor een meer uitgebreide analyse, lees ook: Racistische uitspraken Rousseau: hoe is het zo ver kunnen komen?