Blijvende druk op de Syrische regering

Na vijf jaar onderzoek door het Amerikaanse ministerie van Financiën heeft UBAF, de Union de banques arabes et françaises, ingestemd met de betaling van een boete van 8,6 miljoen dollar. UBAF is een Franse financiële instelling waarvan Crédit Agricole de grootste aandeelhouder is. Met deze betaling probeert de instelling gerechtelijke procedures te vermijden die zouden kunnen leiden tot een nog veel zwaardere boete.

De aanklachten van het Amerikaanse ministerie van Financiën luiden: “de feiten hebben betrekking op 127 banktransacties die tussen augustus 2011 en april 2013 zijn uitgevoerd in verband met cliënten van de bank – natuurlijke en rechtspersonen – tegen wie sancties zijn ingesteld en waarmee een totaalbedrag van meer dan 2 miljard dollar is gemoeid”.

De boete toont dat de VS de druk op de Syrische regering op grote schaal voortzetten en hervatten, met dramatische gevolgen voor het Syrische volk.

De mainstream media berichtten er zelfs niet over, ze vonden het onbelangrijk. Het toont echter dat de VS de druk op de Syrische regering op grote schaal voortzetten en hervatten, met dramatische gevolgen voor het Syrische volk. Dit voorval stelt ons in de gelegenheid om terug te komen op dit onzichtbare en onzichtbaar gemaakte vernietigingswapen, dat sancties en embargo’s zijn.

Verhinderen van de wederopbouw

De oorsprong van de sancties gaat terug tot het besluit van de VS om Syrië in 1979 op de lijst van ‘staten die het terrorisme ondersteunen’ te plaatsen. Het besluit werd destijds door het ministerie van Buitenlandse Zaken als volgt gemotiveerd: “vanwege zijn voortdurende beleid ter ondersteuning van terrorisme, zijn vroegere bezetting van Libanon, zijn voortdurende programma’s ter ondersteuning van terrorisme, zijn voortdurende programma’s voor massavernietigingswapens en raketten, en zijn ondermijning van de Amerikaanse en internationale inspanningen om Irak te stabiliseren”.

De sancties waarin deze lijst van staten die het terrorisme steunen voorziet, zijn sindsdien blijven toenemen. In 1986 werden aanvullende sancties opgelegd op basis van: “bewijs van directe betrokkenheid van Syrië bij de poging tot het neerhalen van een Israëlisch vliegtuig”. In december 2003 ondertekende George Bush de ‘Syria Accountability and Lebanon Sovereignty Restoration Act’, die nog meer sancties oplegde.

Deze eerste reeks sancties, van vóór de burgeroorlog van 2011, omvatte de bevriezing van Syrische tegoeden bij Amerikaanse banken, een verbod op commerciële vluchten tussen Syrië en de VS, en een verbod op uitvoer naar Syrië, met uitzondering van geneesmiddelen en voedingsmiddelen.

De opname van de bouwsector in deze waslijst wijst op een uitdrukkelijke wens om zich te verzetten tegen de wederopbouw in een land.

Vanaf maart 2011, d.w.z. vanaf het begin van de oorlog in Syrië, komen daar nog andere sancties bij, ditmaal in samenwerking met de Europese Unie. De nieuwigheid van deze tweede reeks sancties ligt in wat het Ministerie van Buitenlandse Zaken “sectorale sancties” noemt. Daarbij wordt de aan- en verkoop van een hele reeks producten verboden: aardolieproducten, elektriciteit, informatietechnologie, goud, edele metalen en diamanten, telecommunicatie, enz.

In december 2019 was het de beurt aan Donald Trump om de ‘Protection of Civilians in Syria Act’, beter bekend als de Caesar Act, aan te nemen. Deze nieuwe wet stelt de regering van de VS in staat sancties op te leggen aan “elke regering of particuliere entiteit die geacht wordt de Syrische regering en haar verwante groepen en entiteiten bij te staan”. De wet bepaalt tevens dat de regering van de VS sancties kan opleggen aan alle internationale ondernemingen of personen die investeren in energie, luchtvaart, technologie of de bouwsector in Syrië, alsmede aan alle groepen of personen die geld lenen aan de Syrische regering.

De opname van de bouwsector in deze waslijst wijst op een uitdrukkelijke wens om zich te verzetten tegen de wederopbouw in een land waarin de meeste steden en een groot deel van de infrastructuur werden verwoest. Dit heeft geleid tot de ontheemding van 5 miljoen mensen. Een derde van de gebouwen is ernstig beschadigd of verwoest. Volgens de Verenigde Naties is een investering van 219 tot 350 miljard euro nodig om de infrastructuur en de economie in de staat van voor de oorlog te herstellen.

Officieel slaan de sancties niet op voedsel en medicijnen, maar geen enkele bank of onderneming durft apparatuur en geneesmiddelen voor ziekenhuizen uit te voeren uit vrees voor een sanctie.

De door de sancties veroorzaakte economische verstikking is er dus op gericht elke wederopbouw te verhinderen. Officieel bevestigen de VS en de EU hun weigering om de wederopbouw van het land te steunen zolang Bashar el Assad aan de macht is. Dezelfde mensen zien er geen bezwaar in om de wederopbouw van Jemen te steunen zonder het vertrek van de huidige regering te eisen.

Gevolgen voor de bevolking

Officieel slaan de sancties niet op voedsel en medicijnen, maar geen enkele bank of onderneming durft apparatuur en geneesmiddelen voor ziekenhuizen uit te voeren uit vrees voor een sanctie. Alena Douhan, is speciaal rapporteur van de VN voor de negatieve gevolgen van de unilaterale dwangmaatregelen. Zij beschrijft de situatie als volgt: “De sancties vormen een schending van de mensenrechten van het Syrische volk, waarvan het land is verwoest door bijna tien jaar aanhoudend conflict.”

“De sancties vormen een schending van de mensenrechten van het Syrische volk, waarvan het land is verwoest door bijna 10 jaar aanhoudend conflict.”

“Het conflict en het geweld hebben al een verschrikkelijke impact gehad op het Syrische volk om een normaal leven te lijden omdat huizen, ziekenhuizen, scholen en andere faciliteiten zware schade hebben geleden. Het feit dat het Amerikaanse Ministerie van Financiën de Syrische Centrale Bank verdenkt van het witwassen van geld, zorgt duidelijk voor onnodige belemmeringen bij het leveren buitenlandse humanitaire hulp.”

“De huidige sancties kunnen de reeds nijpende humanitaire situatie in Syrië alleen maar verergeren, zeker de Covid-19-pandemie. De uitvoering van de Cesar-wet verhindert de wederopbouw van de basisinfrastructuur en schendt dus de mensenrechten, waaronder het recht van het Syrische volk op huisvesting, gezondheid, een toereikende levensniveau en ontwikkeling. Door belemmeringen op te werpen voor de wederopbouw, bedreigt deze wet het recht op leven van de gehele bevolking”.

Het verachtelijke karakter van deze sancties wordt nog versterkt door de plundering van de Syrische olie in de door het Amerikaanse leger bezette gebieden. Deze olie wordt eenvoudigweg geconfisqueerd met als gevolg een daling van de staatsinkomsten en energietekorten die leiden tot stroomonderbrekingen. Vergeet niet dat toen de Islamitische Staat deze olieproducerende gebieden controleerde, het 45.000 vaten per dag oppompt met een opbrengst van 1,5 miljoen dollar per dag.

De VS erkennen dus een praktijk van permanente en grootschalige inmenging.

De VS weerlegt die beschuldiging door erop te wijzen dat de inkomsten uit de verkoop van olie aan de Koerdische strijdkrachten en de ‘democratische krachten’ van Syrië zijn gegeven. Zij erkennen dus een praktijk van permanente en grootschalige inmenging. Het is niets minder dan het organiseren van het uiteenvallen van een soevereine staat door middel van economische wapens, nadat men er tijdens tien jaar oorlog in geslaagd is dit doel te bereiken door militaire inmenging.

Al deze achtergronden worden als irrelevant beschouwd door de mainstream media, die er genoegen mee nemen te zwijgen.

Dit is de vertaling door Frans De Maegd van een videoboodschap in de reeks ‘De wereld van onderuit’, verschenen op Investig’action op 28 januari 2022.

Om meer te weten:

• Jospeh Dahir, The Invisible Sanctions: How Financial Regulations Hinder Humanitarian Action in Syria, IMPACT – Civil Society Research and Development, Berlijn, 2020.
• VN-deskundige roept VS op sancties tegen Syrië op te heffen, VN info.