De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De Waanzin van de Lastenverlaging
Unizo, Besparingen, Lastenverlaging, Loonkost, Loonlast -

De Waanzin van de Lastenverlaging

woensdag 25 december 2013 10:43
Spread the love

Onophoudelijk worden we bestookt met de boodschap dat de loonkosten en venootschapsbelasting drastisch naar beneden moeten willen we de competitiviteit en daarmee de economie herstellen. Talloze middenstanders staat het water aan de lippen en zullen volmondig instemmen. Helaas is deze logica ook voor hen contraproductief.

Met de reeds in de Oudheid toegepaste methode van “verdeel en heers” spelen multinationals permanent landen tegen elkaar uit. Er wordt gedreigd met delocalisering indien er niet ingeleverd en flexibeler gewerkt wordt. Overheden komen over de brug met allerlei fiscale offers om tegemoet te komen aan de onbevredigbare winsthonger van de steeds machtiger lijkende Moloch die vele gedaantes kent en in onze contreien onder meer gekend is als Ford, ArcelorMittal, AB InBev en BNP Paribas. Maar de fiscale offers wegen op de sociale voorzieningen. Er wordt bespaard op o.a. pensioenen, cultuur, infrastructuur, onderwijs, gezondheidszorg en werkloosheidsuitkeringen. Dit alles was toch niet meer van deze tijd. Ook loonmatiging behoort tot het dagelijkse credo aan deze oppergod, die jobs schept en welvaart creëert en dus gunstig gestemd moet worden.

De mindere goden, de KMO’s, genieten in beperktere mate van de schaal- en fiscale voordelen. De Moloch bepaalt ongenadig de marktprijs en laat een spoor van vernielde, oncompetitieve KMO’s achter zich. En bij de eerstvolgende economische krimp zullen KMO’s en masse het tijdelijke voor het eeuwige ruilen. Als de oppergod zelf niet bestreden kan worden zijn de weinige resterende manieren om te overleven of om de winsten op te krikken het goedkoper maken van personeel en het verminderen van uitgaven aan de staat. Vanuit het standpunt van Unizo-opperpriester is het prediken tegen de torenhoge loonlasten en de belastingdruk dan ook perfect logisch. Daarenboven voelt een aantal  KMO’s zich nog steeds een beetje god en zien ze de Moloch stiekem als grote voorbeeld en hopen ze zo dus via groei zelf meer zoals Hem te worden.

Maar in haar heksenjacht tegen de loonkosten en belastingdruk gaat Unizo onbewust een duivelspact aan met haar slachter. Want als quasi elke consument van het land moet inleveren – rechtstreeks via  het nettoloon of onrechtstreeks via afbouw van de sociale zekerheid en publieke diensten – wie zal dan nog de producten en diensten van deze KMO’s afnemen? “Het buitenland, want we zullen competitiever worden” antwoordt het orakel niet alleen in ons land, maar ook in de buurlanden en daarbuiten. Gemiddeld wordt dus niemand competitiever, maar is er wel zowat overal een daling van de koopkracht. Het indirect afschuiven van de crisis op haar klanten is voor de KMO’s dus geen erg effectieve aanpak. Het resultaat is een verdieping van de crisis, waar we – aldus het orakel – enkel uit zullen raken door meer te besparen. In de Unizo-tempel is door een mix van doodsstrijd en oppergod-ambities dus alle ratio zoek.

In zijn jonge jaren investeerde de oppergod veel van de offergaven terug in de reële economie, wat voor welvaart zorgde en hem geliefd maakte. Maar door de verzwakkende koopkracht brengt dit steeds minder op en dus vergokt hij onze welvaart in toenemende mate via obscure financiële constructies, die leuke maar explosieve zeepbellen als neveneffect hebben. En door zijn verslavingsdrang worden steeds zwaardere offers geëist, wat de bevolking en dus de KMO’s treft. En bij een verkeerde gok betaalt de bevolking toch gewoon nog eens. De Moloch is immers “too big to fail” en de overheid springt indien nodig wel in de bres met gemeenschapsgeld, want “there is no alternative”. Daarmee wordt de koopkracht van de KMO-consument verder ondergraven terwijl de oppergod zich nog meer op financiële narcotica gaat richten. De kater wordt  toch gewoon doorgeschoven.

Ik zorg voor werkgelegenheid” horen we steeds opnieuw oorverdovend luid. Na eerst de lokale economie zware klappen toegediend te hebben, worden inderdaad een aantal jobs gecreëerd (vroeger meer dan nu). Maar wanneer elders zich opportuniteiten aandienen, dreigt hier een  sociaal en economisch maanlandschap te ontstaan. “We zullen nieuwe jobs creëren”, sust de overheid, terwijl ze hulpeloos een volgende lastenverlaging voorbereidt.

De overheid geeft geregeld toe aan de constante druk vanuit het volledige godendom, wat resulteert in een permanent gebrek aan middelen. Zowel besparingen in publieke diensten als privatiseringen zijn dan ook noodzakelijk, aldus de overheid. De klant van zowel de Unizo-goden als Moloch Inc. betaalt wel.

Zijn verslaving maakt hem arrogant en agressief, maar de ooit onoverwinnelijke en geliefde oppergod is hij al lang niet meer. In de wereld groeit het verzet. “Samen sterk tegen de crisis van de Moloch” is een slogan die we de komende jaren nog vaak in vele talen en vormen zullen horen.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!