Beste studenten,
Enkele jaren geleden was ik zelf nog student.
Ik heb toen op de universiteitsbanken van de KU Leuven geleerd over het heroïsche verzet tegen de oorlog in Vietnam. Ik heb ook geleerd over de beweging tegen de Apartheid in Zuid-Afrika. Dat die aan de juiste kant van de geschiedenis stond, is bijna iedereen het nu mee eens, achteraf.
Jullie hebben hier in een week meer geleerd dan ik op zes jaar. Niet van een professor in een aula, niet uit een dikke cursus, maar uit eigen ervaring. Media en gezagsdragers hebben de neiging om verzet te romantiseren wanneer het zich in het verleden bevindt, maar het te verzwijgen, minimaliseren of te marginaliseren en aan te vallen wanneer het volop aan de gang is.
De studentenbeweging die geschiedenis schrijft, dat is niet iets uit een documentaire waar je naar kan kijken. Dekolonisering, dat is niet iets uit het verleden of iets dat enkel over straatnamen gaat. Het is een strijd die vandaag plaatsvindt en het zijn jullie die deze strijd voeren, samen met de Palestijnen en de solidariteitsbeweging wereldwijd.
Indrukwekkend
Wat ik hier de afgelopen dagen heb gezien, is indrukwekkend.
De vastberadenheid en organisatie, indrukwekkend. Toen ik nog studeerde, kwam ik zelden voor 9 uur uit mijn bed. Ik kwam hier donderdag aan rond 9 uur en jullie zaten allemaal in een kring te vergaderen, taken te verdelen, werkgroepen te vormen.
De solidariteit, indrukwekkend. Hoe iedereen welkom is en een plaats kan hebben. Hoe jullie elkaar helpen, naar elkaar luisteren, zorg dragen, eten delen, emoties delen, plezier maken. De vanzelfsprekendheid van dit alles voor jullie op zich is al een sterke aanklacht tegen de heersende orde.
De uitwisseling van ideeën, indrukwekkend. Een universiteit die kritisch denken hoog in het vaandel draagt, zou trots moeten zijn op de manier waarop hier perspectieven worden uitgewisseld, boeken worden uitgewisseld, van elkaar wordt geleerd.
Het is niet alleen dat jullie kritisch denken. Het meest indrukwekkende is dat jullie ook kritisch handelen. Ik heb hier in mijn studententijd tal van theorieën gehoord over dekolonisering en het perspectief van de onderdrukten, maar wat ik nooit heb meegemaakt is dat er ook op deze schaal naar gehandeld werd.
Onderschat niet wat jullie aan het dóen zijn. Jullie maken deel uit van een wereldwijde beweging die dingen in beweging zet. In Spanje hebben 77 universiteiten al hun samenwerkingen met Israël stopgezet. Wat in Spanje mogelijk is, moet ook bij ons kunnen.
Als de rector van de Universiteit van Gent nieuwe informatie heeft ontdekt waardoor hij een aantal samenwerking met Israël wil stopzetten, is dat niet omdat hij voordien nooit tijd heeft gehad om zich in te lezen. Dan is het omdat deze beweging hem onder druk zet.
De strijd op de terrasjes
Ik denk dat deze strijd niet enkel hier op deze bezetting plaatsvindt, maar ook in de gesprekken op de terrasjes, op sociale media, in de kranten, aan de keukentafel. Overal vinden er discussies plaats en dat is voor een groot stuk ook dankzij jullie bezetting.
Maar we staan vandaag tegenover een medialandschap dat spreekt over ‘een oorlog tussen Israël en Hamas sinds 7 oktober’ in plaats van de kolonisatie van Palestina sinds 1948, en daarvoor.
We staan tegenover rectoren die zich verschuilen achter academische vrijheid, maar in alle talen zwijgen over het met de grond gelijk maken van universiteiten in Gaza.
We staan tegenover gezagsdragers die schande spreken over de bezetting van een universiteit, maar de bezetting van Palestina als doodnormaal beschouwen.
Ik denk dat het om deze strijd te winnen, belangrijk is dat we die opiniemakers, rectoren en gezagsdragers publiekelijk van antwoord dienen. Dat we andere verhalen, de verhalen die hier op de bezetting worden verteld, naar buiten brengen.
Daarom werk ik bij DeWereldMorgen. We hebben de ambitie om een meerstemmig platform te bieden aan de solidaire tegenstroom.
Met ons kleine team schreven we de afgelopen dagen over de Nakba en de historische achtergrond van het conflict in Palestina. We maakten reportages van verschillende bezettingen in België en in Nederland. We publiceerden een overzicht van de verschillende banden die universiteiten onderhouden met Israël. We delen jullie posts in onze stories.
Voor media geldt echter hetzelfde als voor de beweging. We zullen ze zelf moeten maken, samen. Ik ben benieuwd naar jullie ideeën over wat er meer nodig is, jullie bijdragen ook voor wie zin heeft om iets te schrijven of een video te maken die we kunnen delen.
Laten we samen geschiedenis schrijven.