Ik vond in mijn mailbox een bericht van Karel van Eetvelt met een link naar de anti-stakings campagne die Unizo gisteren lanceerde. Met de campagne willen ze de stakingsbetoging van vrijdag 2 december boycotten. Je kan op de website In de woorden van UNIZO “uw stem laten horen zonder de economie te schaden“.
Hun campagnewebsite neemt het model van “camping 16” over, je tekent de online petitie en de website visualiseert dit als een virtuele betoger in de massa. Bij “camping 16” was dit een virtueel tentje dat opgezet werd. In hun communicatie wordt de aanstaande vakbondsstaking omschreven als “onverantwoord” en “een slecht signaal naar de financiële markten” en dat zeker “in deze moeilijke economische tijden”. Het zijn de klassieke anti syndicale-actie argumenten waarbij ingespeeld wordt op de angst voor een economische en financiële achteruitgang van de bevolking, die zich bedreigd dient te voelen door de mogelijke afwezigheid van een investeringswil van externe elementen.
Het lijkt me een relatief nieuw gegeven dat ze zich opstellen als een begripvolle partij in het conflict en tegelijkertijd een laagdrempelig, virtueel protest aanbieden als alternatief voor de staking. Een staking heeft een directe en reële impact en blijft als dusdanig een sterk syndicaal machtselement. Het is een zoveelste poging om een staking te breken of op zijn minst te discrediteren, maar het zou ons misschien eens moeten doen nadenken over het nut van online-petitie campagnes die niet verder gaan dan een virtuele uiting van het protest. Het blijven al bij al maar zwakke machtsmiddelen. Zo zwak zelfs dat ze ingeroepen worden als alternatief door diegenen die een reëel protest willen tegenhouden.
