PRISM. U kent het wel. Het kindje van Amerikaanse NSA dat toestaat dat eenieder consequent, zonder enige aanleiding gescreend wordt. Zo één van die dingen voor uw eigen bestwil. Better safe than sorry, nietwaar?
Niet waar dus. Het PRISM-project, dat terecht door Edward Snowden werd aangeklaagd, keert het vermoeden van onschuld om. Door eenieder systematisch te controleren worden de boosdoeners er uitgefilterd. Beschouw het als een huiszoeking die preventief uitgevoerd wordt, zodat we zéker die ene pedofiele buurman met kinderporno kunnen pakken. Dat is de hele idee van PRISM.
Edward Snowden heeft, mijns inziens, met het uiten van zijn zorgen (en daarmee de informatie) over PRISM geen wet gebroken. Immers de mensenrechten (recht op privacy) staan boven alle andere wetten. Indien een andere wet daarmee conflicteert (zoals in de VSA) dan wordt de lagere wet buiten toepassing gelaten. Zelfs ons strafrechtssysteem kent de noodtoestand. Daarbij wordt een misdrijf gerechtvaardigd indien het plegen van dat misdrijf nodig was om een hoger belang te vrijwaren.
The Economist die in haar laatste editie schrijft dat Snowden misschien wel gelijk had, maar alsnog enkele wetten gebroken heeft en daarom moet terechtstaan, is dus fout. Nazi-Duitsland had ook wetten. Gelukkig waren er mensen die net die wetten niet hebben willen naleven. De wet staat immers nooit onvoorwaardelijk boven de mens (en dat wist Rousseau ook al).
Maar ondanks dat alles heb ik de indruk dat er de laatste tijd een hele beweging aan de gang is. Een beweging om de wereld te overtuigen van het nut van PRISM. Het nut van de opgave van vrijheid. Dat nut ligt hem in de efficiëntie. We kunne zo sneller, eenvoudiger en beter mogelijke terroristen opsporen. We geven dus allemaal een groot deel van onze vrijheid op, zodat we criminelen sneller kunnen pakken. U kan echter niet kiezen voor het feit of u het dat allemaal wel waard vindt. Maar efficiëntie is de nieuwe heilige koe van opsporingshandelingen. Dat daarbij miljoenen onschuldige burgers als potentieel schuldig gezien worden (een vermoeden van schuld) is daarbij geen probleem. Toch goed geprobeerd, Cesare Beccaria…
Die beweging die ons moet overtuigen van het nut van PRISM komt ons overal ter ore. Ook via de VRT. De laatste dagen regent het berichten over een mogelijke terreurdreiging die via het efficiënte systeem PRISM is verhinderd. We weten ervan omdat u en ik gecontroleerd zijn geweest. Onze burgerplicht, zo lijkt het. Want wie niks te verbergen heeft, heeft toch niks te vrezen?
Immers, het PRISM systeem heeft ons geholpen een cyberaanval te verhinderen:
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/belga_20130806_VSHelptBelgie_MOMagazine
PRISM heeft ook enkele aanslagen verijdeld, zo blijkt.
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.1658011
Ik ben er zeker van dat deze artikelen de eerste zijn van een charmeoffensief om ons te doen geloven dat onze privacy helemaal niet zoveel waard is, eenmaal we het efficiënte van PRISM inzien.
Ik hoop dat iedereen met mij inziet dat het vermoeden van onschuld een beginsel is dat voor niks opgegeven kan worden. Liever twintig misdadigers op straat dan één onschuldige achter tralies.
Ten slotte wil ik nog de woorden van een goede vriendin van mij neerschrijven:
“Efficiëntie is niet per definitie een goede zaak. De drie efficiëntste systemen in de geschiedenis zijn/waren: Nazi-Duitsland, het Vaticaan en General Motors”.
