“Vooral als het op voedsel aan komt, kunnen we op heel veel steun rekenen. Door die spontane acties hebben wij tijd om ons volop te concentreren op het organiseren van de mars voor de toekomst op 11 november,” zegt Christel Ceunen, delegee voor het ABVV, “elke middag brengt een lokale traiteur ons iets om te eten, jongeren van de jeugdbeweging helpen regelmatig met de verdeling van voedsel, en tussendoor zijn er ook specialere acties.”
Zo maakte de Turkse gemeenschap al kebab voor iedereen aan het piket en zullen ze dit zaterdag opnieuw doen. Ook de Italiaanse gemeenschap zorgde voor wat extra hulp door een pastabuffet te bereiden en de moslimgemeenschap kwam langs om de overschotten van het offerfeest te delen met de getroffen werknemers.
“Soms lijkt het alsof heel Europa en daarbuiten voor ons aan het koken is.” zegt Rudy Biesman, die al op zijn zeventiende voor Ford begon te werken en 35 jaar van zijn leven in de fabriek heeft geïnvesteerd. “Het doet pijn om hier weg te moeten, het is een echt drama voor vele families, maar de steun waarop we kunnen rekenen, is hartverwarmend.”
Niet alleen verenigingen en individuen proberen iets bij te dragen, ook gemeenten ondersteunen het solidariteitspiket. “500 werknemers uit de gemeente Bilzen verloren hun job bij Ford Genk, uit solidariteit met hen leverden ze verschillende tenten,” vertelt Rudy. De meningen over Wim Dries, burgemeester van Genk, zijn verdeeld. Maar dat hij meermaals aanwezig was aan het piket, wordt geapprecieerd.
“Het is belangrijk om samen te blijven komen. Om niet alleen thuis te zitten. We moeten het sociaal contact dat we normaal gezien op de werkvloer deelden, verder zetten. Daarom deel ik nu koffie en soep uit,” vertelt Donato Chiaverini, die nu 41 is en 22 jaar lang bij Ford Genk werkte. Ook voetbal kan mensen bij elkaar brengen en even de dagelijkse problemen laten verdwijnen, daarom dat zowel de supportersclub van Racing Genk als de voetballers zelf al langskwamen. Ze deelden 700 tickets uit voor de wedstrijd tegen Standard Luik, werknemers van Ford en Arcelor Mittal gingen samen broederlijk naar de match. Jammer genoeg voor de vele Genk-supporters aan het piket kon Genk niet winnen.
Liza is 25 jaar, studente geschiedenis en sociologie, en lid van Comac, de jongerenbeweging van de pvda. Een hele delegatie is vanuit Brussel afgezakt naar Genk. “Het is voor ons belangrijk om hier te zijn. De crisis die tot de sluiting van Ford Genk heeft geleid, is niet veroorzaakt door deze mensen en toch zijn zij er het slachtoffer van. We willen daarom onze solidariteit tonen en bewijzen dat er nog sociaal bewogen en geëngageerde jongeren bestaan.”
ACV-delegee Gaby Colebunders is tevreden met de vele solidariteitsacties, maar blijft realistisch: “De solidariteit van zoveel mensen is belangrijk voor ons, maar ook aan solidariteit komt een einde. Na de herstructureringen in 2003 kwamen er tientallen muzikanten optreden voor Job Live, er stond een massa aan mensen en de media waren overvloedig aanwezig. Toen de concerten voorbij waren verdween iedereen en stonden we nog met vijf man aan het piket. Dat moeten we deze keer proberen te vermijden, de verspreiding van berichten via Facebook kan ons hier bij helpen.”
Solidariteit moet ook vanuit de werkgevers en federale regering komen, vindt Fouad Gandoul, regioverantwoordelijke voor ACV-Limburg. “Een econoom als Geert Noels zou eigenlijk eens naar hier moeten afzakken. Zeggen dat je brugpensioen onverantwoord vindt voor vijftigers is eenvoudig, maar ethisch gezien is dat pas onverantwoordelijk. De federale regering moet goed beseffen dat de meeste bedrijven niet met vijftigplussers willen werken. Hen dan het brugpensioen ontzeggen is net hetzelfde als die mensen koudweg opgeven. We moeten er alles aan doen om dat te voorkomen.”
