Na de verdrijving van de oorspronkelijke Palestijnse bewoners door het Israëlisch bezettingsleger wonen in dit huis Israëlische kolonisten in Sheikh Jarrah, een overwegend Palestijnse wijk in Oost-Jeruzalem (foto Mel Frykberg/IPS)

Palestijnen Oost-Jeruzalem nog steeds etnisch weggezuiverd

Israëlisch beleid om bezet Oost-Jeruzalem te 'verjoodsen', heeft tot een chronisch huizentekort voor de autochtone Palestijnse bevolking geleid. Tegelijk moedigt het stadsbestuur Joodse kolonisten aan om zich te vestigen in nieuwe koloniale nederzettingen in Oost-Jeruzalem, die illegaal zijn volgens het internationaal recht.

woensdag 15 oktober 2014 10:18
Spread the love

Het Israëlisch stadsbestuur van Jeruzalem heeft een aantal strategieën om zich te verzekeren van
een Joodse meerderheid. Zo blijft Jeruzalem onder Israëlische controle
en wordt vermeden dat Palestijnen het oosten van de stad
inrichten als de hoofdstad van de toekomstige staat Palestina.

“Sinds
1967 streeft de Israëlische regering een beleid na om een Joodse
meerderheid van 72 procent ten opzichte van de Palestijnen te
behouden”, verklaart Jeff Halper van het Israeli Committee Against House Demolitions (ICADH)
. “Daarom
mogen Palestijnen geen nieuwe huizen bouwen en is er een kunstmatig
tekort ontstaan van ongeveer 25.000 wooneenheden in de Palestijnse
sector.”

“Dit
tekort jaagt de huur- en koopprijzen de hoogte in. Aangezien 70
procent van de Palestijnen onder de armoedegrens leeft, zijn ze
gedwongen om buiten Jeruzalem naar een betaalbare woning op zoek te
gaan en dan zijn ze geen inwoner van Jeruzalem meer”, zegt
Halper. “Dat is het politieke gekonkel achter het schijnbaar
gerechtvaardigde beleid om ‘illegale’ woningen af te breken, een
sleutelelement in een breder beleid van etnische zuivering”,
voegt hij eraan toe.

Palestijnse vergunningen systematisch geweigerd

De
Palestijnse ngo International Peace and Cooperation Centre (IPCC)
publiceerde een rapport in 2013 over de obstakels waar Palestijnen op
stoten die een nieuw huis willen kopen of een bestaande woning willen
uitbreiden. “Legaal bouwen met een vergunning is onmogelijk in
het grootste deel van Oost-Jeruzalem. Het vergunningssysteem houdt
strikt vast aan vereisten op het vlak van ruimtelijke ordening
waaraan niet voldaan kan worden.”

Tweeënnegentig
procent van het land in Oost-Jeruzalem is niet geregistreerd,
waardoor het onmogelijk is om er een bouwvergunning voor te krijgen.
Volgens het IPCC-rapport wordt een rem op de ontwikkelingen gezet door institutionele tekortkomingen zoals
het onbeschikbaar zijn van geschikte woningkredieten, onvoldoende
capaciteit of bereidheid van de private sector om grote woonprojecten
te plannen en op te leveren, de beperkte beschikbare grond op de
markt en de hoge prijs.

Als
gevolg daarvan zagen Palestijnen zich genoodzaakt om te bouwen
zonder de vereiste vergunningen. Meer dan 70 procent van de nieuwbouw
tussen 2001 tot 2010 gebeurde zonder bouwvergunningen, met informele
wooneenheden die betrekking hebben op 42 tot 54 procent
van alle huisvesting.

Palestijnse
vluchtelingenfamilies

Terwijl
de Israëlische autoriteiten strategieën hebben ingevoerd om
Oost-Jeruzalem op deze manier systematisch te ‘verjoodsen’, hebben
Israëlische kolonisten andere methoden gebruikt om het gebied
geleidelijk aan over te nemen. Muhammad Sabbagh is inwoner van de
wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem.

Samen met andere Palestijnse
activisten is hij betrokken bij een langlopende strijd met
Israëlische kolonisten over wooneigendom en mogelijke uitzetting.
Hij is verwant met een groep van 28 Palestijnse vluchtelingenfamilies
die naast verschillende Israëlische kolonistenwoningen leven.

Deze
Palestijnse gezinnen hadden in 1956 land toegewezen gekregen van het
VN-Hulpagentschap voor de Palestijnen en van de Jordaanse regering,
toen de Westelijke Jordaanoever en het oostelijk deel van de stad
Jeruzalem nog deel uitmaakten van Jordanië. De Jordaanse regering
had toen beloofd dat de Palestijnen na drie jaar de huizen in hun
bezit zouden krijgen.

Sinds
de Israëlische bezetting van het Palestijnse territorium in 1967
zetten Israëlische kolonisten de Palestijnen uit hun huizen, met
documenten die zouden bewijzen de betrokken huizen al hun eigendom
zijn sinds het einde van negentiende eeuw tijdens het Ottomaanse
rijk.

Vervalste eigendomsbewijzen

De
zaak ging van de ene Israëlische rechtbank naar de andere, tot er
een akkoord werd bereikt dat de Palestijnen de komende 90 jaar konden
blijven, op voorwaarde dat ze huur betalen. Sommige families
weigerden echter deze huur te betalen, omdat de woningen noch aan de
Israëlische regering noch aan de kolonisten toebehoren. Ze werden
toen in het holst van de nacht uit hun huizen gezet door soldaten en
agenten.

In
daaropvolgende rechtszaken bleek aan de hand van originele Turkse
documenten dat de bewijsstukken van de kolonisten vervalst waren en
dat de huizen nooit aan de lokale Joodse gemeenschap toebehoord
hadden.

Verdere
uitzettingen werden momenteel opgeschort door de Israëlische
rechtbanken, maar dat volstaat volgens Sabbagh niet. “We vechten
nu om onze huizen terug te krijgen als wettelijke eigenaars, zodat de
uitgezette gezinnen kunnen terugkeren.”

Judaisation Means Housing Crisis for Palestinians in East Jerusalem

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!