Het is graven in een lange geschiedenis om de wortels van de Gentse Pierke te vinden. Sommigen zien in hem Italiaanse roots en leggen de link met de commedia dell’arte en Pierrot, anderen hebben daar hun twijfels bij.
Maar het staat vast dat ons Pierke ontstond in 1922 toen onderpastoor Joris Vandenbroecke samen met Gust De Puydt poppentheater organiseerde om kwajongens van straat te houden.
Koen Vergauwen startte ongeveer 25 jaar geleden, oorspronkelijk als invaller voor zijn zieke broer, bij het oudste Pierke van Gent in het Huis van Alijn.
Op de vraag of hij tijdens de opvoeringen plat Gentsch klapt, zegt hij: “We spreken altijd gekuist Gents, maar voor Limburgers willen we het wel twee keer spelen.”
De reacties van het publiek maken het de moeite waard. Bijvoorbeeld wanneer de kinderen kunstwerkjes komen geven aan hun kleine held. Dé reden voor hen om te komen: ‘’t is Gentsch en ’t is goe!”
“Het is heerlijk om in dit personage te kruipen, door de combinatie van humor en vindingrijkheid”, vertelt Dieter Vanoutrive. “Ik hou me er mee bezig sinds mijn twaalfde. Zestien jaar geleden stichtte ik mijn eigen theatergroep. Het is een zwaar uit de hand gelopen hobby. Als ik bezig ben, vergeet ik de wereld.”
Dieter pakt sommige dingen anders aan dan Koen: de nadruk ligt meer op verhaal en minder op improvisatie. Hij is nochtans ex-leerling van Koen. Over één ding zijn ze het wel eens. “Wij willen zorgen dat de mensen niet naar theater gaan, maar naar een andere wereld.”
Pedrolino in ‘t Gravensteen en ’t Spelleke in het Huis van Alijn, beide dagelijks om 15 uur.
© 2010 – StampMedia/MIAT – Karolien Byttebier & Eva Pot
