“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 46 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede.

***

More than 500 people have died in Gaza after Israel launched massive retaliatory air strikes, according to Gaza's health ministry

More than 700 people have been killed in Israel since Hamas launched its attacks on Saturday

Follow the latest ⬇️

— BBC News (World) (@BBCWorld) October 9, 2023

Sommige mediakanalen tonen beelden van gewonde Palestijnse kinderen, maar doen ondertussen verslag van niet-geverifieerde misdaden gepleegd door Hamas. Alsof ze hetzelfde script hebben gekregen, herhalen presentatoren en journalisten van mainstream media de zin dat Israël het recht heeft om zichzelf te verdedigen, terwijl het de 2 miljoen Palestijnse inwoners van Gaza bombardeert en daarbij burgers als doelwit neemt, wat in strijd is met het internationaal recht.

Ondertussen eisen dezelfde presentatoren en journalisten van Palestijnen dat ze het geweld en Hamas veroordelen en blijven ze komen met niet-geverifieerde verhalen die ze van de Israëlische regering hebben gekregen.

Lees dit artikel hier.

De berichtgeving van deze week door westerse mainstream media onderstreepte het onvermogen om ‘s werelds op drie na grootste leger ter verantwoording te roepen voor oorlogsmisdaden. In plaats daarvan geven ze zendtijd aan Israëlische militaire functionarissen om aan te zetten tot genocide tegen Palestijnen, die als dieren gevangen zitten in ‘s werelds grootste concentratiekamp.

Westerse mainstream-journalisten kunnen niet ‘neutraal’ over Israël/Palestina rapporteren. En hier zijn enkele voorbeelden waarom:

Laten we bijvoorbeeld The New York Times nemen. Niet alleen heeft de krant voortdurend het uitbreidingsbeleid van Israël gesteund, maar zij heeft ook rechtstreeks deelgenomen aan de verdrijving van Palestijnen uit hun huizen. Zo is het Jeruzalem-kantoor van The New York Times gebouwd bovenop een Palestijns huis dat toebehoort aan de bekende Palestijnse schrijver Ghada Karmi, een overlevende van de Nakba.

The New York Times werkt ook vaak samen met Israëlische functionarissen. In 2014 gehoorzaamde de krant bijvoorbeeld een Israëlisch spreekverbod om zo het nieuws te onderdrukken dat Israël een Palestijnse journalist had gearresteerd.

Van 2008 tot 2012 werd Ethan Bronner, toen het hoofd van het Israëlische kantoor van The New York Times, geconfronteerd met het feit dat zijn 20-jarige zoon in dienst ging bij het Israëlische leger, terwijl hij voor de krant actief verslag deed van de regio. De zogenaamde ‘paper of record‘ heeft dit nooit openbaar gemaakt aan zijn lezers, wat serieuze vragen oproept over vooringenomenheid en belangenverstrengeling.

Ook ontsloeg The New York Times Gaza-fotograaf Hosam Salem na een tussenkomst van de Israëlische lobbygroep Honest Reporting. Maar de krant had er geen problemen mee om naast Ethan Bronner ook journalisten Isabel Kershner en David Brooks in dienst te nemen om over Palestina te schrijven, terwijl alle drie nakomelingen hadden die in het Israëlische leger vochten.

Bovendien heeft het samengaan van mainstream media dat sinds de jaren 80 gaande is, ertoe geleid dat slechts enkele miljardair-oligarchen of gigantische multinationals eigenaar zijn van deze media, en zij hebben er veel belang bij om de status quo te handhaven en ervoor te zorgen dat oorlogen voor altijd doorgaan. Geen van beide willen dat de nationalistische bevrijdingsstrijd slaagt.

Lees dit artikel hier

Van hogerhand wordt bevolen dat nieuwsorganisaties Israël moeten steunen. Axel Springer – een gigantische Duitse omroep die eigenaar is van Politico – heeft zijn personeel expliciet verteld dat het hun plicht is om Israël te steunen en dat degenen die dat niet doen, moeten vertrekken. Een golf van ontslagen van Arabische journalisten in heel Duitsland onderstreepte deze boodschap.

De BBC is de staatsomroep voor het Verenigd Koninkrijk, een natie die in 1948 hielp bij de oprichting van de staat Israël. Veel van haar topjournalisten op het gebied van buitenlandse zaken gaan werken voor de NAVO of voor grote denktanks die worden gefinancierd door wapenfabrikanten die direct profiteren van oorlog. De BBC wordt voortdurend bekritiseerd, omdat ze geen historische context geeft aan de crisis in Gaza en deze niet koppelt aan haar eigen Britse koloniale geschiedenis waarbij het heeft geholpen de Israëlische staat te creëren door middel van de Balfour Verklaring en het leveren van wapens om Palestijns land sindsdien te bezetten.

Amerikaanse journalisten die niet deze lijn rond Israël/Palestina volgen, worden vervolgens vaak als voorbeeld gesteld. Zo ontsloeg CNN presentator Marc Lamont Hill, omdat hij opriep tot een vrij Palestina. Katie Halper werd ontslagen bij The Hill, omdat ze Israël (terecht) een Apartheidsstaat noemde. En The Guardian ontsloeg Nathan J. Robinson, nadat hij een grap had gemaakt, waarin hij de spot dreef met de militaire steun van de VS aan Israël. Andere journalisten zien deze voorbeelden en de boodschap is duidelijk: houd je aan het script over Israël, anders verlies je je baan.

In 2013 onthulde een onderzoek dat aan Buzzfeed enorme bedragen waren betaald om een pr-afdeling voor het Israëlische leger te worden, om zo ervoor te zorgen dat millennials sympathiek zouden staan tegenover de bezetting en om de sexy kant van de IDF te laten zien.

In 2016 bleek uit een onderzoek naar VICE News dat ik persoonlijk uitvoerde hoe het hipsterblad ‘zachte propaganda’ publiceerde voor een anti-mainstream publiek en tegelijkertijd voor een mainstream publiek een pro-Amerikaans en pro-Israëlisch regeringsverhaal naar voren bracht.

VICE doet dit door publicaties te herhalen van de Board of Broadcasting Governors, een tak van de Amerikaanse overheid die in het buitenland propaganda verspreidt via kanalen als Voice of America om aan te dringen op regimewisselingen en eeuwige oorlogen die het militair-industrieel complex voeden. Na de opheffing van het verbod om in de VS gebruikt te worden, bereikt het nu de gemiddelde Amerikaan via verkooppunten zoals VICE.

Lees dit artikel hier

Natuurlijk zijn dit slechts een handvol voorbeelden van hoe de media, die geacht worden op te treden als waakhond voor de machthebbers en het leger, zich gedragen als een schoothondje voor hun geldbelangen en militaire agenda’s.

Dit is nog niet eens het topje van de ijsberg van de vele belangenverstrengelingen binnen onze media waar de meeste mensen geen weet van hebben, waarbij geleerden en andere journalisten die in de reguliere media en kranten verschijnen als ‘deskundigen’ in werkelijkheid tegelijkertijd samenwerken met of worden opgeleid door denktanks, PR, en Israëlische lobbygroepen zoals AIPAC, die enorme sommen aannemen van de Israëlische regering en wapenfabrikanten om ervoor te zorgen dat een pro-Israël- en pro-oorlogsverhaal dominant is.

Dit is waarom de context van Israëls geschiedenis als bezetter, een apartheidsstaat die zich bezighoudt met de etnische zuivering van Palestijnen, bijna altijd buiten beschouwing wordt gelaten. In plaats daarvan wordt het publiek gevoed met versimpelde versies van het conflict, waarbij het wordt voorgesteld als ‘ingewikkeld’, als duizenden jaren van strijd tussen religies, moslims versus joden, een religieuze oorlog.

De toestand van de vrije pers in de Westerse wereld is verre van vrij, in feite fungeren zij als stenografen voor de militaire klasse om ervoor te zorgen dat de winsten voor wapenfabrikanten blijven bestaan. Dit is precies waarom we, om door de mist van de oorlog en deze zachte propaganda heen te breken, ons moeten wenden tot onafhankelijke media die hun principes hebben behouden om de permanente oorlogsstaat en elite ter verantwoording te roepen – dat is de rol van de journalistiek zoals gedefinieerd door ons eerste amendement.

Dit artikel is een overname van MintPress News en vertaald door DeWereldMorgen Vertaaldesk.