Ik zweeg en het leidde tot niets.
Ik sprak en het leidde tot niets.
Ik vloekte, ik verontschuldigde me en het leidde tot niets.
Ik had het druk, ik deed alsof ik het druk had… en niets.
Ik zat, ik liep, ik rende.
Ik rilde en warmde me op. Niets.
Ik was uitgedroogd tot ik barstte. Ik dronk tot ik verdronk en het leidde tot niets.
Ik kromp ineen tot een foetus, net als vader, broers en zussen en moeder.
Ik werd toen verzameld in een lijkwade gemaakt van oude gordijnen,
en het leidde tot niets.
Ik struikelde meer dan ik kon verdragen, maar toen stond ik op, en het leidde tot niets.
Ik bad totdat ik, als een profeet, een vers in een heilig boek werd,
Ik roeide tot ik de hel bereikte,
Ik smeekte en smeekte … en niets.
Ik raasde, ik kalmeerde, ik herinnerde me wat ooit ver weg was, en ik vergat wat altijd dichtbij was.
Ik ben bevriend geraakt met het monster en ik heb met het monster gevochten.
Ik ben jong gestorven en heb het soms overleefd.
In beide tijden werd ik oud van alles wat ik had gezien, maar het leidde tot niets.
Ik laadde op, ik trok me terug,
Ik vocht tegen de wind toen die waaide,
En verzoende me met de golven toen ik opstond en raasde.
Tussen de paarden was mijn hart een paard,
in de nacht was mijn hart een nacht, en het leidde tot niets.
Ik at, ik vastte, ik braakte, en het leidde tot niets.
Ik omarmde mijn schaduw en kastijdde hem en daarna kastijdde ik mezelf.
Ik begroette een vrouw die verdwaald was op straat.
Ik vocht met een man en zijn glimlach vlakbij,
en met een vogel die kort in de tuin zong,
en het leidde tot niets.
Ik sloot alle ramen in mijn huis en opende ze.
Ik schreef woorden over de dood als die genadig is,
dood als die zinloos is,
dood als die de hel is,
dood als die de enige manier is…eindelijk, dood als die zacht en licht is,
dood als die zwaar en donker is, en het leidde tot niets.
Ik schreef over de rivier en de zee, over morgen en de zon, en het leidde tot niets.
Ik schreef over onderdrukking en verdorvenheid – ook over zuiverheid.
Ik sliep zonder een hap brood.
Ik droomde zonder dromen.
Ik werd wakker zonder mijn handen, voeten of spiegelbeeld te missen. of het ding dat ik mijn ziel noem.
Ik stierf en leefde. Ik heb mezelf in brand gestoken.
Ik bluste mezelf met mijn eigen as,
en het leidde tot niets.
Ik ben al deze elementen, O God: vuur, aarde, wind en water.
Het vijfde is een pijn die blinde liedjes niet kunnen zien, het zesde is deze immense eenzaamheid, en het zevende, sinds mijn slachting, is bloed.
Toen ik verbrandde, bewoonde ik de letters van mijn vrije naam als een vlinder:
P A L E S T I N A
Toen mijn dak plotseling de lucht in werd geblazen
en daarmee ook een muur, een raam,
en de jongste van mijn kinderen,
Ik verzamelde mezelf in de G en de A en de Z en de A.
Ik werd GAZA.
Duizend gevechtsvliegtuigen cirkelden rond me en raakten me.
Ik zakte in elkaar en zakte weer in elkaar,
en stond toen op in een schreeuw.
Ik riep, maar het leidde tot niets. Het leidde tot niets.
Het leidde tot niets.
Ik verloor het geloof en geloofde, verloor het geloof en geloofde weer, en geloofde en…
het leidde tot niets, het leidde tot niets.
En de smerige wereld vraagt naar me: Dit alles… en dan?
De gevierde schrijver Ibrahim Nasrallah (69) is kind van Palestijnse ouders die in 1948 van hun land werden verdreven. Hij bracht zijn jeugd door in het Alwehdat vluchtelingenkamp in Jordanië. Hij schreef 14 dichtbundels en 22 romans. De Engelse vertaling van zijn roman ‘Time of White Horses’, stond op de shortlist stond van de International Prize for Arabic Fiction in 2009. Hij won acht literaire prijzen, waaronder de prestigieuze Sultan Owais Literary Award for Poetry in 1997. In 2020 werd hij de eerste die voor de tweede keer de Katara Prijs voor Arabische romans kreeg voor ‘Een tank onder de kerstboom’.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
