“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

Kritiek op commerciële media wordt vaak verkeerd begrepen. Als veel mensen verontwaardigd zijn over de berichtgeving over wat er in Palestina gebeurt, is dat niet noodzakelijk omdat ze denken dat die vol foute informatie zou zitten.

Natuurlijk, het gebeurt dat er fouten in het nieuws zitten. Zo namen heel wat media het fake news over onthoofde baby’s over. Wie zich blind staart op de feiten verliest echter twee zaken uit het oog die minstens even belangrijk zijn, met name: de selectie en de kadering van de feiten.

War on terror?

“Oorlog Israël-Hamas’, onder die titel verzamelt VRT nws al het nieuws uit Palestina. Die titel vat zowat samen wat het probleem is met de berichtgeving in veel westerse media. Een grote stroom aan -nuttige en belangrijke- informatie wordt samengebracht en geïnterpreteerd in het kader van een vermeende oorlog tussen Israël en Hamas.

Men mag dan wel doen uitschijnen dat het wel zo is, maar zo’n kader is nooit vanzelfsprekend. Om te beginnen is het geen evidentie om hier over een oorlog te spreken. Een oorlog zoals we dat begrijpen is iets dat plaatsvindt tussen twee staten. Voorstanders noemen het een verzetsbeweging, tegenstanders noemen het het een terreurgroep. Wat in ieder geval duidelijk is, is dat je Hamas bezwaarlijk een staat kan noemen.

De kadering van de gebeurtenissen in Palestina als een oorlog tussen Israël en Hamas zoals Israël die op wil leggen, doet denken aan hoe de VS ooit de oorlog in Irak heeft proberen te framen als een oorlog tegen terreur. Zoals de VS toen de aanslagen op de Twin Towers gebruikte als voorwendsel voor hun illegale en moordzuchtige invasie in Irak, zo gebruikt Israël vandaag de aanvallen van 7 oktober door Hamas als voorwendsel voor de genocide die het pleegt tegen de Palestijnen.

Het jaar 0

Om die framing op te leggen aarzelt het niet om eenvoudig te liegen. Dat was zo bij de illegale invasie van Irak en dat is ook hier het geval, daar moeten we niet naïef over zijn. Belangrijker nog is echter dat het net zo goed mogelijk is om te liegen door niets dan de waarheid te spreken, dat wil zeggen: door enkel die feiten te selecteren die binnen je kader passen en die feiten weg te laten die erbuiten vallen.

De essentie van wat gezegd wordt, ligt in wat er wordt verzwegen

De essentie van wat er gezegd wordt, ligt in wat er wordt verzwegen. Als Israël van 7 oktober haar eigen 9/11 wil maken, is dat in de eerste plaats omdat het van dat moment ‘het jaar 0’ wil maken. Door de aanvallen van Hamas voor te stellen als een donderslag bij heldere hemel wil het in de eerste plaats alles wat daarvoor gebeurde tussen haakjes plaatsen. Om wat er vandaag gebeurt voor de stellen als een oorlog tussen Israël en Hamas moet in de eerste plaats meer dan 75 jaar koloniale geschiedenis verzwegen worden

Hoezo niet proportioneel?

Het is voor Israël echter niet alleen belangrijk dat ze de genocide die ze aan het plegen zijn kunnen voorstellen als een oorlog. Net zo belangrijk is dat men ze, zoals de VRT dus ook doet, voorstelt als een oorlog tegen Hamas. Als het evident lijkt dat Hamas de vijand is in dit conflict dan toont dat alleen hoe dominant die Israëlische framing nog steeds aanwezig is in onze media.

Zelfs sommige pro-Palestijnse stemmen nemen de framing van Israël over

Zelfs sommige stemmen die als pro-Palestijnse gezien worden, nemen die framing over wanneer ze stellen dat Israël het recht heeft zichzelf te verdedigen, maar de actuele oorlogsmisdaden niet langer ‘proportioneel’ zijn. Uit gelekte documenten van de Israëlische overheid zélf blijkt inmiddels duidelijk dat de bedoeling van de huidige bombardementen helemaal niet is Hamas uit te schakelen, wél de verdere etnische zuivering van Palestina.

Om de kadering waarbij Hamas de ultieme vijand is in stand te houden, moet de selectie van feiten niet alleen beperkt worden in de tijd: Hamas bestaat nauwelijks 36 jaar en is nog maar 18 jaar aan de macht in Gaza terwijl de etnische zuivering van Palestina al 75 jaar aan de gang is. De selectie van feiten moet ook beperkt worden in de ruimte. Wat niet in beeld mag komen zijn de actuele agressies van Israël in de West Bank, waar Hamas helemaal niet aan de macht is.

De teleurstelling van Oslo

Als je de huidige feiten voor wil stellen als een oorlog dan zou de meest logische tegenhanger van Israël natuurlijk Palestina zijn. Dat men liever spreekt over een oorlog tegen Hamas heeft alles te maken met de politieke situatie op de West Bank. Daar is niet Hamas, maar Fatah aan de macht.

Fatah is de partij waar Yasser Arafat deel van uitmaakte toen hij de Oslo-akkoorden ondertekende. In die akkoorden erkende Arafat de Israëlische staat op 78% van het grondgebied van historisch Palestina en begroef hij de strijdbijl in ruil voor uitzicht op een Palestijnse staat met als grondgebied de Gazastrook en de West Bank als grondgebied.

Israëlische kolonies rezen als paddenstoelen uit de grond

Niet alleen bleek die Palestijnse staat al snel over nauwelijks reële macht te beschikken. De kolonisatie en etnische zuivering van Palestina ging ook onverminderd voort. In wat volgens de Oslo-akkoorden Palestijns grondgebied zou moeten zijn, rezen de Israëlische kolonies als paddenstoelen uit de grond.

De zaken op hun kop

“The only peace process Israël is interested in, is to take our land piece by piece”, zo klinkt de cynische grap die verschillende Palestijnen me vertelden over het zogenaamde vredesproces dat na de Oslo-akkoorden plaatsvond.

Terwijl Hamas bij zijn ontstaan enerzijds steun kreeg van Israël in een poging om het Palestijnse verzet te verdelen, was het anderzijds ook de teleurstelling bij veel Palestijnen over wat de Oslo-akkoorden en het zogenaamde vredesproces dat daar op volgde hen hebben opgeleverd, die ervoor gezorgd hebben dat Hamas groot kon worden.

Wie de Israëlische agressie ziet als een gevolg van de aanvallen van Hamas, zet de zaken op hun kop

Wie de Israëlische agressie ziet als een gevolg van de aanvallen van Hamas, zet de zaken op hun kop. Terwijl in Gaza Hamas dus aan de macht kwam, bleef in de West Bank desalniettemin Fatah aan de macht. En hoewel de aanvallen van 7 oktober dus niet vanuit de West Bank kwamen, heeft de Palestijnse bevolking het ook daar momenteel zwaar te verduren.

De etnische zuivering van Palestina in de West Bank

Voor 7 oktober al was 2023 het dodelijkste jaar voor de Palestijnen op de West Bank sinds de Oslo-akkoorden. Sinds 7 oktober zijn volgens de Verenigde Naties nog eens minstens dan 125 Palestijnen gedood door Israëlische kolonisten.

Terwijl alle camera’s gericht waren op Gaza sloot Israël zowat alle belangrijke checkpoints in de West Bank, wat onder meer het transport van voedsel bemoeilijkt. Meer dan 1.500 Palestijnen werden door kolonisten met geweld van hun land verdreven

Nog eens meer dan 1.000 Palestijnen werden gevangengenomen. Je zou net zo goed kunnen zeggen dat ze gegijzeld worden, want opsluiting van Palestijnen gebeurt in Israël zonder proces. In de gevangenis worden ze ook toegang tot drinken, voedsel en noodzakelijke medicijnen ontzegd en systematisch gefolterd.

Met andere woorden: ook zonder Hamas gaat de etnische zuivering van Palestina in de West Bank onverminderd verder. Dit is dan ook geen oorlog tussen Israël en Hamas. Wat we vandaag zien is een nieuwe stap in de voortdurende kolonisatie van Palestina.

‘Kolonisatie Palestina’, misschien moet VRTnws eens overwegen om de feiten onder die titel te verzamelen. Ook Rudi Vranckx geeft tenslotte aan dat dit “de kern van alles” is.