Didier Reynders plant een boom

Op 26 november 2005 arriveert Didier Reynders in Israël aan het hoofd
van een MR-delegatie, waaronder Vivianne Teitelbaum en Carine Gol, de weduwe
van oud-minister Jean Gol, negen parlementsleden en voorts nog tien leden van
de jongerenafdeling van de partij.

Ze worden onder meer ontvangen door Shimon
Peres en ze bezoeken het bos dat de naam draagt van Jean Gol. Daar plant
Reynders samen met mevrouw Gol een olijfboom ter nagedachtenis van zijn mentor (zie foto).
Het maakt deel uit van een reeks bossen genoemd naar Belgen die samen het
Belgische woud vormen. 

Het Keren Keyameth LeIsraël of Joods Nationaal Grondfonds beroept er
zich op het land te hebben bebost. En daar is iets van waar. Ze zijn erg
kleinschalig begonnen, maar na 1948 kwam er een ware boom-boom. Toen
werden namelijk meer dan vierhonderd Palestijnse dorpen vernietigd en er waren
veel te weinig immigranten om die te herbevolken. Dus werden de ruïnes van die
dorpen beplant met bomen, meestal snelgroeiende dennen. Die bossen worden dan
genoemd naar buitenlandse vrienden van de staat Israël. 

Dit gebeurde eerst vooral rond de in 1933 gestichte kolonie Kfar
Hahoresh, in de omgeving van Nazareth. Daar werd als een van de eerste bossen
dat van koning Albert I ingewijd (naast dat van lord Balfour, Albert Einstein
en Georges Washington). Na 1948 werden de twee buurdorpen Malul en Mujeidil
ingenomen en verwoest, en werden de aanplantingen massaal uitgebreid op de
grond van deze twee Palestijnse dorpen.

Nu zijn van Malul alleen nog de ruïnes
van de moskee en van twee kerken te zien en van Mujeidil enkel de kerkruïne.
Het waren beide hoofdzakelijk christelijke dorpen. Ze liggen verscholen tussen
de dennenbossen. In 1961 kreeg onze koningin Elisabeth daar haar woud van dertigduizend
bomen en in 1964 ging onze diep christelijke koning Boudewijn persoonlijk zijn
bos aanplanten op de grond van het verwoeste christelijk dorp Mujeidil. Het
telt nu 23.000 bomen.

Op de weg van Tel Aviv naar Jeruzalem, in de omgeving van Neve Ilan –
een kolonie in 1946 gesticht door Franse en Belgische Joden op grond van Abu
Gosh – werd op het grondgebied van de in 1948 verwoeste dorpen Saris en Beit
Thul in 1995 het woud van de Belgische Joodse gemeenschap ingehuldigd.

Er staan
negen zuilen die de Belgische provincies symboliseren (toen waren het er nog
negen, ondertussen is Brabant gesplitst). Ze zijn ontworpen door Hena Evyatar,
een Belgische immigrante in Israël. Zij heet eigenlijk Hena Kohn en is de
dochter van een Brusselse lederhandelaar. De bijbelteksten op de site zijn
onder meer gekozen door toenmalig kardinaal Danneels.

In het patronagecomité voor dit Belgisch joodse bos zaten naast
kardinaal Danneels toenmalig kamervoorzitter Frank Swaelen (CD&V),
toenmalig premier Wilfried Martens en aan Israëlische kant premier Ytzhak
Shamir en generaal-majoor Yossi Peled, een Belg die zijn naam verhebreeuwste na
immigratie. Zijn oorspronkelijke naam is Jozef Mendelevitch. Tijdens de inval
in Libanon (de zogenaamde Vrede in Galilea) had hij zijn eigen gevechtseenheid
Force Yossi en nu (2010) is hij minister. 

Bedoeling was om hier alle Belgische bosjes te groeperen. Maar dat lukte
niet echt. Het bos ter ere van Albert II werd aangelegd op de bezette Westelijke
Jordaanoever. In het patronagecomité van het bos zetelden onder meer Herman De
Croo en Armand De Decker. Het moet zes hectare groot worden en het is volgens
de KKL-propaganda aangeplant in Zuid-Israël, in de Negev, maar het ligt in het
zuiden van Cisjordanië en is aangeplant vanaf 1970 op land van de Palestijnse
dorpen Sammu’a en Khirbet Yattir. Dat verwoeste dorp heeft trouwens zijn naam
geleend aan de naburige Joodse kolonie Yattir.

Elk jaar houdt de Belgische afdeling van Keren Keyameth Lelsrael (KKL)
een grote actie om geld in te zamelen voor nieuwe bomen. Die kun je aanplanten
ter gelegenheid van privégebeurtenissen als geboorte, huwelijk of overlijden.

Belgen die een bos naar hen genoemd kregen, waren Jean Gol, Gaston
Eyskens naast een grote reeks Belgisch-Joodse notabelen waaronder Marcel
Modrikamen, vader van advocaat en stichter van de Personenpartij Mischaël
Modrikamen.

De Personenpartij van Modrikamen is een
rechts-populistische partij met een economisch liberaal gedachtegoed en haar
stichter is een fervent aanhanger van Israël. Dat bleek bijvoorbeeld uit zijn
vrije tribune in La Libre Belgique
van 3 augustus 2006. Onder de titel ‘Israel, sentinelle de notre liberté’ schreef hij onder meer: ‘Europa,
de erfgename van Jeruzalem, Rome en Athene gelooft niet meer in veel.
Relativisme en verlies van waarden hebben onze gedachtegang en onze analyse
verpest… Washington en Jeruzalem zijn daarentegen vastbesloten om te vechten,
en blijven de lichtbakens voor de vrije wereld…’

Lucas Catherine

Uittreksel uit De Israël Lobby © 2011 Lucas Catherine en uitgeverij EPO. Overname van dit uittreksel enkel mits toestemming van de uitgever.