Analyse -

Waarom de reactie van Bart De Wever op de dood van Mawda volstrekt voorspelbaar was

Het zat er natuurlijk aan te komen. De brutale tussenkomst van Bart De Wever volgde het bekende stramien. Als zelfs de helfies – de krijsende N-VA-trollen op Twitter – de zaak niet helemaal onder controle krijgen, dan komt de ‘great communicator himself’ in actie.

vrijdag 25 mei 2018 15:28
Spread the love

Donderdagnacht werd een tweejarige peuter gedood door een politiekogel. De verwarring zaaiende communicatie van het parket zorgde er voor dat die dood aanvankelijk lauwe reacties uitlokte. De Britse krant The Guardian reageerde kordater dan de binnenlandse pers.

Maar door een actie vrijdagavond die in een paar uur enkele honderden betogers wist bij elkaar te krijgen en vooral dankzij de persconferentie van de advocaten en sympathisanten van de ouders van Mawda keerde de sfeer rond de zaak.

Terwijl Francken de kritische geluiden aanvankelijk nog hooghartig kon wegblaffen op Twitter, klonken de stemmen van verontwaardiging steeds luider.

Enter De Wever dus. De N-VA-voorzitter kwam natuurlijk niet onbeslagen ten ijs. Diezelfde dag nog stonden in de Franstalige krant La Meuse elementen die gelekt werden uit het dossier van de ouders dat bij de Dienst Vreemdelingenzaken ligt. Het jonge gezin zou enkele weken geleden betrapt zijn in een koelwagen waarmee ze naar het Verenigd Koninkrijk wilden geraken.

Het waren voor mensen die het gezin verdacht willen maken, kersen die zorgvuldig uit het dossier werden geplukt. Bart De Wever vertelde die informatie tijdens zijn tussenkomt in de nieuwsuitzending van VTM en even later werden die feiten herhaald in het Nieuwsblad. In een stuk over de interventie van De Wever schreef de krant dat “welingelichte bronnen” de informatie bevestigd hadden.

De schuld van de ouders

Een dag later nam staatssecretaris voor Asiel & Migratie Theo Francken die framing over. Volgens die framing moet de aandacht verschuiven naar de “verantwoordelijkheid van de ouders” (de letterlijke woorden van Bart De Wever).

Laten we hier voor de duidelijkheid nog eens herhalen wat er die nacht precies gebeurd is. We vroegen aan Mieke Van den Broeck, advocate van het gezin, wat er nu al met zekerheid kan gezegd worden.

“Wat we zeker weten is dat een politieagent vanuit een rijdende politiewagen geschoten heeft in de richting van de bestelwagen, in de richting van de bestuurder. Dat is enorm gevaarlijk, de situatie had nog veel erger kunnen zijn. Die kogel heeft het hoofd van Mawda doorboord. Terwijl de moeder schreeuwde om een ambulance werd ze onder schot gehouden. Toen die er dan na lang talmen eindelijk kwam, mochten de ouders niet meerijden. Ze werden gearresteerd en elk apart opgesloten in een cel. Pas om 6u werd de moeder op de hoogte gebracht van de dood van haar kind en ook alleen maar omdat ze daar zelf naar gevraagd heeft. De vader werd nog langer in het ongewisse gehouden. De ouders werden lang vastgehouden en pas in de voormiddag kregen ze de kans hun overleden dochtertje te zien.”

Volgens Alexis Deswaef, voorzitter van de Franstalige Mensenrechtenliga, is het duidelijk. “Mawda werd doodgeschoten door de politie en dat had nooit mogen gebeuren. Punt.”

Propaganda

Wat Bart De Wever probeert, is om opnieuw verwarring te zaaien over die dood. Het is als die pro-Israëlische propagandasites die nadat betogers heel berekend werden neergeknald in Gaza foto’s rondstuurden van één hakenkruisvlag die één van de tienduizenden betogers had neergeplant nabij de grens. Die eenzame vlag praat op geen enkele manier de koelbloedige moord op tientallen betogers goed.

De wanhopige manieren waarop de ouders van Mawda hun familie en vrienden in het Verenigd Koninkrijk probeerden te bereiken, veranderen geen jota aan de wreedheid waar zij die fatale nacht het slachtoffer van werden, dat ze behandeld werden als waren ze bloeddorstige overvallers. Het toont alleen aan hoe de sluiting van grenzen en het opjagen van vluchtelingen sommige radeloze mensen in de handen duwt van mensensmokkelaars en hoe zij steeds extremere methodes moeten gebruiken om op een veilige plaats te geraken.

“Vanaf het begin wees de communicatie uit bepaalde politieke middens en bepaalde media en vanuit de onderzoekende instanties de slachtoffers niet als slachtoffers aan. Zij werden meteen gecriminaliseerd en dat is bijzonder confronterend voor mensen die net hun kind verloren hebben”, zegt Mieke Van den Broeck.

Bart De Wever en Francken doen dus gewoon verder met die criminalisering. Ze proberen de schuld van de dood van een jong meisje mede in de schoenen te schuiven van haar ouders. Hun communicatie moet ook zaadjes van twijfel planten in de hoofden van de zogenaamde zwijgende meerderheid die zich nog niet in één van de tegengestelde kampen bevond, van de verontwaardigde sympathisanten aan de éne kant en de hatende helfies (die al vaker op sociale media lieten weten dat er niet genoeg geschoten kan worden op vluchtelingen) aan de andere kant.

Bart De Wever is consequent

Hier en daar kan je lezen dat Bart De Wever met zo’n uitspraak nu toch wel echt zijn ware gelaat laat zien. Ook dat is ondertussen een golden oldie in het debat na een BDW-interventie. Maar wie dat blijft herhalen, heeft de afgelopen jaren niet goed opgelet.

Drie jaren geleden stond De Wever aan de universiteit van Gent voor een volle aula waar hij zijn fameuze migratietoespraak hield. Op deze site kon u daar toen over lezen:

“Tijdens het college dat De Wever gaf, werd op impliciete wijze een grens verschoven die ons zou moeten doen beven. Want De Wever heeft – al dan niet bewust – een legitimering geboden aan xenofoob en racistisch geweld. Niet letterlijk uiteraard. Maar tussen de regels door is dat wel degelijk de les die kan getrokken worden.”

En nog:

“Volgens De Wever is de zogenaamde opinieoorlog een manifestatie van een heel reële verdeeldheid onder de bevolking. Een bevolking die “erg terughoudend is ten aanzien van vluchtelingen”. Een terughoudendheid “waarvan we het begin nog maar gezien hebben”. Waarna hij besluit dat “de tolerantie in Europa op het spel staat”: “De prijs die we dreigen te betalen, is dat mensen volstrekt onverdraagzaam worden”. Dit valt volgens De Wever terug te voeren op een begrijpelijk gevoel van existentiële angst onder de Europeanen.”

“Met andere woorden, de hate speech die Facebook en Twitter teistert is nog maar het begin. Oproepen om vluchtelingen te laten verstikken, verdrinken of desnoods zelf te gaan neerknallen zijn nog maar een voorsmaakje. Het zal erger worden, aldus De Wever.”

“In zijn college stak De Wever zijn lof voor Orban niet onder stoelen of banken. Dat die Orban nog enkele dagen geleden traangasgranaten liet afvuren op gezinnen met kleine kinderen, de noodtoestand uitriep en het leger toestemming gaf om te schieten op vluchtelingen bij toekomstige strubbelingen is klaarblijkelijk geen bezwaar.”

Bart De Wever kan je van veel verdenken, maar niet dat hij niet consequent zijn politieke lijn volgt. Als er al iets verschoven is de afgelopen jaren, is het niet de positie van N-VA, wel die van het draagvlak voor hun politiek, in de media en bij een deel van de bevolking.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!