De ouders van Juan (12) maken deel uit van de links-revolutionaire Montoneros die het militaire regime in Argentinië gewapenderhand willen omverwerpen. Na jaren van  ballingschap in Cuba keren ze onder een fictieve identiteit naar hun land terug. Ze nemen hun clandestiene activiteiten opnieuw op, maar houden de buitenwereld het beeld van een doodnormaal gezin voor.

Vooral voor Juan, die nu Ernesto heet, is een en ander niet zo eenvoudig. Op zijn nieuwe school weet hij zich geen houding te geven en met zijn Cubaanse tongval klinkt hij ook als een buitenbeentje. Maar wanneer hij verliefd wordt op de zus van een klasgenoot lijken zijn kansen te keren.

Het bijzondere aan Infancia Clandestina is dat alle gebeurtenissen consequent vanuit het perspectief van de adolescent worden verteld. De nadruk ligt op de gezinsdynamiek en hoeveel moeite het wel kost om een dubbelleven te leiden.

Animatiefilmscènes

De gewapende acties van de revolutionairen worden niet in scène gezet, maar indirect het verhaal binnengebracht via dialogen, televisiebeelden en (razend knappe) animatiefilmscènes. Die laatste roepen de grafische rauwheid van het stripverhaal op, maar houden tegelijk het geweld verteerbaar.

Het verhaal speelt zich in 1979 af; de vormgeving en sfeerschepping doen navenant seventies aan. De grofkorrelige fotografie is gedrenkt in gebleekte kleuren en de beweeglijke camera vat treffend de onzekerheid van de personages die voortdurend op hun qui-vive moeten zijn.

Minder geslaagd is het wat geforceerde karakter van Juans verliefdheid en ook niet alle acteerprestaties zitten op dezelfde lijn. Scenarist-regisseur Benjamín Ávila baseerde het verhaal op zijn eigen jeugdervaringen en het is niet zeker of dat wel een zegen is.

De groeipijnen van zijn protagonist zet hij overtuigend neer, maar zodra hij het revolutionaire vuur van de ouders wil overbrengen, gaat de film vals klinken. Maar als debuut kan het wel tellen.

Gorik De Henau

Gorik De Henau is recensent voor het filmtijdschrift Filmmagie.

Infancia Clandestina
 
– genre: drama

– regie: Benjamín Ávila

– scenario: Benjamín Ávila en Marcelo Müller

– fotografie: Iván Gierasinchuk

– muziek: Marta Roca Alonso en Pedro Onetto

– cast: Teo Gutiérrez Moreno (Juan/Ernesto), Natalia Oreiro (Cristina/Charo), Ernesto Alterio (Beto), César Troncoso (Horacio/Daniel)

– productie: Argentinië, Spanje, Brazilië, 2011, 112 min.

– distributie: Imagine

‘Infancia Clandestina‘ loopt vanaf 8 mei in Belgische bioscopen: onder meer in Brussel, Gent, Namen en Luik; later ook in Antwerpen, Brugge, Kortrijk.

Deze recensie verscheen eerder al in Filmmagie.