We schreven het hier reeds. Dat de liefhebber wel héél wat lief geld moet uitgeven om nog maar eens hetzelfde van Pink Floyd aan te kopen. Het kan ook beter. Zo kost de Smithsbox Complete met daarin de 8 geremasterde cd’s rond de 33 euro (op iTunes 30 euro). Het pluspunt is dat deze opnamen wezenlijk beter klinken en dat het hier een band betreft die nauwelijks minderwaardig materiaal heeft afgeleverd. Om nog maar eens op Pink Floyd (nee, niets tegen deze band, echt niet) terug te keren: de 16-delige Discovery-set kost zo maar eventjes 165 euro, terwijl het hier ook maar de remasters betreft. Natuurlijk wordt er gekeken naar de kapitaalkracht van de liefhebber in kwestie. Bij Pink Floyd speelde zelfs het argument dat het veruit de laatste keer zou zijn dat ze op zo’n massale schaal nog geld uit hun oude opnamen zouden kunnen slaan. Gewoon alle maskers af (oké, Halloween is voorbij).
Bij de betere boxsets van di jaar viel onmiddellijk de vijfdelige Claire Denis Film Scores 1996 – 2009 van de Britse band Tindersticks op. De muziek komt voort uit een blijkbaar heel mooie relatie met de Franse regisseuse Claire Denis (bekend van Chocolat). We merken zelfs dat het een relatie is die voor beide kanten werkt.
Reeds in 1995 – het jaar dat we Tindersticks voor het eerst zagen in Vooruit en eerlijk gezegd compleet van de sokken werden geblazen – heeft de groep haar ontmoet. Een jaar later verscheen hun soundtrack voor haar film Nénette Et Boni, tevens het derde Tindersticksalbum. Daarna volgden er nog vijf soundtracks en die zijn dit jaar allemaal mooi in een box verzameld.
Zelfs de die-hardfans hoeven niet te wanhopen, want vier van de zes soundtracks verschijnen hier voor het eerst. En het mooie is dat de box dus ook een groep in evolutie laat horen. Waar Nénette Et Boni en Trouble Everyday nog de klassieke Tindersticks bieden, vertoont zowel L’Intrus (gemaakt door gitarist/zanger Stuart A. Staples) als – voor velen Denis’ beste film – Vendredi Soir (soundtrack van violist Dickon Hinchliffe) een duidelijke hang naar verandering, zonder dat de intimiteit (ook kenmerkend voor Denis’ oeuvre) verloren gaat. De twee recentste soundtracks 35 Rhums (2008) en White Material (2009) zijn trouwens de mooiste van het geheel.
Vol weemoedige, eenvoudige muziekjes zonder pretentie. Bij het geheel zit een boekje met een tekst van schrijver Michael Hill en beelden uit de diverse films. Het fijne aan het boekje is dat je er echt iets uit leert over de relatie van Denis en deze stille mannen uit Nottingham. Al bij al een box waar de liefhebber zich dus niet bij bekocht voelt. En daar is het allemaal om te doen.
Beoordeling: ++++
(Constellation)
