Het overlijden van Aleksey Navalny in Russische gevangenschap zorgde heel snel voor reacties bij Westerse politici. Die zijn onthullend voor het gebrek aan moraliteit of aan intelligentie, of allebei, in die kringen. Navalny is vandaag duidelijk een onderdeel van de Westerse oorlogspropaganda, en veel media doen daar met graagte aan mee. De Standaard bracht op 17 februari een kolommetje met vijf portretfoto’s van politici met daaronder telkens een citaat van hen. De idiootste en meest belachelijke uitspraak is die van Guy Verhofstadt : “Dit is een acute bedreiging voor Europa.” Ach, je kan net zo goed zeggen : “Guy Verhofstadt is een acute bedreiging voor Europa!”
Gevangenen hebben recht op respect en menselijke behandeling, dat lijkt me evident. Opsluiting hoort niet gepaard te gaan met pesterijen, vernedering, ridiculisering, verwaarlozing, mishandeling… De manier waarop Navalny gevangen gehouden werd, druist kennelijk in tegen dit principe, en verdient afkeuring. Maar van wie?
Van onze eersteminister ? De Standaard citeert Alexander De Croo : “Zijn dood onderstreept waarom we Oekraïne blijven steunen.” Moeten wij Oekraïne en zijn oorlog met Rusland steunen om een sterfgeval in een Russische gevangenis, ook al roept dat kritische bedenkingen op? De maximaal denkbare reactie is dat België de Russische ambassadeur bij zich roept en zijn protest uit. Maar die zou terecht verbaasd zijn over de Belgische bekommernis en kunnen tegenwerpen: hebben jullie de mensonwaardige toestanden in jullie gevangenissen al opgelost? Schiet dat een beetje op? En wat hebben jullie te maken met onze gevangenissen?
Navalny als politiek instrument van de buitenlandse subversie in Rusland
De idiote koppeling van een sterfgeval van een gevangene aan een gigantische en dure militaire operatie toont al dat we in de sfeer van de oorlogspropaganda zitten, en dat het niet gaat om menselijke bekommernis om de ongelukkige Navalny. Navalny is een pion in de Westerse ideologie over de oorlog tussen Oekraïne en Rusland. Naar aanleiding van de verjaardag van de Maidanprotesten schreef de Standaard (22/2) op de voorpagina : “Tien jaar na de protesten op het Maidanplein in Kiev: “We hebben toen geleerd dat we moeten vechten om te kunnen leven in een vrij land.” Dat is het bekende interpretatiepatroon van de westerse ideologie: het Westen is vrij, maar Rusland was (in communistische tijden) een dictatuur en een totalitaire staat, en is dat nu onder Poetin nog steeds. Oekraïne heeft dus gelijk in de oorlog met Rusland, want het vertegenwoordigt de westerse vrijheid die bedreigd wordt door het totalitaire Rusland.
Ik weet niet of dit gewone idiotie is, of kwaadwilligheid, of allebei? Oekraïne zou vrij geworden zijn sinds de Maidan? Niets van waar. Zelenski heeft de media gemuilkorfd door ze af te schaffen of zich te laten inschakelen in de staatspropaganda. Het internet is onder controle gebracht. De vakbonden zijn beroofd en uitgeschakeld. Opposiepartijen of al te concurrentiële partijen zijn verboden.
Ok, dat is niet bijzonder democratisch, geeft u toe? Maar dat opposanten van het regime ‘omkomen’ zie je toch niet in Oekraïne ? Oh ja ? Je ziet het niet omdat de media het niet willen zien en er niet over berichten. Onlangs overleed de dissident Gonzalo Lira in gevangenschap door medische verwaarlozing. Echt geen nieuws, zoiets.
Moorden en verdachte overlijdens als Oekraïens overheidsbeleid
Een alleenstaand voorval ? Ook weer niet. Er zijn wel meer verdachte overlijdens in de geschiedenis van het “democratische” Oekraïne. In januari 2015 kwam de populaire zanger Kusma Skrjabin om het leven nadat hij een anti-oorlogslied had uitgebracht. Een auto-ongeval in vreemde omstandigheden. In februari 2015 overleed Michail Tschetschetov van de weggeputschte « Partij van de regio’s ». Uit een raam gevallen.
In maart 2015 stierf Stanislav Melnik, gewezen parlementariër van diezelfde Partij van de regio’s. Doodgeschoten. Nog in maart 2015 werd Alexander Pekluschenko, gewezen gouverneur van Saporoschje, doodgeschoten. Nog steeds in diezelfde maand stierf Sergey Melnitschuk, gewezen advocaat in Odessa – uit een raam gevallen. In april 2015 werd de journalist in Donezk Sergey Suchobok vermoord. Diezelfde maand overleed Olga Moros, hoofdredactrice van de krant Neteschenski Vestnik. Een gebroken nek.
In april 2015 werd Oleg Kalschnikov, parlementariër van de Partij van de Regio’s, doodgeschoten. Diezelfde maand werd ook Oles Busina, oppositioneel journalist en auteur, doodgeschoten.
Naast al die “verongelukte” of vermoorde personen zijn er nog de mensen die simpelweg “verdwenen” zijn. Soms zichtbaar opgepakt en nooit meer teruggezien. Een enkele keer komen later foto’s van hun lijken aan het licht, zodat duidelijk is wat hun “verdwijning” inhoudt.
Als achtergrond bij dit alles moet je weten dat de leider van de Oekraïense geheime dienst, de SBU, het niet meer zinvol vond dissidenten (“terroristen”) op te sluiten : er was te weinig gevangeniscapaciteit en de afschrikking was te gering. Ze moesten “geëlimineerd” worden. Daarbij hielp de website myrotvorets.center, (niet) toevallig gevestigd in het Amerikaanse plaatsje Langley, waar ook de CIA ondergebracht is. Die webpagina publiceerde in mei 2016 een lijst van 4000 namen, telefoonnummers en mailadressen van journalisten die over Oekraïne gepubliceerd hadden, Oekraïners en andere. Ook woonadressen konden erbij. De eerder vermelde Busina en Kalschnikov werden kort nadat hun privéadres op de website verschenen was, vermoord.
Sinds de oorlog tussen Oekraïne en Rusland uitbrak waren er zware schendingen van de mensenrechten. Mishandeling en foltering van en moord op “collaborateurs” werden dagelijkse zaken.
Het verzinsel van de strijd tussen het brutale, autoritaire Rusland en het democratische en menselijke Oekraïne
Het zal duidelijk zijn dat het verhaal dat Westerse politici en media blijven opdissen over het “democratische” Oekraïne tegenover het “autoritaire” Rusland en over de redding van de Westerse democratie door steun aan Oekraïne een pure leugen is. Zowat alles wat Rusland verweten wordt, vind je in Oekraïne.
Nog even terug naar het kolommetje met portretten en citaten van staatslieden uit de Standaard. Bovenaan prijkt Joe Biden : “Wat met Navalny is gebeurd, is een bewijs van Poetins brutaliteit.” Net zoals de andere door De Standaard geciteerde staatslieden spreekt hij nog voor bekend is wat er precies gebeurd is met en rond Navalny. Het is nochtans elementaire wijsheid eerst het onderzoek af te wachten, voor je commentaar geeft. Maar de staatslieden zijn niet wijs, maar bezeten. En dubbelzinnig. Heeft Joe Biden Guantanamo al afgeschaft? Afgezien van de eis tot uitlevering van Assange? Iets gedaan aan de mensonterende foltertechniek van de “geïsoleerde opsluiting” in het Amerikaanse gevangeniswezen, waarvan o.a. Trabelsi het slachtoffer werd? Iets gedaan om het afslachten van de burgerbevolking in Gaza te stoppen? Een illustere democraat en vurig verdediger van de mensenrechten, die Amerikaanse president !
En op één lijn met Biden hebben we dan nog Ursula von der Leyen, de NAVO-madame die de EU stuurt, met vaste hand in de verkeerde richting. In het kolommetje van de Standaard is haar citaat: “Dit is een grimmige herinnering van waar Poetin en zijn regime voor staan.” Dit is een akelige herinnering aan de grote leugen die von der Leyen propageert: het democratische Oekraïne dat wij met geld en wapens moeten bijstaan. Wat een malheur, dat EU-kopstuk !
Zie ook:
https://www.dewereldmorgen.be/artikel//oekraine-de-meest-repressieve-staat-van-europa/
https://www.dewereldmorgen.be/artikel//poetin-een-dolle-hond/
https://www.dewereldmorgen.be/artikel//oekraine-bij-de-eu-geen-goed-idee/
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
