Sommige artiesten slagen erin vele generaties te overbruggen. Ben Chasny is zo iemand. Voor liefhebbers van de folkboom uit de jaren ’60 zal hij aangename herinneringen oproepen aan folkvirtuozen als Davy Graham en heel voorzichtig Martin Carthy. Maar Chasny speelt vaak instrumentale dronemuziek en die werd in de jaren ‘60 door The Dream Syndicate (de groep van John Cale, niet te verwarren met de gelijkgenaamde groep van Steve Wynn uit de jaren ’80) ontwikkeld en ontwikkelde zich tot een bij uitstek elektronisch genre dat ook vandaag geregeld opduikt. 

De reden dat we deze plaat voorstellen is omdat ze bij ons bleef hangen. Telkens opnieuw kozen we haar uit het stapeltje cd’s dat in de buurt van onze cd-speler ligt. Het was misschien typisch dat we deze plaat eerst met enige voorzichtigheid benaderden, want de vorige cd ‘Luminous Light’ was ons niet echt bevallen. Chasny presenteerde erop een stel rocksongs die blijkbaar te ver van zijn bed lagen. Op ‘Asleep on The Floodplain’ (zijn 25ste werkstuk sinds 1998 of daar omtrent) keert hij terug naar zijn eigen idioom maar met een grotere muzikale diepgang en dat doet goed. 

De plaat is grotendeels instrumentaal, maar er staan ook deze keer gewone liedjes als ‘Hold But Let Go’ op die de sfeer niet opbreken. Voor de leek zullen ze zelfs dienen als houvast tussen de indrukwekkende gitaarlijnen die Chasny in zijn stukken weeft. 

De bezwerende, vloeiende sfeer wordt echter niet volledig aangehouden, want Six Organs Of Admittance levert hier met het twaalf en een halve minuut lange ‘S/word and Leviathan’ een tour de force af die de hele plaat in een compleet ander daglicht plaatst. Na zeven tracks komt hij vanuit puur en helder intimisme tot een synthese waarbij avant-garde en virtuositeit de luisteraar volledig verrassen. Daarna volgen nog een paar mooie tracks die de plaat tot een cirkel maken. Dit is meteen ook een cd die best in haar geheel te nemen valt en warm als een haardvuur de luisteraar steeds opnieuw intrigeert.

Beoordeling: ++++

(Drag City)