Na meer dan 6 jaar strijd, zonder ooit enig gehoor gekregen te hebben van de beleidsverantwoordelijken voor migratie, richt de coördinatie van mensen zonder papieren zich nu rechtstreeks tot de Belgische burgers, die hun vrienden, hun buren en hun collega’s zijn. Met een open brief en een petitie vragen ze hun steun. De petitie werd op 10 maart 2021 gelanceerd. Intussen hebben 45.251 Belgen de petitie al ondertekend. Ze drukken hun steun uit voor een regularisatie van mensen zonder papieren die al vele jaren in België wonen. Dit is slechts het begin. De initiatiefnemers verwachten dat alle Belgen zich uitspreken voor het respecteren van de mensenrechten van de mensen zonder papieren.

Met deze campagne willen de initiatiefnemers luid en duidelijk laten klinken wat de beleidsmakers kennelijk weigeren te erkennen: ‘We are Belgium Too’. Mensen zonder papieren voelen zich deel van dit land en schrijven mee aan haar actuele verhaal.

Mensen zonder papieren hebben geen recht op sociale zekerheid. Velen werken op dagelijkse basis zonder enige sociale bescherming en zonder financieel vangnet bij het verlies van hun job. Zonder wettelijke erkenning worden ze overgeleverd aan de willekeur van werkgevers en huisjesmelkers. Bovendien worden hun gezondheidskosten niet vergoed, om nog maar te zwijgen over de vrouwen die geen beroep kunnen doen op beschermingsmaatregelen tegen genderspecifiek geweld. Tot slot worden ook de kinderrechten van kinderen zonder papieren niet gerespecteerd.

De eisen

De partners van de campagne ‘We Are Belgium too’ eisen dan ook de regularisatie van de mensen zonder papieren in België op basis van duidelijke en duurzame criteria in de wet van 1980. Deze duidelijke en transparante criteria zijn: duurzame verankering, werk, de wettelijke onmogelijkheid tot verwijdering van het grondgebied en het risico tot inbreuk tegen een fundamenteel mensenrecht bij terugkeer. Ook wordt de oprichting van een onafhankelijke regularisatiecommissie gevraagd.

Gezien de huidige noodsituatie en met het groeiende draagvlak hebben de Coördinatie van Mensen zonder Papieren van België, Sans-Papiers TV en haar partners een nationale betoging georganiseerd op 3 oktober 2021 in Brussel: ‘We Are Belgium Too’. Hieronder volgen enkele krachtige toespraken die duidelijk maken waarom deze betoging zo broodnodig was.

7 jaren van onafgelaten strijd

Op een tijdstip waarop de Coördinatie van Mensen zonder Papieren van België volwassen wordt, moeten we – niet zonder spijt, niet zonder verontwaardiging – vaststellen dat het stagnerend asiel- en migratiebeleid van ons dierbare België nog draalt om te ontluiken en om zich te tooien met de bloemen van gezond verstand en menselijkheid. De weigering om het probleem van de Afghanen in België te erkennen is hiervan een voorbeeld.

Daarom en daarvoor is het dat de Coördinatie sedert 7 lange jaren een veelzijdige strijd onderneemt. Hoeveel campagnes, betogingen, bijeenkomsten, open brieven, wandelingen, open kaarten hebben we georganiseerd … met als enige antwoord van de regeringen tegenover ons: de meest absolute weigering om iets te ondernemen, onverschilligheid, onwrikbaarheid en apathie.

Het zijn ook 7 jaren geweest gekenmerkt door verliezen: Oumar Dansoko, Mawda Shawdi, Ilyes Abbedou, Cristianny Fernandes De Souza … om enkel hen te vernoemen; de zichtbare bovenkant van deze onzichtbare ijsberg: die van de onschuldigen geofferd op het altaar van de strijd voor waardigheid, gelijkheid en sociale rechtvaardigheid – die door en voor alle mensen-zonder-papieren wordt opgeëist. Mogen zij in vrede en in kracht rusten …!

7 jaren van onafgelaten strijd: een strijd die ondersteund wordt met specifieke en legitieme eisen. Eisen die – het lijkt wel zo – de laatste jaren zijn verworden tot een zacht en meeslepend refreintje waarin onze politiekers hebben gekozen om ons in een verbazende slaap onder te dompelen.

Deze, onveranderde, eisen zijn:

• Regularisatie op basis van duidelijke en permanente criteria, namelijk duurzame relaties, werk, onverwijderbaarheid en het risico van ontkenning van een menselijk basisrecht in geval van terugsturing
• Het oprichten van een onafhankelijke regularisatiecommissie
• Het sluiten van de gesloten opvangcentra, waar nu onder andere een Congolese student verblijft, die nochtans over een studentenvisum beschikt en toch bedreigd wordt met uitzetting na een onrechtvaardige en onwettige interpellatie aan een douane.

7 moeilijke jaren getekend door een irriterende stoet van regeringen die de ene na de andere het zogenaamde illegale statuut van mensen-zonder-papieren criminaliseerden.

Regeringen die nochtans zelf in wezen verantwoordelijk waren voor het vegetatief bestaan waarin elk van hen gedwongen werd: een leven in de greep van condities waardoor hen de meest elementaire rechten constant worden ontnomen, zoals het respect voor kinderrechten, de toegang tot elke vorm van medische hulp, het recht op werk en op onderwijs.

Als we naar het visitekaartje van België verwijzen, vinden we: frieten, het atomium, Côte d’Or chocolade, Jupiler bier en de Rode Duivels. Zij zijn België, of niet? Maar eigenlijk zijn dat ook Mamady, Condé en Hadi – die dagelijks per fiets de wegen in Brussel afschuimen op zoek naar magere inkomsten om rond te komen.

België, dat zijn ook Maria, Fatima, Khadiatou – moeders courage – diep gekwetst in hun waardigheid, zwaar aangevallen in hun vrouwelijkheid, gebruikt en misbruikt door schaamteloze bazen die zonder enige scrupule misbruik maken van de diepe onzekerheid, bewerkstelligd door de wetteloosheid, veroorzaakt door het administratieve statuut van die vrouwen. Het zijn ook alle verborgen tewerkgestelden met een fysiek zowel als geestelijke geërodeerde gezondheid, beschadigd door vele kleine jobkes van niemendal, ondankbaar en onderbetaald, werkers die niet beschermd worden door onze sociale zekerheid, geen toegang tot werk krijgen en geen sociaal-professionele heroriëntering.

België, dat zijn ongeveer, volgens statistieken die niet de onze zijn, 150.000 helden zonder erkenning, onzichtbaar: 150.000 actieve vrouwen en mannen in ons dagelijks leven, die tegelijk essentieel zijn en toch onzichtbaar worden gemaakt. 150.000 paar longen, 150.000 bloedstromen, 150.000 mensen van vlees en bloed zonder wie het geraamte van de Belgische economie maar een hoopje afval zonder zuurstof zou zijn.

België, dat is dus ook Yanis, mijn zoon, die met zijn zeven luttele jaren – de jaren van verstand heeft bereikt. Hij heeft zich zo goed de codes, de kleuren van dit land – dat hij het zijne noemt – geleerd! En toch weigert dit land zijn zoetzure bestaan te erkennen, dit land dat door zoveel kinderen-zonder-papieren wordt gesierd, kinderen aan wie het land volwaardige erkenning verschuldigd is.

België, dat zijn OOK WIJ, WIJ ZIJN OOK BELGIË!

Coördinatië van mensen-zonder-papieren België

Pax Christi Vlaanderen steunt WeAreBelgiumToo

150.000 mensen leven in België zonder dat hun verblijf wettelijk geregeld is. 150.000 mensen. In België zou dit de 6^de grootste stad zijn, net achter Brussel-stad, net voor Schaarbeek. Het is een verborgen stad. En wie in een verborgen stad leeft, leeft in onzekerheid en onveiligheid. Met WeAreBelgiumToo treden de inwoners van deze stad uit hun verdoken positie. Met duidelijke vragen aan de overheid. Met duidelijke vragen aan hun medeburgers: zie ons, steun ons.

Vandaag is een dag van feest. We laten ons zien. Mensen zonder papieren, mensen met papieren. Samen, als burgers van ons land, als burgers van onze dorpen en steden. Samen vanuit een eenvoudige en rijke gedachte: WeAreBelgiumToo. Daar mag muziek bij, en het plezier van samenzijn. Vandaag is een feest, zo voel ik het.

Vandaag is een dag van strijd. Mensen zonder papieren, mensen met papieren, samen hebben we een duidelijke vraag aan de overheid. Overheid, zorg voor een duidelijke regularisatieprocedure. Overheid, zorg dat deze procedure op een onafhankelijke manier wordt toegepast. Met de campagne WeAreBelgiumToo treden mensen uit de verborgen stad de overheid tegemoet, en met hen de vele medestanders die zich naast hen scharen. Ze zeggen: overheid, hoe België omgaat met de sans papiers is een probleem voor de mensenrechten en de democratie. Ze zeggen: overheid, wij – de sans papiers – zijn deel van de oplossing, dus maak ons ook een deel van de oplossing en praat met ons.

Vandaag betogen we hier, mensen zonder papieren, mensen met papieren, samen. Vandaag stappen mensen in Vlaanderen de Refugee Walk. Ze doen dit vanuit dezelfde solidaire instelling die ons vandaag hier verbindt. Door met de Refugee Walk te stappen, verzamelen de wandelaars steun voor het belangrijke werk met en voor vluchtelingen.

Duizenden mensen overal in Vlaanderen en België steken een helpende hand uit naar vluchtelingen, asielzoekers, mensen zonder papieren. Met steunacties. Met het geven van een dak boven hun hoofd. Met te zorgen voor kleding en voedsel, ook voor zij die nog onderweg zijn. Met te zorgen dat ook de meest kwetsbaren gevaccineerd geraken in deze pandemie. Met te zorgen dat er ook meer legale migratieroutes komen. Met zich in te zetten voor de basisrechten van iedereen. Breng al die mensen samen, en je hebt een stad zo groot als Gent. Ik noem het vandaag de stad van de solidariteit.

We staan hier vandaag samen, mensen uit de verborgen stad en mensen uit de stad van solidariteit, vanuit één zekerheid: WeAreBelgiumToo.

Vanuit de kracht van onze verbondenheid vandaag, richt ik me tot alle mensen die zich overal in het land dag in dag uit inzetten om het verschil te maken voor en met mensen met een migratieverhaal. Toon jullie nog meer als een stad van solidariteit, koppel aan jullie fantastische inzet dat heldere woord aan de overheid. Stap zij aan zij met de mensen uit de verborgen stad, die vragen door de overheid gezien en gehoord te worden. Steek mee de hand uit naar de overheid met de eenvoudige vraag samen die transparante regularisatie uit te werken. WeAreBelgiumToo treedt met deze betoging naar buiten, mensen uit de stad van solidariteit, sluit aan bij dit platform.

Pax Christi Vlaanderen steunt WeAreBelgiumToo van bij de start. Vandaag doen we dit eens te meer met volle overtuiging en volle goesting. We zeggen klaar en duidelijk: WeAreBelgiumToo is een burgerbeweging, van mensen in uitsluiting die het woord nemen, een nieuwe sociale beweging. Een sociale beweging die doet waarvoor sociale bewegingen gemaakt zijn: problemen zichtbaar maken, mensen doen deelnemen aan het politieke debat, mensen sterk maken, zo sterk dat ze volwaardig gesprekspartner zijn in de kwesties die hen aanbelangen. Ook het middenveld speelt een cruciale rol in een sociale beweging. Vandaag vragen we als Pax Christi Vlaanderen met name aan het Vlaamse middenveld: geef de burgerbeweging WeAreBelgiumToo de plaats die ze verdient, maak hen deel van uw verhaal van verbondenheid.

Vandaag is een dag van strijd en van feest. Mensen zonder papieren, mensen met papieren. Ik ben Stefan, een mens met papieren. Ik zal me meer mens voelen, meer burger, meer Vlaming en Belg, als onze samenleving zijn kracht toont om nieuwe mensen volwaardig op te nemen. Bedankt aan iedereen om hier vandaag te zijn. Bedankt voor deze kans om klaar en duidelijk te zeggen: WeAreBelgiumToo.

Stefan Nieuwinckel – directeur Pax Christi Vlaanderen

Niet jullie eisen zijn onredelijk, het huidige wettelijke kader is dat

Vele vrijwilligers bij VLOS, vluchtelingenopvang Sint-Niklaas, zetten zich al jaren in om mensen zonder geldig verblijf te helpen.

Dag na dag stellen wij vast dat moedige mensen die armoede, geweld en ontberingen hebben overleefd, nauwelijks informatie krijgen over hun wettelijke status. Dat ze worden onderworpen aan strenge en ingewikkelde asielprocedures. Dat, terwijl zij leven in dagelijkse horror.

Vrienden, jullie roep om een collectieve oplossing voor een wettig verblijf, voor regularisatie op basis van duidelijke criteria en voor een onafhankelijke regularisatiecommissie is terecht. Jullie strijd voor een toekomst voor jullie kinderen is terecht.

Niet jullie eisen zijn onredelijk. Het huidige wettelijke kader is dat.

Dames en heren politici: hoe kunnen jullie mannen, vrouwen, gezinnen die hier al jarenlang verblijven, deporteren naar een plek die ze ontvluchtten omdat ze er geen toekomst hadden?

Hoe lang blijven jullie je nog verschuilen achter door je zelf opgestelde wetten en regels? Hoe lang blijven jullie je gedragen als ongenaakbare Romeinse keizers: duim omhoog, duim omlaag.

Hoe lang nog, blijven jullie arrogante en schaamteloze tweets delen, met misprijzen voor het leed van mensen in gedwongen clandestiniteit?

Bied deze mensen kansen. Bied ze de mogelijkheid op een job, haal ze uit het zwartwerk-circuit, koppel ze aan de vele knelpuntberoepen die dringend ingevuld moeten worden. Laat deze mensen bijdragen aan onze sociale zekerheid. Dat willen ze.

Neem uw verantwoordelijkheid! Creëer een klimaat van solidariteit in plaats van tweedracht en polemiek te zaaien. Het is de hoogste tijd dat er oplossingen komen die onze gastvrijheid in lijn brengen met de veerkracht van onze bevolking. Onze demografische evolutie heeft migratie nodig. Maak er werk van!

Zet uw vrees voor het oordeel van de kiezer opzij en kies resoluut voor een humaan beleid.

Overal ter wereld wordt prikkeldaad opgetrokken, worden mensen in ellende teruggedreven.

Onze waarden worden te grabbel gegooid, egocentrisme en onverdraagzaamheid groeien. Dat kan onze erfenis niet zijn. Dat is niet de wereld waarin wij onze kinderen, de mijne en de uwe, willen zien opgroeien!

Wij mogen ons niet afsluiten en op onszelf terugplooien. Wij zullen weerstaan aan de olievlek van de onverschilligheid.

Niet wat een mens voor zichzelf verwerft, maar wat hij voor een ander betekent, dat maakt het leven de moeite waard.

Vrienden, wij blijven onvoorwaardelijk solidair met jullie. Jullie strijd vandaag is de onze. Onze levens zijn evenwaardig.

Els Schelfhout, bestuurder VLOS  (Vluchtelingenondersteuning Sint Niklaas)

Foto: Natalia – Sans Papiers TV

Foto: Natalia – Sans Papiers TV

Foto: Natalia – Sans Papiers TV

Tabel