Het meest opmerkelijke aan de top in Litouwen was niet de toezegging om de proxyoorlog[1] van de NAVO tegen Rusland te intensiveren, ook niet het blokkeren van de diplomatieke initiatieven van Oekraïne, en ook niet het opvrijen van de Turkse president. Nee, het meest opmerkelijke aan deze top was de oorlogsverklaring van de militaire alliantie aan China.

Wat vorig jaar op de NAVO-top was begonnen met het bestempelen van China als een “systemische rivaal” werd in Vilnius drastisch aangescherpt, alsof een komende oorlog tegen Beijing de nieuwe agenda is.

Het is alsof een komende oorlog tegen Beijing de nieuwe agenda is

China wordt in de slotverklaring van de top omschreven als een uitdaging voor de belangen van de NAVO. De Volksrepubliek “probeert de op regels gebaseerde internationale orde omver te werpen”, staat er, als in een ultieme verklaring van vijandigheid.

Als gevolg hiervan geeft de NAVO China gedetailleerde instructies over hoe het zijn relatie met Rusland vorm moet geven. Het taalgebruik en de stijl van de NAVO-verklaring tegenover China doen denken aan het tijdperk van ongelijke verdragen in het tijdperk van het kolonialisme.

Er bestaat geen twijfel over: China is de belangrijkste vijand van de NAVO die moet worden verslagen. Tegelijkertijd globaliseert het militaire pact en smeedt het nieuwe allianties in Azië. De Japanse premier Fumio Kishida kondigde tijdens de top met trots aan dat zijn land en de NAVO een overeenkomst hadden getekend voor een nieuw partnerschapsprogramma.

Het uitbreidingsconcept van de door de VS geleide NAVO richting Azië en de Indo-Pacific om China uit te dagen werd onderstreept door de uitnodiging van Japan, Zuid-Korea, Australië en Nieuw-Zeeland voor de top.

De blauwdruk voor de uitbreiding van de NAVO in Azië lijkt de uitbreiding te zijn van het militaire pact na 1990 tot aan de Russische grens. Voorlopig wordt dit nog vastgelegd in partnerschapsprogramma’s met Aziatische landen. Maar het perspectief gaat duidelijk in de richting van een NAVO met een mondiale aanspraak.

Daarmee is geen sprake meer van het gebied waarnaar de verdragsorganisatie verwijst met zijn naam: Noord-Atlantisch.

De blauwdruk voor de uitbreiding van de NAVO in Azië lijkt de uitbreiding te zijn van het militaire pact na 1990 tot aan de Russische grens

Op het ‘NAVO Public Forum’ dat de top begeleidde, discussieerden NAVO-functionarissen met vertegenwoordigers van NAVO-denktanks en met zorgvuldig uitgekozen journalisten die klaarblijkelijk als bijzonder NAVO-vriendelijk worden beschouwd. Ook op dat forum stond het nieuwe front tegen China ook hoog op de agenda van de debatten en de roep om een “op regels gebaseerde orde”.

Het is niet verwonderlijk dat het gebruik van clusterbommen door niet-leden wordt veroordeeld als oorlogsmisdaad, terwijl de levering van deze moordinstrumenten aan NAVO-bondgenoten wordt beschouwd als een humanitaire plicht.

Sevim Dagdelen is lid van Die Linke en zetelt in de commissie buitenlandse zaken van Duits Parlement. Deze opinie verscheen op haar blog.

Note:

[1] Proxy-oorlog of ‘oorlog bij volmacht’ (Engels: proxy war) is een conflict waarbij één partij (meestal een grootmacht) een andere partij, de gevolmachtigde, een oorlog laat voeren, en daarbij als achterman optreedt. Het vuile werk wordt m.a.w. door een ander gedaan. De grootmacht levert economische, ideologische, logistieke en/of militaire steun. De gevolmachtigde is meestal een kleiner land en draait meestal voor de negatieve consequenties van zo’n oorlog op.