Benjamin Netanyahu’s voorstel van een coalitieregering van Joodse extremisten, fanatieke zionisten en religieuze haatzaaiers betekent een aardschok van verandering in Israël, een die Israël’s pariastatus zal versterken, buitenlandse steun voor Israël zal doen afbrokkelen, een derde Palestijnse opstand (of intifada) zal aanwakkeren, en onoverbrugbare politieke kloven binnen de Joodse staat zal creëren.
Alon Pinkas noemt in de Israëlische krant Haaretz, de coalitieregering, die binnen een of twee weken de macht zou nemen, “een buitengewone kakistocratie: regering door de ergste en minst gepaste verzameling van ultranationalisten, Joodse supremacisten, antidemocraten, racisten, haatzaaiers, homofoben, misogynisten, corrupte en van corruptie beschuldigde politici. Een heersende coalitie van 64 beleidsmakers, waarvan 32 ultra-orthodox of religieus zionistisch. Zeker niet een coalitie die Zeev Jabotinsky, vader van het revisionistisch zionisme, of Menachem Begin, de oprichter van Likud, ooit zouden hebben ingebeeld.”
Itamar Ben-Gvir, van de ultranationalistische Otzma Yehudit, “Joodse Kracht,” partij, zal de nieuwe minister van binnenlandse veiligheid zijn. Otzma Yehudit zit vol met leden van Rabbi Meir Kahane’s Kach partij, die in 1988 verboden werd voor verkiezing in de Knesset te staan wegens het uitdragen van een “Nazi-achtige ideologie” inclusief het roepen om de etnische zuivering van alle Palestijnse inwoners in Israël zowel als alle Palestijnen onder Israëlische militaire bezetting. Zijn benoeming, samen met die van andere extreemrechtse ideologen, Bezalel Smotrich inbegrepen, om de leiding te voeren over de Bezette Palestijnse Gebieden (BPG) maakt kort werk van de oude verhaaltjes die liberale zionisten gebruikten om Israël te verdedigen – dat het de enige democratie in het Midden-Oosten is, dat het een vreedzame overeenkomst met de Palestijnen zoekt in een twee-staten oplossing, dat extremisme en racisme geen plaats hebben in de Israëlische samenleving en dat Isräel draconische controlemaatregelen aan de Palestijnen moet opleggen om terrorisme te voorkomen.
Ben-Gvir en Smotrich vertegenwoordigen de onderste laag van de Israëlisch samenleving, een die “joodse identiteit” en “joods nationalisme” promoot in een zionistische versie van de fascistische roep om bloed en bodem. Zij zijn Israël’s equivalent van Lauren Boebert en Marjorie Taylor Greene. Hun religieus zionistisch blok is nu het derde grootste in de Knesset.
Ben-Gvir, die afgekeurd werd voor de legerdienst vanwege zijn extremisme, stal een ornament van de motorkap van Yitzak Rabin’s auto enkele weken voor Rabin in 1995 vermoord werd door joodse extremist Yigal Amir. Amir, zoals veel extreemrechtse Israëlis, en men kan argumenteren zoals Netanyahu zelf, vond Rabin’s steun voor de Oslo-akkoorden een daad van landverraad. “We raakten tot zijn auto, en we zullen ook tot hem raken,” zei Ben-Gvir destijds. Hij roept om de deportatie van Palestijnen die Israëlische soldaten confronteren, van volgelingen van de anti-Zionistische ultra-Orthodoxe Netueri Karta beweging, zowel als van Israelisch-Arabisch lid van de Knesset Ayman Odeh en het anti-Zionistisch Marxistisch lid van de Knesset Ofer Cassif, die joods is.
De oude verhaaltjes die Israël gebruikte om zichzelf te rechtvaardigen waren altijd al meer fictie dan realiteit
De oude verhaaltjes die Israël gebruikte om zichzelf te rechtvaardigen waren altijd al meer fictie dan realiteit. Israël werd al lang geleden een apartheidsstaat. Ze controleert rechtstreeks via haar illegale Joods-exclusieve nederzettingen, restrictieve militaire zones en legerbasissen meer dan 60 procent van de Westelijke Jordaanoever en heeft de facto controle over de rest. Er zijn 65 wetten die rechtstreeks of onrechtstreeks discrimineren tegen Palestijnse inwoners van Israël en zij die in de BPG wonen.
De oude verhaaltjes worden vervangen door karikaturale tirades die de Palestijnen en Arabieren (moslims en christenen) afschilderen als kankers en een existentiële bedreiging voor Israël. Deze haatspraak wordt vergezeld door een gemene interne campagne om joodse “verraders” het zwijgen op te leggen, in het bijzonder zij die liberaal of links en seculier zijn. Een Otzma Yehudit-geleide autocratie zal democratisch debat afsluiten, de beschermingen van het maatschappelijk middenveld vernietigen en verder in wet vastleggen wat al lang een realiteit is – joodse suprematie en de voortdurende etnische zuivering van Palestijnen van hun eigen land die begon bij de oprichting van Israël in de jaren 1940.
De moord op ongeveer 140 Palestijnen dit jaar, de Amerikaanse journalist Shireen Abu Akleh inbegrepen, is de zwaarste dodentol sinds 2006
Het eens ondenkbare is nu denkbaar, zoals formeel grote delen van de Westelijke Jordaanoever annexeren, inclusief “Gebied C” waar tot 300,000 Palestijnen leven. De moord op ongeveer 140 Palestijnen dit jaar, de Amerikaanse journalist Shireen Abu Akleh inbegrepen, is de zwaarste dodentol sinds 2006 (grote escalaties van geweld zoals de Israëlische bombardementen van Gaza niet inbegrepen). Zij werd vergezeld door Palestijnse aanvallen die 30 Israëli’s het leven kostten.
De nieuwe regering zal het moorden nog opdrijven, zowel als de afbraak van huizen en scholen, de uitzettingen van Palestijnen van Oost-Jeruzalem, het ontwortelen van Palestijnse olijfboomgaarden, de massa-opsluiting en de etnische zuivering van Palestijnen. Het geheel van deze misdaden komt neer op de internationale misdaad van genocide, zoals het “Center for Constitutional Rights” in New York verklaarde in 2016.
Gaza, ‘s werelds grootste openluchtgevangenis, zal steeds meer en meer frequent gebombardeerd worden. Haar infrastructuur, inclusief watertoevoer-, elektriciteits- en rioleringssystemen, zowel als brandstofopslagfaciliteiten, zullen in het vizier komen voor vernietiging. De bevolking van Gaza en hun mede-Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever zullen het doelwit zijn van steeds restrictievere blokkades, hen degraderend tot een bestaansniveau één stap boven hongersnood. In plaats van de moord van Palestijnen door joodse kolonisten en het Israëlisch leger onder de mat te schuiven zal de nieuwe regering deze misdaden openlijk vieren.
De bevolking van Gaza en hun mede-Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever zullen het doelwit zijn van steeds restrictievere blokkades
Na de recente executie van een ongewapende Palestijn die drie keer van kortbij werd neergeschoten, en dan opnieuw toen hij op de grond lag, door een Israëlische grenswachter tijdens een handgemeen dat gefilmd werd, noemde Ben-Gvir de officier een “held.”
Netanyahu, die aangeklaagd werd voor fraude, vertrouwensbreuk en zich laten omkopen in drie zaken rond corruptie, is vastberaden het gerecht te politiseren. Hij en zijn coalitiepartners zullen verder de rechten van Palestijnse inwoners van Israël beperken, die nu al tweederangsburgers zijn. Zij zullen verderzetten met agressief te duwen naar een oorlog met Iran. Ze zullen de pogingen steunen om de Al-Aqsa Moskee in Jerusalem in te nemen, die joodse Israëli’s de tempelberg noemen, de veronderstelde site van de tweede tempel, verwoest door de Romeinen in 70 na Christus. Joodse extremisten roepen al lang om de Al-Aqsa moskee, het derde grootste heiligdom voor moslims, af te breken en te vervangen door een “derde” joodse tempel, een zet die de moslimwereld in vuur en vlam zou zetten. Ben-Gvir, die Baruch Goldstein, de joodse kolonist die in 1994 29 moslimgelovigen in Hebron afslachtte, “een held” vindt, kondigde een spoedig bezoek samen met andere joodse extremisten aan de site van de moskee aan. Toen Ariel Sharon, dan Israël’s oppositieleider, naar de site van de moskee ging in september 2000 begon dit de tweede intifada.
Ik wou dat dit slechts giswerk was. Dat is het niet. Het is wat deze fanatici voorstellen.
Avigdor Maoz van de extremistische Noam-partij, die tegen LGBTQ-rechten is en vrouwen wilt verbieden van in het leger te dienen, werd benoemd om toezicht te houden op het schoolcurriculum, Russische immigratie en de nationale joodse identiteit.
“Iedereen die echt jodendom probeert te kwetsen is de duisternis,” zei hij eerder deze week. “Iedereen die een nieuwe zogezegd liberale religie probeert de creëren is de duisternis. Iedereen die – met opzettelijk bedrog en misleiding – Israël’s kinderen probeert te brainwashen met hun agenda’s, zonder het medeweten van de ouders, is de duisternis.”
Jeremy Ben-Ami, de voorzitter van de liberale zionistische belangenorganisatie J Street zei in een publieke verklaring dat Israël’s volgende overheid “lijkt meer acties te nemen die ingaan tegen de waarden die Amerikaanse joden aan hun kinderen leren als essentieel voor de joodse identiteit,” inbegrepen steun voor burgerrechten, de arbeidersbeweging, de vrouwenbeweging en LGBTQ-vrijheden.
“Hoe kunnen we verklaren aan onze kinderen en onze kleinkinderen, laat staan aan onszelf, dat deze waarden de kern van de joodse identiteit zijn, maar dat de staat van het joodse volk een ander volk hun rechten en gelijkheid miskent en het internationaal recht ondermijnt?” vroeg hij. “Dit is een fundamentele crisis die over onze gemeenschap hangt in de komende jaren. Diegenen in de gevestigde orde van onze gemeenschap die erop staan dat joods Amerika verenigd en onvoorwaardelijk trouw ten opzichte van Israël moeten staan ongeacht alles bewijzen een zeer, zeer slechte dienst aan de gezondheid van de joodse gemeenschap.”
Na de oorlog van 1967 waarin Israël Egypte’s Sinaï, de Syrische Golanhoogtes en Palestinië’s Gaza en Westelijke Jordaanoever binnenviel en annexeerde, bezochten Israëli’s Palestijns gebied om te winkelen, in restaurants te eten, het weekend te spenderen aan de woestijnoases van Jericho of om hun auto’s te laten herstellen door Palestijnse mechaniekers.
De Palestijnen waren een poel van goedkope arbeid en tegen midden jaren ’80 werd ongeveer 40 procent van de Palestijnse arbeidskracht tewerkgesteld in Israël
De Palestijnen waren een poel van goedkope arbeid en tegen midden jaren ’80 werd ongeveer 40 procent van de Palestijnse arbeidskracht tewerkgesteld in Israël. Maar de groeiende onderdrukking door de Israëlische autoriteiten in de Westelijke Jordaanoever en Gaza, de onteigening van grotere en grotere stukken Palestijns land voor de uitbreiding van Israëlische nederzettingen en de etterende armoede leidde de Palestijnen, de meesten van hen te jong om de bezetting van 1967 te herinneren, om in december 1987 in opstand te komen en zes weken van straatprotest te lanceren die bekend werden als de eerste intifada. De opstand leidde uiteindelijk tot de Oslo Akkoorden van 1993 tussen Israël en de “Palestine Liberation Organization” (PLO), geleid door Yasser Arafat. Arafat, die het meeste van zijn leven in ballingschap spendeerde, keerde triomfantelijk terug naar Gaza met de leiding van het PLO.
De Oslo Akkoorden leken een nieuw tijdperk in te luiden. Ik was in Gaza toen ze getekend werden. Palestijnse zakenmensen die hun fortuin in het buitenland gemaakt hadden keerden terug om de nieuwe Palestijnse staat te helpen bouwen. De radicale islamisten krimpten weg. Palestijnse vrouwen namen hun hoofddoek af. Schoonheidssalons sprongen overal uit de grond. Er was een kort en helder moment wanneer een normaal leven, vrij van bezetting en geweld, mogelijk leek. Maar dit verzuurde al snel .
De verbanning van Palestijnse arbeiders uit Israël gekoppeld aan de toename van Israëlisch geweld en diefstal van land, leidde tot nog een opstand in 2000 die eindigde in 2005. Deze, waarover ik verslaggaf voor de New York Times, was veel gewelddadiger. Joodse kolonisten werden verplaatst uit Gaza en Gaza werd afgesloten. Israël bouwde een veiligheidsbarrière — aan een prijs van ongeveer $1 miljoen per mijl en illegaal verklaard door het Interne Gerechtshof — om Israël van de Westelijke Jordaanoever te scheiden en meer Palestijns land te annexeren. De muur werd gebouwd na een golf van zelfmoordaanslagen gericht op Israëli’s, hoewel het idee al werd aangehaald door Eerste Minister Rabin in de jaren ’90 op grond dat “splitsing als filosofie” een “duidelijke grens” vereiste. Arafat, die ik vaak ontmoette, spendeerde de laatste dagen van zijn leven onder Israëlisch huisarrest. De instorting van Oslo beëindigde de pretentie van een vredesproces of een onderhandede oplossing.
Ik vermoed dat we op de rand staan van een derde en veel dodelijkere intifada
Ik vermoed dat we op de rand staan van een derde en veel dodelijkere intifada. Een opstand zal door Israël gebruikt worden om barbaarse represailles te nemen die de draconische economische blokkade en de massale slachtingen aangericht in Gaza tijdens Israëls in 2008, 2012 en 2014, die leidden tot 3,825 Palestijnse doden, 17,757 gewonden en meer dan 25,000 wooneenheden gedeeltelijk of volledig door Israël verwoest, waaronder appartementsblokken en volledige wijken, zullen overschaduwen. Tienduizenden werden dakloos en grote delen van Gaza werden tot ruïnes gereduceerd. Tijdens de “Great March of Return” protesten in 2018 , waar jonge mensen in de belegerde enclave demonstreerden voor de Israëlische barrière, werden 195 Palestijnen doodgeschoten door Israëlische scherpschutters, waaronder 41 kinderen zowel als zorgverleners zoals Razan al-Najjar.
Terwijl het geweld en de repressie tegen Palestijnen door de veiligheidstroepen, binnenkort geleid door joodse fanatici, groeit, zullen grotere en grotere aantallen Palestijnen, kinderen inbegrepen, sterven in luchtbombardementen, beschietingen, scherpschuttersvuur, moordaanslagen en andere Israëlische aanvallen, inclusief diegenen uitgevoerd door ongecontroleerde joodse milities, die ook Arabische burgers in Israël aanvallen. Honger en miserie zullen alomtegenwoordig zijn.
De brutale onderwerping van Palestijnen, gerechtvaardigd door een toxische ideologie van joodse suprematie en racisme, zal enkel gestopt worden door het soort van sanctiescampagne die succesvol gevoerd werd tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Zonder dat zal Israël een despotische theocratie zijn.
Dit is de vertaling van Chris Hedges: The Rise of jewish Fascism op Scheerpost.
