Eerst probeerden Amerikaanse politici antizionisme gelijk te stellen aan antisemitisme. Nu willen ze antisemitisme zelf herdefiniëren.

Vorige week, keurde het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden de Antisemitism Awareness Act goed. Dat wetsvoorstel kan worden beschreven als de wettelijke agenda van de Israëlische lobby, die anti-Israëlische opvattingen via de wet strafbaar wil maken, door antisemitisme te herdefiniëren.

Het wetsvoorstel roept op om “een definitie van antisemitisme, bepaald door de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA), te gebruiken voor de uitvoering van de federale antidiscriminatiewetgeving betreffende onderwijsprogramma’s of activiteiten”.

Waarom de definitie van IHRA, en waarom nu?

Met meer dan 34.500 Palestijnen gedood tijdens de oorlog van Israël in Gaza, waarvan ongeveer 70 percent vrouwen en kinderen, universiteitscampussen die over heel het land in protest uitbreken, faculteiten, werknemers en studenten die eisen dat de samenwerking met Israëlische bedrijven en instituten wordt gestopt, en de publieke opinie over de Israëlische bezetting die verschuift ten voordele van de Palestijnen, werkt de Israëlische lobby aan een hogere versnelling.  Het brandpunt ligt in Washington.

In november diende David Kustoff (een Republikeinse Afgevaardigde uit Tennessee) een wetsvoorstel in dat antisemitisme doelbewust vertekent als verzet tegen settler-kolonialisme, Israëlische schendingen van mensenrechten, bezetting en apartheid. Het stelt dat “antizionisme gelijk is aan antisemitisme.”

Het wetsvoorstel werd aanvaard, ondanks ultieme inspanningen van drie Joodse Democraten die hun collega’s aanspoorden om te voorkomen dat “Republikeinen Joods lijden en het ernstige probleem van antisemitisme als wapen gebruiken om goedkope politieke punten te scoren.”

Sinistere berekening

Met de Antisemitism Awareness Act, heeft de pro-Israëlische lobby opnieuw een gepolitizeerde en onoprechte wet geconstrueerd en geleverd aan het Huis. Resolutie 6090 ligt nu bij de Senaat, en tracht antisemitisme exclusief te definiëren volgens de gangbare definite van IHRA.

In de tekst staat: “De term ‘definitie van antisemitisme’ betekent de definitie van antisemitisme aangenomen [door de IHRA] … en bevat de ‘huidige voorbeelden van antisemitisme’ bepaald door de IHRA definitie.”

Zijn miljoenen Amerikanen antisemitisch enkel door te stellen dat Israël een racistische etnische staat is, terwijl het een systeem van apartheid in stand houdt dat Palestijnen domineert?

Een vlug overzicht van de bovengenoemde voorbeelden onthult dat deze herdefiniëring een sinistere berekening is. Ze bevatten acties en taal zoals “beweren dat het bestaan van een Israëlische Staat een racistische onderneming is”, en “een dubbele moraal toepassen door een handeling te eisen van [Israël] dat van geen ander democratisch land wordt verwacht of gevraagd.”

Dit is een politiek spel, voorgesteld als hardhandig optreden tegen antisemitisme. Nog zorgwekkender, het zou politieke meningsuiting, beschermd door het Eerste Amendement (van de Amerikaanse grondwet, nvdr), bestraffen.

De American Civil Liberties Union bevestigde dit in een brief aan leden van het Huis: “Federale wetgeving verbiedt reeds antisemitische discriminatie en laster door entiteiten die door de federale overheid worden gesubsidieerd. H.R. 6090 … zal de vrije meningsuiting van studenten op universiteitscampussen waarschijnlijk ontzeggen door de onjuiste gelijkstelling van kritiek op de Israëlische overheid met antisemitisme.”

Zijn miljoenen Amerikanen antisemitisch enkel door te stellen dat Israël een racistische etnische staat is, terwijl het een systeem van apartheid in stand houdt dat Palestijnen domineert?

Aanval op vrije meningsuiting

Bijna zes jaar geleden bekrachtigde de Israëlische Knesset de wet van de Joodse natie-staat, waarin werd gecodificeerd dat “de uitvoering van het nationaal zelfbeschikkingsrecht in de Staat van Israël uniek is voor de Joodse mensen.”

Zijn miljoenen Amerikanen antisemitisch door te vragen dat Israël geen genocide pleegt? Hebben andere democratische staten meer dan 34.000 mensen gedood en humanitaire catastrofes veroorzaakt in zo’n tijdsbestek?

In de context van de huidige protestacties en protestkampen op universiteitscampussen doorheen het land, zou dit wetsvoorstel moeten worden geïnterpreteerd als een aanval op de vrije meningsuiting en een bedreiging voor de rechten van het Eerste Amendement.

Als het wet wordt, zullen studenten, academici, en activisten verplicht worden om hun anderzijds onschuldige taal te hervormen, allemaal dankzij een gepolitiseerd stuk wetgeving. De taal van het wetsvoorstel versterkt het argument dat de IHRA definitie exclusief hoort te zijn: ‘alternatieve definities’ kunnen de pogingen tot handhaving benadelen “door meerdere standaarden toe te voegen die kunnen verhinderen dat veel moderne uitingen van antisemitisme niet worden vastgesteld.”

Deze Orwelliaanse poging om de IHRA definitie van antisemitisme exclusief te maken, riekt naar vals spel. De verwijzing naar “moderne uitingen” is anorganisch, en argumenteert dat vorige definities die geen verwijzingen naar Israël bevatten, niet omvattend genoeg waren.

Veel Amerikanen hebben meer dan genoeg van de betrokkenheid van hun land in Israëlische schendingen van de mensenrechten. Terwijl miljoenen thuis zwoegen om rond te komen, blijft het Congres miljarden dollars sturen naar Israël om de genocide voort te zetten, de bezetting te escaleren, de illegale uitbreiding van nederzettingen te versnellen, en apartheid in stand te houden.

Als Amerikanen beslissen om hun verontwaardiging en oppositie te uiten tegen archaïsche en onmenselijke buitenlandse politieke beslissingen ten opzichte van Israël, worden ze onderworpen aan hardhandig optreden. Protesteer niet. Boycot niet. Eis geen desinvestering. En ondertussen veranderen de regels van het spel voortdurend.

Omar Suleiman is een geleerde en mensenrechtenactivist aan de Southern Methodist University. Dit artikel verscheen op Middle East Eye.