'Oorlog is vrede - Vrijheid is slavernij - Onwetendheid is kracht. Foto: medium.com
Opinie - Johan Depoortere,

“Oorlog is vrede”

“Oorlog is vrede” is een van de slogans in het dystopische boek '1984' van George Orwell. Aan deze roman danken we het woord “Orwelliaans” en het is dat woord dat zich aandient bij het doornemen van de binnen- en buitenlandse pers over de oorlog in Oekraïne, volgens Johan Depoortere.

donderdag 8 juni 2023 09:43
Spread the love

 

“Oorlog is vrede” zo staat het in het woordenboek van de heilstaat die George Orwell in zijn boek “1984” in het leven riep. Aan deze roman danken we het woord “Orwelliaans” en het is dat woord dat zich aandient bij het lezen van de bijdrage die Lieven Sioen in De Standaard wijdt aan de oorlog in Oekraïne.

De eerste uitgave van 1984 (in 1949). Public Domain

“Alleen de wapens kunnen Rusland tot onderhandelen dwingen,” zo heet het, een opinie die in ruime mate door de politieke top in Europa en de Verenigde Staten wordt gedeeld. Zelfs de Franse president Macron heeft blijkbaar zijn rol van dissidente speler opgeborgen samen met de illusie van een onderhandelde oplossing door bemiddeling van Frankrijk als bevoorrechte gesprekspartner van Poetin.

De politieke consensus van links tot rechts gaat ervan uit dat er geen vrede komt zonder een overwinning op het slagveld, een overwinning ten voordele van Oekraïne en het Westen wel te verstaan. De Duitse Groenen hebben hun pacifistische veren al lang afgeschud en hun boegbeeld Annalena Baerbock gaat ongeremd in oorlogsmodus en verklaart zelfs dat “wij” in oorlog zijn met Rusland.

Heel anders klinkt het als je je oor te luisteren legt bij de militairen. Eind 2022 zorgde de Amerikaanse opperbevelhebber Mark Milley voor ophef door te verklaren dat het conflict tussen Rusland en Oekraïne niet met militaire middelen kan worden opgelost en dat de winter een goede gelegenheid bood om gesprekken te beginnen. Zijn raad werd in de wind geslagen en alle hoop is nu gevestigd op een Oekraïens “lente-offensief” dat de Russen moet terugdringen.

Een illusie, zo schrijft nu ook Samuel Charap in Foreign Affairs, de spreekbuis van het meest liberale segment van het State Department. An Unwinnable War (Een oorlog die niemand kan winnen), zo luidt de veelzeggende titel. Charap was eerder co-auteur van een diepgravende analyse in opdracht van de Rand Corporation, de denktank die dicht aanleunt bij het Pentagon.

In beide gevallen is de conclusie dat geen van beide partijen in het conflict de andere definitief kan verslaan. Zelfs als Oekraïne erin zou slagen Rusland uit alle of de meeste van de veroverde gebieden terug te dringen dan nog blijft de militaire capaciteit van Rusland intact en blijft de dreiging van invasie en verovering overeind.

Ook als Rusland de effectieve controle over het veroverde grondgebied kan behouden kan het ervan verzekerd zijn dat Oekraïne de pogingen om het te heroveren nooit zal opgeven. Het meest waarschijnlijke scenario is daarom een langdurige pijnlijke uitputtingsslag, een never ending war. Dat is niet in het belang noch van de strijdende partijen, noch van de Verenigde Staten en zeker niet van Europa, het theater van het conflict.

Screenshot foreignaffairs.com

Het alternatief voor de Verenigde Staten en de westerse bondgenoten, aldus Charap en op zijn minst een invloedrijke stroming in het Amerikaanse militaire establishment, is tweevoudig: ofwel in de komende maanden aansturen op een onderhandelde oplossing of hetzelfde doen na jaren oorlog.

“Als ze besluiten te wachten zullen de fundamentele gegevens van het conflict nog steeds dezelfde zijn maar de kost van de oorlog zal op menselijk, financieel en elk ander gebied een veelvoud zijn van vandaag.”

Het rapport van de Rand Corporation stelt dat onderhandelingen voor de oorlogvoerende partijen er pas komen als ze beiden ervan overtuigd zijn dat het voortzetten van de militaire operaties minder voordelen zal opleveren dan vrede. Zolang de illusie van een mogelijke eindoverwinning overeind blijft zal het bloedvergieten en de vernietiging van steden en infrastructuur onverminderd doorgaan.

Meer wapens zullen daarom niet tot onderhandelingen maar tot eindeloze ellende en economische rampspoed leiden. De laatste weken zien we een uiterst gevaarlijke escalatie van het conflict nu Oekraïne de waarschuwingen van haar broodheer in Washington in de wind lijkt te slaan en terroristische aanslagen uitvoert in Rusland zelf en zelfs de hoofdstad Moskou met drone-aanvallen verontrust.

Tegelijk zien we dat Navo-wapens, waarschijnlijk ook Belgische, in de handen zijn terechtgekomen van ogenschijnlijk “ongecontroleerde” formaties die naar alle waarschijnlijkheid op zijn minst met goedkeuring van Kiev de oorlog op Russisch grondgebied brengen.

Screenshot vrt.be

De opleiding van gevechtspiloten voor de toekomstige levering van de F16 is een volgende roekeloze stap die tot een situatie kan leiden die volgens de Belgische militaire analist Roger Housen “moeilijk onder de nucleaire drempel gehouden zal kunnen worden.”

Nu zijn we zelfs zover dat de Europese Unie met belastinggeld de wapenindustrie wil subsidiëren om tegemoet te komen aan het dreigende tekort aan munitie voor de Oekraïense strijdkrachten. De fabrikanten krijgen een half miljard euro toegestopt om de productie op te voeren van de “relevante defensieproducten” – lees kogels en granaten die de oorlog eindeloos kunnen rekken.

Voorts wil de Commissie “samen met de lidstaten nog eens één miljard euro mobiliseren om Europa’s capaciteit om haar belangen en waarden te verdedigen op te krikken (…) en de vrede op ons continent te bewaren.” Zo staat het in het persdocument van de Europese Commissie. Oorlog is Vrede.

 

Deze Opinie werd overgenomen van het Salon van Sisyphus.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!