“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.
DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)
* * *
Ibn Riad beschrijft de aanval op de luchtmachtbasis en de inlichtingensite van de Israeli occupying forces (IOF) bij Meron als een complexe, goed gecoördineerde operatie met meerdere lagen, waarbij nauwkeurigheid centraal stond om gelijktijdig verschillende doelen te bereiken.
Volgens hem was de aanval op Meron zorgvuldig gepland om de vijand op een pijnlijke manier te treffen, zonder hen te dwingen tot een escalerende reactie. Desondanks beweert hij dat de aanval aanzienlijke gevolgen heeft gehad. In zijn draad op X noemt hij verschillende redenen.
Thread🧵: Hizbullah's attack against the IOF airbase and intelligence site at Meron, despite being a 'preliminary response', constitutes a complex, multilayered operation that was precisely calibrated to fulfill multiple purposes at once 🔽🔽🔽 pic.twitter.com/S5t0zOWB2S
— Ibn Riad – ابن رياض (@IbnRiad) January 7, 2024
Het belang van Meron
Ibn Riad stelt allereerst dat Israël ervan uitging dat de details van de basis niet volledig bekend waren bij het verzet, “niet dus’’. Hij wijst op het uiterst belangrijke karakter van de Meron-basis, die tot dan toe nog nooit was aangevallen.
De locatie speelt een cruciale rol in het inlichtingenapparaat van de IOF en is één van slechts twee dergelijke bases in het gebied, waarvan de andere verantwoordelijk is voor het zuidelijke deel van de bezetting. Ibn Riad benadrukt dat Meron een sleutelrol speelt in de commandoketen van de luchtoverheersing van het vijandelijke leger.
Hij verwijst naar een artikel waarin de commandant van het centrum en een andere hoge functionaris van de luchtmacht details verstrekken over de Meron-basis. Het artikel beschrijft dat de in 1967 opgerichte basis verantwoordelijk is voor het registreren van alle vliegtuigen, zowel militaire als niet-militaire, binnen het luchtruim van Israël en de omliggende gebieden.
De belangrijkste taak is het detecteren en identificeren van pogingen om het luchtruim van het noordelijke deel van Tel Aviv binnen te dringen, en indien nodig dreigingen te volgen of onderscheppers vanaf de grond te lanceren. Een hoge functionaris in het artikel benadrukt dat de hele keten – detectie, identificatie, classificatie en activering van krachten – plaatsvindt binnen hun eenheid.
De reactie van Israël
Ibn Riad stelt dat, gezien de belangrijke taken van de basis, het begrijpelijk is dat Israël verontrust is over de schade die Hezbollah hun basis heeft aangedaan. Israël geeft dit echter niet toe. Ibn Riad beweert dat na de treffers door Israël militaire censuur werd opgelegd. Volgens de bron waarnaar hij verwijst, legt de Israëlische censuur een publicatieverbod op met betrekking tot de aanval op de Meron-basis.
Hoewel het Israëlische leger direct na de aanval beweerde dat de raketten waren ‘neergeschoten’ of op ‘leeg terrein’ terecht waren gekomen, betoogt Ibn Riad dat militaire media het tegenovergestelde aantonen. Hij verwijst naar een video die verschillende succesvolle raketinslagen op de basis laat zien.
Daarnaast noemt hij het Israëlische bombardement dat op de aanval volgde als een ander bewijs dat de aanval van Hezbollah een succes was. Ibn Riad beschrijft dit bombardement, dat geen slachtoffers of aanzienlijke schade veroorzaakte, als een ‘emotionele reactie’. Daarbij merkt hij op dat Israël snel ‘opschepte’ over de lancering van een observatieballon, die volgens hem werd ingezet om de schade aan hun surveillancemogelijkheden bij Meron te compenseren. Hij verwijst naar een foto van de ballon.
De aard van de aanval
Volgens Ibn Riad was de aanval op Meron een logisch vervolg op de strategie om de vijand langs de grens te verblinden. Hij schrijft dat sinds 8 oktober het verzet de defensieve, inlichtingen- en surveillancemogelijkheden van de vijand langs de grens heeft uitgeschakeld. Deze strategie nam de gebruikelijke vorm aan van ATGM-aanvallen (Anti-Tank Guided Missile) tegen militaire bases, personeel en voertuigen, evenals tegen camera’s en observatieposten.
In een eerdere aanval werden twee Iron Dome-batterijen geraakt. Deze batterijen dragen raketlanceerders in zich en bieden een verdedigingsbarrière tegen raketten. De aanval op Meron wordt beschouwd als een escalatie die een verdere stap vooruit is.
Hierbij verwijst Ibn Riad naar een link met de volledige uitwerking van deze zogenoemde escalatieladder. “Het geleidelijk ontmantelen van de defensieve linie van de vijand, zowel op dagelijkse basis op een lager niveau als op een hoger niveau in speciale vergeldingsoperaties is”, volgens Ibn Riad, “een strategisch meesterwerk op zichzelf”. “Het belooft een invasie voor bevrijding, waarvoor de vijand voortdurend op zijn hoede moet zijn.”
De aanval opent ruimte voor andere aanvallen
In het derde deel van de X-draad legt Ibn Riad uit dat de aanval op Meron vergelding en escalatie op alle fronten mogelijk maakt. Hij verwijst hierbij naar het islamitische verzet in Irak dat Haifa heeft aangevallen met een kruisraket. Het Iraakse verzet heeft volgens hem nooit eerder een vergelijkbare operatie uitgevoerd.
Ibn Riad benadrukt dat het geen toeval is dat de kust in het noorden voor het eerst vanuit Irak werd aangevallen. Volgens hem heeft dit te maken met het feit dat de basis die verantwoordelijk is voor de bescherming van het bezette noorden (ten minste gedeeltelijk) was uitgeschakeld.
De strategie van het geleidelijk ontmantelen van surveillancemogelijkheden is gelaagd, waarbij elke klap ruimte opent voor de volgende: net zoals de aanval op Meron zelf mogelijk werd gemaakt door eerdere aanvallen, aldus Ibn Riad.
Aan het eind van de X-draad worden de doelen van de aanval op Meron samengevat. De aanval omvat:
- Het herstellen van afschrikking.
- Het toebrengen van een pijnlijke, onverwachte klap.
- Het voortzetten en escaleren van de strategie om verdedigingssystemen uit te schakelen.
- Het mogelijk maken van verdere aanvallen vanuit Libanon maar ook elders.
- Het opzetten van het toneel voor wat komen gaat.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
