Bron: Pixabay
Opinie - Nahima Lanjri

Federaal Parlementslid Nahima Lanjri (CD&V) reageert op open brief van Lies Vanpeperstraete

Lies Vanpeperstraete stuurde gisteren een open brief aan minister Karine Lalieux, bevoegd voor personen met een handicap, die gisteren haar Federaal Actieplan Handicap toelichtte in het parlement. “Ik zie me verplicht elk jaar meer verlof zonder wedde te nemen. Anders verlies ik mijn integratietegemoetkoming en die heb ik broodnodig voor mijn handicapkosten." Ze vraagt aan de politiek waarom het hen niet lukt om dit op te lossen? Federaal parlementslid Nahima Lanjri van CD&V reageert nu op de open brief.

donderdag 23 september 2021 17:38
Spread the love

 

(Heb je de open brief van Lies Vanpeperstraete nog niet gelezen? Lees deze hier.)

Mensen met een handicap zoals bijvoorbeeld Lies Vanpeperstraete die aan de slag willen gaan op de arbeidsmarkt, worden voor een voldongen feit gezet. Nemen ze een job aan dan dreigen ze hun integratietegemoetkoming geheel of gedeeltelijk te verliezen. Met deze tegemoetkoming kunnen mensen de bijkomende kosten die hun handicap met zich meebrengt zoals een rolstoel, aanpassingen aan woning en medicatie compenseren. Deze kosten verdwijnen niet wanneer deze personen aan het werk gaan. Integendeel. Daarnaast dreigen ze ook geen beroep meer te kunnen doen op hun sociale voordelen zoals een verhoogde tussenkomst in de gezondheidszorg, sociale tarieven en een gratis abonnement op het openbaar vervoer die gekoppeld worden aan het ontvangen van een integratietegemoetkoming. Het gaat dus om een dubbele afstraffing.

Heel wat mensen met een handicap hebben dan ook geen andere keuze dan minder te gaan werken, verlof zonder wedde op te nemen of helemaal te stoppen met werken, omdat ze anders hun handicapkosten niet kunnen betalen. Zo is er ook het verhaal van Jana die haar job bij De Lijn moest opzeggen omdat ze niet minder uren kon werken in haar functie. Personen met een handicap worden zo kansen ontnomen om te werken, banden op te bouwen met hun collega’s, nieuwe dingen bij te leren, te participeren als een gelijkwaardig persoon aan onze maatschappij.

Bovendien zorgt deze problematiek ervoor dat hun reeds moeilijke zoektocht naar werk nog eens verzwaard wordt. Werkgevers willen kunnen rekenen op hun personeel en zijn minder geneigd om werknemers aan te nemen die vaak verlof zonder wedde moeten nemen om het hoofd boven water te kunnen houden. Het is een absurde en schrijnende situatie dat personen met een handicap die kunnen werken hiervoor worden afgestraft. Het gaat ook lijnrecht in tegen het algemene werkgelegenheidsbeleid. Zonder het grondig aanpakken van deze onderbelichte problematiek zullen we nooit kunnen komen tot die inclusieve samenleving waar we al zo lang over spreken. Dat een substantieel deel van onze bevolking kansen op de arbeidsmarkt wordt ontzegd, heeft ook een negatieve impact op de samenleving als geheel.

Enige tijd geleden lanceerde ik verschillende voorstellen om ervoor te zorgen dat personen met een handicap niet langer op het strafbankje moeten plaatsnemen wanneer ze aan het werk gaan. Zo wil ik dat de bedragen van het inkomen van de persoon met een handicap die vrijgesteld worden bij het bepalen van het bedrag van de inkomensvervangende tegemoetkoming verdubbelen. Daarnaast wil ik ook dat het bedrag van het arbeidsinkomen van de persoon met een handicap dat wordt vrijgesteld bij het bepalen van de bedragen van de integratietegemoetkoming sterk verhoogd wordt. Op deze manier zullen personen met een handicap niet langer minder hoeven te gaan werken, krijgen ze meer kansen op de arbeidsmarkt en krijgen ze meer financiële ademruimte. Deze voorstellen worden ook gesteund door de Nationale Hoge Raad voor personen met een handicap en organisaties zoals KVG.

De debatten over de zogenaamde ‘prijs van de arbeid’ slepen jammer genoeg al een hele tijd aan. In januari stelde ik de minister dan ook voor om personen met een handicap nooit hun integratietegemoetkoming volledig te ontnemen. Wanneer we ervoor zorgen dat de begunstigden minstens een symbolische euro integratietegemoetkoming ontvangen, dan kunnen zij alvast hun gekoppelde sociale voordelen niet verliezen. Het gaat om een maatregel met een minimale budgettaire impact die ervoor zorgt dat ook deze personen beroep kunnen blijven doen op hun sociaal tarief voor water, gas en elektriciteit, verhoogde tussenkomsten bij gezondheidszorg enzoverder. Dit kan het verschil maken voor heel wat mensen.

Ik ben tevreden dat minister Lalieux alvast deze voorstellen heeft opgenomen in haar Actieplan Handicap en hier werk wil van maken. Er is nog een lange weg te gaan om te komen tot een samenleving waarin iedereen zich kan thuis voelen en volop kan participeren. Er zijn nog heel wat obstakels die we moeten aanpakken. Denk maar aan de retroactieve toepassing van het sociaal tarief gas en elektriciteit dat ondanks dat mijn wetvoorstel hierover werd goedgekeurd, nog niet correct wordt uitgevoerd door de administratie. Het Actieplan Handicap dat we gisteren in het parlement besproken hebben, is nog maar een eerste stap. Het echte werk begint nu pas. Ik zal er dan ook nauw op toezien dat dit plan geen dode letter blijft, maar wordt omgezet in concreet beleid op maat van personen met een handicap.

 

Nahima Lanjri

Federaal Parlementslid CD&V

Gemeenteraadslid Antwerpen

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!