Ieder kind heeft recht op onderwijs. Toch ontvingen honderden ouders vorige week het bericht dat er voor hun kind geen plaats is voor het schooljaar 2024-2025 in het bijzonder onderwijs van de stad Antwerpen.
Alleen al voor het kleuter- en lager onderwijs voor het type 2 vallen ruim 300 kinderen buiten de boot. Dat zijn kinderen met een matige mentale beperking waarvoor een inclusief traject veelal geen optie is. Jongens en meisjes die extra zorg, ruimte en onderwijs op maat nodig hebben om zich te kunnen ontwikkelen. Want ook zij hebben recht om te leren, te spelen met klasgenootjes en op hun eigen tempo te groeien.
Na een spannende wachttijd viel vorige week het verdict voor de ouders die hun kind hadden aangemeld: plaats 147, plaats 186, plaats 221. Met geen of slechts een handvol vrije plaatsen per school, was de kans dan ook vrijwel nihil om een plek te kunnen bemachtigen.
Om de pijn te verzachten, kregen de ouders vooraf een telefoontje van Meld je aan, het aanmeldingssysteem van de stad. “We begrijpen dat dit nieuws even binnenkomt”, vertelde een zelf aangeslagen medewerker. Maar echte oplossingen konden ook zij niet aanreiken.
Dit heeft niet alleen een directe impact op de leerkansen en het welbevinden van deze kwetsbare kinderen. De druk op de zorgouders en hun netwerk wordt nog maar eens opgevoerd. Zij moeten nog creatiever worden om alles te regelen, nog meer vooruit te denken. En dat bovenop de dagdagelijkse zorg en complexe administratie voor hun kind met een beperking en hun drukke leven als jonge ouders.
“Wat als Coco nergens terechtkan? Dan dreigt een opgelegd sociaal isolement voor Cozette en bij uitbreiding voor ons gezin”. Debbie Bevers, mama van Cozette (3).
“Ik spreek Nederlands. Soms denk ik dan: ik heb het al moeilijk, laat staan zorgouders die geen Nederlands beheersen, die niet met internet overweg kunnen.” Malika Tabla, mama van Iyaës (4).
Ouders worden gedwongen moeilijke keuzes te maken
Helaas is deze situatie niet nieuw. Ouders worden gedwongen om moeilijke keuzes te maken, die ver afstaan van wat zij eigenlijk wensen voor hun kind, voor zichzelf en hun gezin. Keuzes die lange busritten, onzekerheid over gegarandeerd vervoer en vakantieopvang met zich meebrengen. Doordat er te weinig hulp is, zien ze vaak geen andere oplossing dan zelf minder te gaan werken, ten koste van hun eigen carrière en financiële zekerheid.
“Wij gaan vanaf volgend jaar minder werken om het vervoer zelf geregeld te krijgen.” Annelies De Wolf, mama van Twan (6).
“We kwamen in een vicieuze cirkel terecht waarbij we door het gebrek aan de hulp waar we recht op hebben deeltijds zijn gaan werken, maar daardoor nu geen kinderopvang vinden voor onze toekomstige dochter. Als er geen opvang is voor Emile, zullen we noodgedwongen nog minder moeten gaan werken.” Ive de Saeger, papa van Emile (5).
De ouderraad van Merlijn, een vzw uit Deurne die jonge kinderen met extra zorgbehoeften opvangt tot de leeftijd van zes jaar, heeft er genoeg van. Zij verspreidden een bericht op sociale media met beelden van hun kinderen in een wachtzaal en de boodschap “Wij zijn het wachten beu”. Verschillende ouders schreven een brief met daarin hun eigen getuigenis en verontwaardiging. In naam van alle kinderen en gezinnen in hun situatie.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
