“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

 *  *  *

In de steek gelaten door de verschrikkingen van koloniale uitroeiing en onteigening, ondergaan de Palestijnen in Gaza nu ook de systematische aanval op alle vormen van leven. Palestijnse levens, ziekenhuizen, scholen en de toch al vervallen infrastructuur van de Gazastrook zijn het doelwit geworden van barbaarse aanvallen, terwijl de hele wereld live uitzendingen bekijkt van bommen van duizenden tonnen, gefinancierd met hun belastinggeld, die op onze mensen in Gaza vallen.

Op 8 maart – Internationale Vrouwendag – bevestigen we dat de zionistische moordmachine geen onderscheid maakt tussen man en vrouw, volwassene en kind. Ze is gericht op uitwissen en voelt zich bedreigd door het loutere bestaan van Palestijnen, vooral die in Gaza, die verzet bieden tegen tientallen jaren koloniaal geweld.

We staan hier vandaag voor de vrouwen en mannen van Gaza, voor de kinderen en jongeren van Gaza, voor onze grootmoeders en grootvaders, de dragers van onze geschiedenis en herinnering, en voor al diegenen die van Gaza een symbool voor het dappere volksverzet hebben gemaakt. Wij staan voor de stenen, de zee, de straten, de bomen. Wij staan voor de herinneringen aan het verleden en de hoop voor de toekomst die Gaza tot onze thuis maken.

Bijna elke dag zien we Palestijnse moeders die worden gedood samen met hun ongeboren baby’s, kinderen die hun hele familie hebben verloren

Bijna elke dag zien we nu Palestijnse vrouwen bevallen onder onveilige omstandigheden, moeders die worden gedood samen met hun ongeboren baby’s, kinderen die hun hele familie hebben verloren, mannen die met hun blote handen onder het puin naar geliefden zoeken, artsen die gedwongen worden ledematen van hun eigen kinderen te amputeren op een tafel in een huis, zonder enige medische apparatuur en omringd door tanks en sluipschutters.

Honderdduizenden worden in het noordelijke deel van de Gazastrook belegerd en systematisch uitgehongerd in een genocidale oorlog die door de zionistische staat wordt gevoerd om de veerkracht van een onderdrukt en trots volk te breken. Onze ouderen die de Nakba van 1948 hebben overleefd, worden opnieuw het slachtoffer van een wrede campagne van slachting en gedwongen deportatie.

Wij, de vrouwen van Gaza, verwerpen het gebruik van feministische idealen voor koloniale agenda’s en om een genocidale aanval te rechtvaardigen. We verwerpen categoriek de uitbuitingsretoriek van het imperialistische feminisme dat het geweld tegen Palestijnse vrouwen en mannen goedpraat om Palestijnse mannen verder te belasteren en te ontmenselijken.

De genocidale oorlog wordt door de zionistische staat gevoerd om de veerkracht van een onderdrukt en trots volk te breken

Sinds het begin van de genocide zien we hoe reguliere media en, zichzelf feministisch noemende, groepen zich haasten om de zionistische propaganda over te nemen door het Palestijnse verzet te demoniseren en onze uitroeiing te legitimeren. Terwijl zionistische soldaten de intiemste ruimten van Palestijnse vrouwen schenden en ons op gruwelijke manieren objectiveren, zwijgen dezelfde groepen medeplichtig.

In een flagrante vertoning van koloniale vrouwenhaat pronken Israëlische soldaten in filmpjes waarin ze met de lingerie van onder dwang verdreven Palestijnse vrouwen paraderen. Seksueel geweld tegen Palestijnse vrouwen is een integraal onderdeel van het koloniale apparaat en wordt gemakshalve over het hoofd gezien.

Getuigenissen van verkrachting, aanranding en wrede marteling van Palestijnse vrouwen, ontvoerd uit de Gazastrook, krijgen geen erkenning van liberale feministische instellingen. Honden werden op hen losgelaten, ze werden uitgekleed en dagenlang zonder voedsel en sanitair gezet.

We eisen onmiddellijke actie en strijd tegen alle onderdrukkende structuren die deze wrede misdaden mogelijk maken. Geen enkele genocide is vanuit feminisme te verantwoorden, wat Israëlische vrouwelijke soldaten, die selfies nemen op het puin van onze verwoeste huizen, je ook proberen wijs te maken.

Vrouwen zitten niet allemaal in dezelfde loopgraaf: degenen die ervoor kiezen de genocide te vergoelijken behoren niet tot onze feministische, antikoloniale strijd. Hun zogenaamd feminisme kan alleen gezien worden als een verlengstuk van de heersende klasse, uitsluitend gedreven door hun gedeelde belangen.

Seksueel geweld tegen Palestijnse vrouwen is een integraal onderdeel van het koloniale apparaat

We wijzen ook de ontmenselijking van Palestijnse mannen af én de bevestiging van racistische en koloniale stijlfiguren over de gekoloniseerden. We hebben gezien hoe deze oriëntalistische voorstellingen van inherent gewelddadige bruine mannen en hulpeloos passieve bruine vrouwen ook werden gebruikt als voorwendsel voor invasies en veroveringen, zoals in Afghanistan en Irak. (Oriëntalisme is de koloniale en vertekende westerse opvatting over het Midden-Oosten, nvdr. )

De feministische en antikoloniale strijd in Palestina zijn met elkaar verweven en we verwerpen het kapen van onze beweging om zionistische propaganda te dienen.

We weigeren de afgeslachte Palestijnen te reduceren tot cijfers die vluchtig worden vermeld en die afbreuk doen aan onze menselijkheid. Zelfs de onthutsende statistieken die we op het nieuws zien, zijn onnauwkeurig in het licht van de getuigenissen van mensen ter plekke: Palestijnse journalisten en medisch personeel die getuigen over duizenden vermisten, over degenen die haastig werden begraven en ongedocumenteerd onder het puin liggen.

Wij weigeren de afgeslachte Palestijnen te reduceren tot cijfers die vluchtig worden vermeld en die afbreuk doen aan onze menselijkheid

De pleinen, trottoirs, scholen en ziekenhuizen van Gaza zijn allemaal massagraven geworden. Als we het dagelijkse lijden van ons volk in deze genocide exact moeten beschrijven, zouden we eindeloze toespraken en een eeuwigheid van pijn nodig hebben. Een archief samenstellen van de verliezen van ons volk zou niet volstaan.

De kreten van Hind’s moeder zijn slechts een druppel in de oceaan van kreten van Palestijnse moeders, en het laatste afscheid van Rima’s grootvader van zijn ‘ziel van de ziel’, toont slechts een glimp van duizenden andere afscheidskreten in ziekenhuisgangen, verwoeste huizen en in stille gebeden.

Hind was het zesjarig meisje uit Gaza dat vanuit een uit via een gsm wanhopig om hulp schreeuwde tijdens een beschieting van een Israëlische tank. Daarbij kwamen al haar familieleden om. Dagen later werd het kind ook dood aangetroffen. Foto: Press TV

Het doet ons pijn dat mensen die worden uitgeroeid gedwongen zijn om hun camera’s te richten op de lichamen van hun dierbaren op momenten van afscheid en verdriet. Op momenten die heilig horen te zijn moeten ze documenteren, om te ‘bewijzen’ dat dit alles inderdaad gebeurt.

Wie hun dierbaren hebben verloren, is het recht ontnomen te rouwen en lichamen te eren met een fatsoenlijke begrafenis. Aangezien de privacy van het afscheid is geschonden, is het minste wat solidariteitsgroepen kunnen doen deze beelden niet te laten vermarkten, maar met onze woede en ons verdriet te mobiliseren voor politieke actie.

De pleinen, trottoirs, scholen en ziekenhuizen van Gaza zijn allemaal massagraven geworden

We verwerpen de romantisering van het lijden van Palestijnen onder de genocide, want ze hebben geen andere keuze dan te proberen te overleven. De hele wereld ziet Palestijnse vrouwen die hun leven riskeren om gewonden te redden, vrouwen die brandhout sprokkelen om voor hun gezinnen te koken ondanks Israëls voortdurende blokkade, ontheemde vrouwen die brood bakken in geïmproviseerde tenten, in het noorden van Gaza zelfs van dierenvoer,…

Dit alles door de schaarste aan hulp, vandaag bijna uitsluitend via kluchtige hulpdroppingsstunts geleverd.

Je ziet moeders luiers maken en Palestijnse vrouwen die vrijwillig les geven aan ontheemde kinderen na de systematische aanvallen op scholen in Gaza. Dit zou geen bewondering moeten oproepen, maar eerder schaamte voor ieders falen om een einde te maken aan dit lijden, schaamte voor medeplichtigheid aan de genocide op ons volk en schaamte voor het dwingen van onze vrouwen deze kwellingen te doorstaan om te overleven.

Foto: Karina Brys

De strijd voor Palestijnse bevrijding en recht op zelfbeschikking is verweven is met het lot van onze onderdrukte broers en zussen over de hele wereld, van Soedan en Congo, Haïti en Tigray, Kasjmir en de Westelijke Sahara, tot Syrië, Jemen, Afghanistan en Irak. Dit is het verzet tegen de kapitalistische, imperialistische, koloniale regimes en hun wreedheid, en hun pogingen om de zionistische wreedheid te normaliseren en verder te financieren. Die zijn een poging om van Gaza een les te maken voor alle verworpenen der aarde die het pad van verzet kiezen.

De weerbaarheid van vrouwen in Gaza zou geen bewondering moeten oproepen, maar eerder schaamte voor medeplichtigheid aan de genocide op ons volk

We moeten beseffen dat koloniale machten verder levens blijven eisen, buiten en binnen Palestina. We moeten onmiddellijk en met alle beschikbare middelen handelen om de genocide te stoppen, de belegering op te heffen en het koloniale project in de regio te ontmantelen. We herhalen hier: onze toekomsten zijn met elkaar verweven.

Mobiliseer revolutionaire krachten en voer de strijd op voor:

• Een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt-het-vuren
• Het opheffen van de belegering van de Gazastrook en het permanent en onvoorwaardelijk openen van de Rafah grenspost, want het is de enige doorgang voor het verkeer van mensen
• Een einde aan bedrijfswinsten uit Palestijns lijden, inclusief van het privébedrijf gelieerd aan het Egyptische regime, dat al zeventien jaar samenwerkt met Israël in zijn blokkade van de Gazastrook en absurde bedragen vraagt om naar Egypte te kunnen
• De onmiddellijke terugkeer naar hun huizen van de verdreven bewoners over de hele Gazastrook
• De onmiddellijke vrijlating van alle gevangenen, ontvoerd door de zionistische strijdkrachten
• Stopzetting van de wapenverkoop aan de zionistische staat
• Boycotten van Israëlische producten en desinvesteren in bedrijven die samenwerken met de bezetting
• Het ter verantwoording roepen van iedereen die medeplichtig is aan de genocidale oorlog, inclusief politici, mediaplatforms en internationale organisaties
• Het afwijzen van oeverloze politieke discussies terwijl Palestijnen elke dag met honderden tegelijk worden afgeslacht. Debatten voeren tijdens het vuur van de genocidale aanval op de Gazastrook zal het lijden van de mensen alleen maar verlengen. Staakt-het-vuren nu!

Eer aan het verzet. Lang leve onze internationale strijd. Weg met de koloniale en tirannieke regimes. Weg met de gevangenissen. Weg met de grenzen. Weg met het kapitalisme. Weg met het imperialisme. Niemand is vrij totdat we allemaal vrij zijn. Geen toekomst zonder Gaza. Geen feministische strijd zonder Gaza.

Dit artikel verscheen eerder op gazagroup.net.