De Brit houdt van de swinging twenties, maar ook van de allernieuwste elektronicaspulletjes, zoals veel mannen. In de eerste jaren van Roxy Music leverde het een spectaculaire clash op van totaal andere werelden, maar later besteedde Ferry vooral veel zorg aan een mooie, gestroomlijnde buitenkant. Denk maar aan ‘Avalon’. Prachtige muziek, maar tekstueel lichter dan een veertje. Toen Roxy Music als creatieve unit ophield te bestaan, ging Ferry grossieren in nog meer softe muziekjes. 

 
Ook op ‘Olympia’ trekt hij die lijn door. Het begint al met de hoes waarop Kate Moss en een halsband liggen te blinken. Glamour en kitsch, maar van hoog niveau. Zo zijn de medewerkers hier niet van de minsten: Brian Eno, Jonny Greenwood (Radiohead), David Gilmour (Pink Floyd), Flea (Red Hot Chili Peppers), Nile Rodgers (Chic) en vele anderen. 
 
De rijkdom aan muzikale ornamenten vormt wel een obstakel, want eenvoud en soberheid zijn hier vaak ver te zoeken, getuige de cover van Tim Hardins ‘Song To The Siren’. De zoetgevooisde stem laat de luisteraar ondertussen mooi wegdromen, al kan je zelden opmaken dat dit een plaat uit 2010 is, zozeer is Ferry met zijn sound versmolten.
 
Muziek als een duur parfum: hoogst aangenaam als je er mee in contact komt, maar twee stappen verder al vervaagd in de wind. 
 
Beoordeling: ++
 
(Virgin)
 
legende:
-: om te vergeten
+: enkel voor fans
++: ongelijk niveau
+++: goed
+++1/2: zeker checken
++++: uitstekend
++++1/2: gegarandeerd in de eindlijst
+++++: plaat van het jaar