Een huwelijk tussen de IJslandse schoonheid van Múm en de fragiele wereld van Young Marble Giants. En toch van bij ons.
The Antlers – Burst Apart
Rijke rockplaat die een maalstroom aan invloeden herbergt.
Richard Skelton’s nieuwste project van een adembenemende schoonheid.
Arctic Monkeys – Suck It And See
Mooie terugkeer naar de vorm. Eén van de verrassingen van het jaar.
Julianna Barwick – The Magic Place
Op haar debuut presenteert ze de stem als hoofdinstrument op meeslepende abstracte composities.
Minder dubstep/experimenteel dan verwacht, maar voldoende diepgravend.
Machtige, titelloze plaat van Justin Vernon en nu al een monument.
The Bony King Of Nowhere – Eleonore
Met zijn tweede cd ‘Eleonore’ steekt singer-songwriter Bram Vanparys boven het gros van binnen- en buitenlands talent uit.
British Sea Power – Valhalla Dancehall
Britse Eco-rockers gaan weer erg breed op hun vijfde plaat.
Thomas Edgar Broughton – Outbreeding
Folk met een spaarzaam elektronica-infuus.
één van de meesters van de alternatieve rock/folk/alt. country. Zijn nieuwste ‘Apocalypse’ bespiegelt zijn thuisland en zijn eigen ongrijpbare gevoelens
Rock die tegelijk filmisch, passioneel en mysterieus is, de perfecte cocktail.
Codes In The Clouds – As The Spirit Wanes
Voor wie denkt dat post-rock ten dode opgeschreven is
The Decemberists – The King Is Dead
De Amerikanen gaan terug naar schitterende songs op een overdonderend directe plaat.
Destroyer – Kaputt
De negende plaat van Daniel Bejar (alias Destroyer) en zijn literaire bespiegelingen vinden hier hun meest toegankelijke stoffering.
Dirty Beaches – Badlands
The Bad Seeds gekruist met The Cramps in een mistige stemming
Dolorean – The Unfazed
Doorwrochte observaties, onderkoelde Americana. Een briljant recept.
Nog steeds één van de beste en meest innemende Britse bands. Een plaat vol nostalgie en onverslijtbare songs.
Emanuele Errante – Time Elapsing Handheld
Elektronische ambient met een jazzy vleugje.
Spaarzame, verfrissende en tijdloze elektronica.
The Feelies – Here Before
De terugkeer van de band uit de jaren ’80 met nog steeds dezelfde dromerige, verslavende rock.
The Felice Brothers – Celebration Florida
Muzikale roadtrip met een amalgaam van blazers, spookachtige ballads, archaïsche instrumenten, maar ook moderne synthesizers, vaudeville, wrakke blues en vale schoonheid.
Simon Fisher Turner – Derek Jarman Super 8
Trippel-cd met uitgepuurde filmmuziek.
Fleet Foxes – Helplessness Blues
Ze wisten met veel genade het tweede plaat syndroom te omzeilen en vonden zichzelf deels opnieuw uit met intrigerende composities.
Ford & Lopatin – Channel Pressure
De jaren ’80 zijn terug met dit duo waarin we Dan Lopatin van Oneohtrix Point Never herkennen. Hier gaan ze voor een kijk op de jaren ’80 elektronicapop met weerhaakjes.
PJ Harvey – Let England Shake
Eindelijk terug op volle kracht, of hoe een oorlog muzikaal kan klinken.
Tim Hecker – Ravedeath, 1972
Abstracte, donkere elektronica van de Canadees, een van de luistertrips van het jaar.
The Weeknd – House of Balloons
Een gratis mixtape en een van de meest besproken Amerikaanse releases van het jaar. Verwacht u aan een mix van uitstekend r&b en alt.hiphop.
Nicolas Jaar – Space Is Only Noise
Debuut vol toegankelijke moderne elektronica.
Jesu – Ascension
Heavy aangezette rock met popkwaliteiten.
King Creosote & Jon Hopkins – Diamond Mine
Elektronicaspecialist Hopkins (vorig jaar nog samen met Brian Eno aan de slag) samen met de Schotse singer-songwriter Kenny Anderson. Het resultaat is een ingetogen melange van folk en elektronica.
De beste van dit duo waarin ze ingehouden elektrische stormen concipiëren met een haast hymnische kwaliteit.
Americana de luxe. De ene keer rockend, een andere keer tengerder dan een trillend espenblad.
Scott Matthew – Gallantry’s Favorite Son
Songwriter met de stem van de jonge Bowie.
Mogwai – Hardcore Will Never Die, But You Will
Deels terug naar de post-rockbron, maar subtiel en elegant. En natuurlijk de strafste titel van het jaar.
Alva Noto + Ryuichi Sakamoto – Summvs
De klassieke pianotonen van Sakamoto op elektronische wijze bewerkt door Noto. Hun beste samenwerking tot nu toe.
Papercuts – Fading Parade
Amerikaanse droompop.
Josh T. Pearson – Last of the Country Gentlemen
Een cultlegende keert terug na tien jaar en graaft op indrukwekkende wijze diep in zijn ziel.
Blijft ongrijpbaar en dankzij de twee songs die achteraf erbij gevoegd werden een behoorlijk straf plaatje.
Geen teleurstelling, maar een krachtige plaat met alle kwaliteiten van deze topgroep.
Gil Scott-Heron and Jamie xx – We’re New Here
Uiterst boeiende herwerking door Jamie xx van (ondertussen) wijlen Gil Scott-Heron’s I’m New Here uit 2010.
Senne Guns – Hoera Voor De Eleboe
Verrassend mooie en knappe Nederlandstalige plaat van de toetsenman van Tomàn (al beweert hijzelf dat zijn naam ook een groepsnaam is, oké).
Rhian Sheehan – Seven Tales of The North Wind
Elektronica en akoestische instrumenten in een ademloos klanklandschap.
Six Organs of Admittance – Asleep On The Floodplain
Succulente akoestische gitaarmuziek.
Smith Westerns – Dye it Blonde
Piepjong Amerikaans indiegezelschap brengt klassieke pop met een lo-fi-kantje.
Tape – Revelationes
Experimentele klanklandschappen die bij elke luisterbeurt groeien.
Kurt Vile – Smoke Ring for My Halo
Op weg naar de top, maar dan wel op zeer eigenzinnige wijze. Rockmuziek voor gevorderden.
Jamie Woon – Mirrorwriting
In beeld gekomen dankzij een remix door Burial, maar als moderne blue eyed soul meets dubstep ook al excellent
Yuck – Yuck
Luide rockers die verweten worden dat ze teveel naar het verleden (de jaren tachtig/negentig) kijken, maar tegelijk excellente songs schrijven.
