Nachtbus naar Andalusië
Boekrecensie -

Nachtbus naar Andalusië

Eugen Ruge bevestigt met "Nachtbus naar Andalusië". Zijn succesvolle debuut "In tijden van afnemend licht" was geen toevalstreffer. Ruge is een aangename verteller. Een Duitser bekijkt het minder bekende niet-toeristische Spanje en blikt zo in feite terug op zijn eigen land.

woensdag 25 juni 2014 11:56
Spread the love

DeWereldMorgen.be

In 2009 debuteerde Duits auteur Eugen Ruge (1954) met In tijden van afnemend licht, waarmee hij onmiddellijk meerdere literatuurprijzen won. Altijd riskant om een succesvol debuut te evenaren, de verwachtingen zijn immers hoog gespannen. Ruge slaagt erin.

In 2013 verscheen Cabo de gata (“Kaap van de kat”), Spaanse titel voor een Duits boek over een korte reis naar Spanje. Het werd in 2014 vertaald als Nachtbus naar Andalusië.

De centrale ik-persoon is een twijfelend auteur die even de tijd wil nemen om wat na te denken over zijn toekomst. Hij heeft net een pijnlijke scheiding achter de rug. Verlaat hij zijn stad, zijn land, zijn leven of wordt deze reis slechts een intermezzo?

Vrienden raden hem Zuid-Afrika aan, Ecuador of Ghana, maar hij heeft vliegangst. Dan maar met de nachtbus naar Spanje. Barcelona beantwoordt aan al de toeristische verwachtingen, maar dat is net wat de hoofdpersoon afstoot. HIj reist verder door naar het zuiden, naar Andalusië, waar hij zonder duidelijk doel in een vissersdorpje belandt.

Het dorpje “Cabo de gato” wordt enkele weken lang zijn thuishaven. De dorpsbewoners tolereren hem, maar ook niet meer. Passanten komen en gaan, zonder de saaie rust te storen. De economische crisis is hier niet gepasseerd, de bloeiperiode die eraan voorafging al evenmin.

Een kat wordt een tijdlang zijn gezel bij dagelijkse wandelingen langs de verlaten stranden. Zo geraken dag na dag zijn luttele spaarcentjes op. Hij leest ondertussen elke dag de krant El Pais om Spaans te leren, want zijn communicatie met de lokale bevolking is eerder beperkt. Niemand spreekt iets anders dan het Andalusische dialect. Herinnert hij zich alles wel juist, of fantaseert hij achteraf hoe het geweest zou kunnen zijn? Na drie maanden daar zijn neemt hij de ochtendbus… naar huis?

Veel meer gebeurt er niet in dit kleinood van 156 pagina’s. Eén treinrit Antwerpen-Centraal-Brussel en nog een uurtje thuis erbij is voldoende om dit aangename en mooi geschreven verhaal te verwerken. Wie Ruge’s eerste boek In tijden van afnemend licht apprecieerde, vindt hier opnieuw zijn gading.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!