Uithongeren en chaos veroorzaken

De economische, commerciële en financiële blokkade van Cuba vormt het centrale onderdeel van het VS beleid ten aanzien van het eiland sinds de triomf van de revolutie in 1959.

Een blokkade is een daad van economische oorlogsvoering met als doel om het voor een regering onmogelijk te maken om te voorzien in de behoeften van de bevolking. Het wil een situatie creëren chaos en onbestuurbaarheid.

Deze doelstelling werd duidelijk beschreven in het beruchte memorandum van Lestor Mallory, ambtenaar van het VS-ministerie van Buitenlandse Zaken in een memorandum in april 1960:

“Alle mogelijke middelen moeten snel in praktijk worden gebracht om het economische leven te verzwakken (…) door Cuba geld en voorraden te ontzeggen om de nominale en reële lonen te verlagen, met als doel honger, wanhoop en de omverwerping van de regering uit te lokken”.

“Het doel is honger, wanhoop en de omverwerping van de regering uit te lokken”

De economische sancties gaan veel verder dan het opschorten van de handel tussen VS-burgers en bedrijven en Cuba. In plaats daarvan streeft het naar een zo breed mogelijke extraterritoriale toepassing van zijn eigen wetgeving, waardoor Cuba zeer moeilijk handel kan drijven met andere landen en het land effectief wordt geïsoleerd van de rest van de wereld.

Precies omdat ook andere landen onder druk worden gezet om hun handel en investeringen te staken spreekt men van ‘blokkade’ in plaats van embargo.

Biden in het spoor van Trump

De afgelopen jaren is de blokkade tot ongekende hoogte opgevoerd, waarbij Donald Trump tijdens zijn presidentschap nog eens 243 harde nieuwe sancties en maatregelen heeft ingevoerd.

De overgrote meerderheid daarvan is gebleven onder president Joe Biden. Hieronder valt ook de totaal onterechte opname van Cuba op de lijst van Staatssponsoren van Terrorisme (SSOT), een afscheidscadeau van Trump toen hij in 2021 zijn ambt neerlegde.

Door op die lijst te staan, wordt Cuba uitgesloten van internationale banktransacties en wordt het steeds moeilijker om basisbehoeften zoals brandstof, voedsel, medicijnen en hygiëneproducten aan te kopen. Niet minder dan 45 internationale banken beëindigden onmiddellijk hun betrekkingen met Cuba toen het land op de lijst werd geplaatst.

Gevolgen

Als gevolg daarvan hebben de Cubanen sindsdien te maken met een steeds moeilijkere economische situatie. Door voedseltekorten, lange rijen en een gebrek aan medicijnen is het land in een erge economische en humanitaire situatie beland.

Afgelopen jaar liep die schade op tot 5 miljard dollar schade, dat is goed voor 5 procent van het bnp. Dat kwam bovenop het wegvallen van het toerisme als gevolg van de covid pandemie. Toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten voor het land.

Deze economische aderlating heeft grote gevolgen voor gewone Cubanen. Op het gebied van onderwijs ondervindt Cuba extreme moeilijkheden om basisbenodigdheden voor scholen, zoals boeken en lesmateriaal te voorzien.

Door voedseltekorten, lange rijen en een gebrek aan medicijnen is het land in een erge economische en humanitaire situatie beland

Cuba’s landbouwsector is ook ernstig getroffen: de toegang tot voorraden, grondstoffen en technologieën die nodig zijn voor de ontwikkeling van de moderne landbouw is zeer beperkt. Het Canadese bedrijf Cypress View Land heeft onlangs een graanproductieproject in Cuba stopgezet omdat het bang was voor rechtszaken, omdat het ook actief is in de VS.

Dit, naast talloze andere voorbeelden, heeft geleid tot een scherpe daling van de nationale voedselproductie en bijgedragen aan tekorten op het hele eiland.

In de gezondheidssector bedragen de verliezen in een jaar, bijna 240 miljoen dollar. Dit heeft een verwoestende invloed gehad op de gezondheid van de Cubaanse bevolking, ondanks de kracht van Cuba’s internationaal gerenommeerde gezondheidssysteem.

De kindersterfte is gestegen van ongeveer 5 sterfgevallen per duizend levendgeborenen in 2019 tot 7,5 per duizend in 2022. Het Minrex rapport belicht het geval van een zesjarig meisje wiens strijd tegen kanker in gevaar kwam door de blokkade. Voor dit meisje, net als voor veel andere Cubaanse kinderen, is de blokkade van hun land een kwestie van leven of dood.

Genocide

In zijn tussenkomst in de Verenigde Naties naar aanleiding van de stemming zei de Cubaanse minister van Buitenlandse Zaken Bruno Rodríguez Parrilla o.a. het volgende:

“Het gedrag van de VS is absoluut unilateraal en niet te rechtvaardigen. Het is legaal noch ethisch dat de regering van een grote mogendheid een kleine natie decennialang onderwerpt aan een onophoudelijke economische oorlog om haar een vreemd politiek systeem op te leggen en haar hulpbronnen opnieuw toe te eigenen.

“Het is onacceptabel om een heel volk het recht op vrede, zelfbeschikking, ontwikkeling en menselijke vooruitgang te ontnemen”

Het is onacceptabel om een heel volk het recht op vrede, zelfbeschikking, ontwikkeling en menselijke vooruitgang te ontnemen.”

Tijdens de pandemie heeft de VS verhinderd dat beademingstoestellen aan Cuba werden geleverd op het moment dat het land daar acuut nood aan had. Dat heeft vele mensenlevens geëist. Daarom vindt Bruno Rodríguez dat “de blokkade kan worden aangemerkt als een genocide volgens de Conventie voor de Preventie en Bestraffing van deze misdaad, duidelijk omschreven in artikel II, lid b en c”.

Stemming in de VN tegen de VS-blokkade tegen Cuba, 2023. Bron: VN

Pijnlijk

Dat de VS tegen de resolutie zou stemmen was te verwachten, hoewel het land zich in 2016 onder Obama onthouden heeft. Biden kiest voor de harde, militaristische lijn. Dat zien we in zijn houding t.a.v. de oorlogen in Oekraïne en Gaza.

Het feit dat Israël als enig land ter wereld weigert om de langstdurende economische blokkade te veroordelen toont met welk soort regime we hier te maken hebben.

Ook heel pijnlijk is de onthouding van Oekraïne. Na de kernramp van Tsjernobyl in 1986 zijn zo’n 24.000 Oekraïners, hoofdzakelijk kinderen, gratis in Cuba behandeld voor stralingsziekte en kanker. Dat zijn ze daar blijkbaar vergeten.

Bronnen:

– Nieuwe diplomatieke overwinning voor Cuba
– Verklaring van de minister van Buitenlandse Zaken van de Republiek Cuba

Bron van de kaart.