In Suriname denk ik vaak aan mijn nonkel Johan. Hij woont met tante Gerda in Sint-Jan-ter-Biezen, een dorpje in het zuiden van West-Vlaanderen. Als we daar op bezoek gaan, komen we tot rust door de mooie natuur, de eenvoudige manier van leven, de tijd die er is om te praten met elkaar.

Dat is ook zo in Suriname. We genieten van de natuur. We hebben tijd om bij een koffietje of een glas wijn te praten met mensen. We komen tot rust.

Er is geen oneindig aanbod van alles en nog wat. Alhoewel dat van alles en nog wat wel kan besteld worden in de Verenigde Staten natuurlijk.

Of je vraagt een familielid om het mee te brengen uit Nederland. Want daar wonen 350.000 Surinamers (in vergelijking met zo’n 500.000 in Suriname zelf). Iedereen heeft familie in Nederland, velen hebben er zelf een tijd gewoond of zijn er minstens al 1 keer op bezoek geweest. De band tussen Suriname en Nederland gaat veel verder dan de Heineken en Slankiekaas in de supermarkt in Paramaribo of stervoetballers bij Oranje. Jongeren gaan naar Nederland om te studeren. Ouderen komen naar Suriname om kwaliteitsvol van hun pensioen te genieten. Het lijkt een verhouding die niet snel zal over zijn.

Suriname is een land in Zuid-Amerika. Dat is niet door iedereen geweten. Vele mensen denken dat het een eiland is ergens in Azië. Zo ook in Colombia. Er liggen slechts twee landen tussen Colombia en Suriname, maar toch wordt blijkbaar met geen woord gerept over Suriname in de Colombiaanse aardrijkskundelessen. In Suriname vinden dan weer veel mensen dat ze helemaal geen deel uitmaken van Zuid-Amerika, wel van het Caribische gebied.

En dat heeft natuurlijk alles te maken met de geschiedenis van dit continent. Colombia viel onder de Spanjaarden en heeft weinig connecties met de niet-Spaanssprekende landen. Suriname viel onder de Britten en de Nederlanders.

In de 17de eeuw sloten ze een verdrag: de Britten mochten Nieuw-Nederland houden (Nieuw Amsterdam werd New York), de Nederlanders hielden Nederlands Guyana en noemden het Suriname. Er werden Afrikaanse mensen naar hier gebracht, er kwamen Indiërs, Javanen, Chinezen, Nederlandse ‘Boeroe’, Guyanen, Brazilianen, enzovoort.

Vandaag de dag is de meerderheid van de Surinamers ‘Hindoestaans’ en denkt iedereen dat mijn Sri Lankaanse echtgenoot een Surinamer is. De Chinese handelaars hebben bijna alle supermarkten, leggen de wegen en delven het goud. De Guyanen bouwen de huizen, de Brazilianen zoeken goud.

Op televisie zie je het NOS journaal, Bollywoodfilms, Hindi soapseries, een Chinese zender en veel reclame. De reclame wordt goedkoop gemaakt want waarom zou je duizenden euro’s investeren in dure, hippe reclame als je afzetmarkt beperkt is tot een stad van 250.000 inwoners? Van zodra mensen je winkel op tv zien, komen ze toch langs. Maar wanneer een klant niet tevreden is, weet heel de stad het …

Internetbankieren is veiliger dan waar ook ter wereld want je opdracht wordt door een dame handmatig overgetypt en de floppy disk wordt door de koerier naar de desbetreffende bank gebracht. Hackers zijn er dus aan voor hun moeite.
Een wereld van verschil met Colombia.

Misschien daarom dat Suriname niet voorkomt in hun aardrijkskundeboekjes.

Mieke ondersteunt het Surinaamse Rode Kruis bij hun programma’s ter voorbereiding van rampen. Tot augustus 2011 werkte ze voor het Rode Kruis in Colombia.