De 11-jarige Razan verloor op 11 maart haar ouders, broers en zussen en haar beide benen. Zij heeft nog elke dag hysterische huilbuien. Foto: Jedah Al Shrafi
Gedicht - Caitlin Johnstone,

Ween om de geamputeerde benen van dit kleine meisje

Australisch onafhankelijke journaliste Caitlin Johnstone zag de tranen van het 11-jarige meisje Razan Muneer Arafat, toen zij wakker werd met twee geamputeerde benen. Zij schreef er dit gedicht over. Verdere commentaar overbodig.

vrijdag 19 april 2024 09:25
Spread the love

 

“Ik wil mijn benen terug” huilde het meisje in het Arabisch.

“Ik wil mijn benen terug”

 

Je kan je benen niet terug hebben, klein meisje.

Ze werden opgegeten door een hongerige machine

die ze nodig heeft als brandstof voor zijn motor.

Die machine heeft je benen nodig voor zijn bommenregen uit de hemel

en om zijn robotten des doods te laten vliegen.

 

Je benen drijven de bulldozers aan die massagraven delven

en de tanks die gaten blazen in de hospitalen

Een glorieus koninkrijk wordt samengehouden

met de geamputeerde ledematen van kinderen.

 

Een vijfhoekig1 kasteel werd gebouwd met de beenderen

van de geamputeerde ledematen van kinderen.

Weerwolven van Wall Street en bankiers dineren

op de geamputeerde ledematen van kinderen.

 

Filmsterren behandelen hun rimpels met zalfjes,

gemaakt van de geamputeerde ledematen van kinderen,

randstadgezinnen trekken hun glimlach op

met de geamputeerde ledematen van kinderen.

 

De nieuwslezer liegt en in zijn ogen

weerschijnen de geamputeerde ledematen van kinderen.

De acteur op de scène grijnslacht en tussen zijn tanden

zie je de geamputeerde ledematen van kinderen.

 

En het kleine meisje weent,

en de nieuwslezer negeert haar,

en de acteur grijnslacht naar haar,

en de bankier bijt haar,

en de machine draaft door.

 

Ledematen worden met hooivorken in zijn oven gegooid,

terwijl ze huizen verplettert, de hemel verduistert,

de oceanen vergiftigt en de aarde in een bloedbad achterlaat,

terwijl de lucht zindert van kinderen die huilen,

 

voor de huizen die nooit terugkeren,

voor de moeders die nooit terugkeren,

voor de kindertijd die nooit terugkeert,

voor de helderheid die nooit terugkeert,

voor de onschuld die nooit terugkeert,

voor de dromen die nooit terugkeren,

voor de vreugde die nooit terugkeert.

 

En hier staan we dan,

terwijl we karbonades in kaassaus eten en grappige filmpjes bekijken,

terwijl we roddelen en tateren en wensen er beter uit te zien,

terwijl we pogen niet na te denken over al die kleine armen en benen

die de aarde bedekken

overal waar we buiten komen.

 

 

The amputated limbs of children van Caitlin Johnstone werd vertaald door Lode Vanoost

Note:

1   Een woordspeling met het woord ‘pentagon’ dat vijfhoek betekent, maar staat voor het vijfhoekig ministerie van defensie in Washington DC, het ‘Pentagon’.

steunen

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!