Wie regelmatig de voetgangerszone doorwandelt zal wellicht al een keer, ter hoogte van de Ancienne Belgique, een straatkunstenaar hebben zien zitten. Hij maakt kleurige schilderijen die vrolijk en uitbundig balanceren tussen Afrikaanse thema’s en abstracte kunst.

Papa Alpha, of kortweg Alpha is een sympathieke zwarte jongen die ondanks de barre omstandigheden altijd klaar is voor een babbel en een lach. Ik ga hem altijd een hand geven en dan staan we, vaak met omstaanders, zijn kunstwerken te becommentariëren om hem aan te moedigen. Ik probeer hem er al een tijdje toe te bewegen om via Globe Aroma en andere initiatieven die zich bezighouden met creatievelingen zonder papieren naar een tentoonstelling toe te werken.

Foto: Lieven De Cauter

Nu waren we onlangs bezig zijn recente schilderijen te bekijken, eentje dat nog abstracter is dan de andere. Ik zag er een zeilboot in, maar het bleek voor hem een hut te zijn. En we waren het eens dat dit niet stoorde, dat dit de schoonheid was van abstracte kunst: dat je er als toeschouwer zelf van alles kon in zien. Of gewoon genieten van de compositie en het kleurenspel.

Foto: Lieven De Cauter

Ik zei dat het niet stoorde dat sommige schilderijen dan weer heel figuratief waren, dat die twee polen de eenheid van zijn werk juist een kracht waren, een interessante spanning opleverden, een fascinerend heen en weer. Ja, je moet straatkunstenaars in de vrieskou wat hartverwarmende dingen zeggen. Het enige dat er wat tegen afstak, vond ik, was een grijs werk van een zittende jonge vrouw. ‘Dat is een portret, een bestelling. Ja het hoort eigenlijk niet bij mijn gewone werk, zei Alpha. En dan, wat teleurgesteld, ‘maar ze is het werk nooit komen ophalen.’

Foto: Lieven De Cauter

Wij, een jongen die Ethan bleek te heten en ik, stonden versteld. Ik dacht, dit is een sterk verhaal. Ik stelde meteen voor om te proberen via Bruzz de jongedame op te sporen, en lukt het niet, tant pis, het is een mooi verhaal. En sowieso verdient Alpha in deze vrieskou aandacht, ja zelfs een warm applaus.

Uiteraard, als de geheimzinnige opdrachtgeefster zou opduiken zou dat fantastisch zijn, de kers op de taart. Wie deze jonge vrouw herkent gelieve haar aan te porren zich met bekwame spoed naar de voetgangerszone te begeven om haar fraaie portret op te halen. Hier een reeks snapshots, of robotfoto’s, zo je wil …