Het begon allemaal eerder dit jaar met de single ‘Do Roids And Kill E’rything’ en meteen was een deel van de incrowd die tegenwoordig de mond vol heeft over ‘hypnagogic pop’ (uitgevonden door het Britse cultblad The Wire voor de sound van Oneohtrix Point Never) gewonnen. Zeker door de meer dan fantastische cover van Sadés ‘The Sweetest Taboo’. Die versie is (onder de naam ‘The Throning’) ook weer te vinden op hun eerste gemakkelijk te verkrijgen release . Het is meteen ook een van de hoogtepunten. Onmiddellijk moesten we terugdenken aan de begindagen van Massive Attack, toen die band tegelijk obscuur en essentieel klonk. En diezelfde kwaliteit kan je ook Hype Williams toedichten. Niet dat ze op ‘Find Out What Happens When People Stop Being Polite, And Start Gettin’ Reel’ zo gemakkelijk vast te pinnen zijn. Daarvoor is deze plaat te lo-fi, te onvoorspelbaar en te buitenaards.

Veelzeggend daarbij is dat een aantal van de tracks ‘Untitled’ heten, alsof het hier moderne kunst betrof. D. Blunt and Inga Copeland weten in elk geval met hun wilde invallen de luisteraar behoorlijk van slag te brengen. Of wat te denken van drie nummers die ‘Jesus to a Child’ heten en met elkaar –ahum – niets te maken hebben?

Hype Williams houdt het ook graag kort, want de tracks (songs is hier zeker een misplaatst woord) duren gemiddeld twee minuten of minder. Dat de hele cd amper 24 minuten in beslag neemt, is geen gemis. De plaat biedt namelijk genoeg inhoud om er een dubbel-cd van te maken. Of hoe hun combinatie van minimalisme met heavy dubinvloeden toch aanvoelt als een soort van gruizige pop.

U leest het: dit is muziek die de grenzen aftast en ze geregeld overschrijdt. Iets voor muzikale ontdekkingsreizigers, maar die doen dan ook vaak de grootste vondsten.

Beoordeling: ++++
(De Stijl)

hypnagogic pop/elektronica