Walter Cornelis was tot 2005 Nationaal Secretaris van de ACV-vakbondscentrale LBC-NVK, nu ACV-Puls. In deze functie was hij lange tijd boegbeeld van de ‘witte woede’, een protestbeweging van zorgpersoneel. Nadat hij met pensioen is gegaan bleef hij nog altijd betrokken bij “alles wat met politiek en sociale problemen te maken heeft”. Eind januari bezocht hij Palestina.
Walter Cornelis
Het idee speelde al geruime tijd in zijn hoofd; hij moest erheen, hij moest de situatie in Palestina met eigen ogen aanschouwen. “Je kunt vandaag het nieuws volgen en sociale media raadplegen, maar dat geeft geen echt beeld van wat daar allemaal aan het gebeuren is. Je moet er echt naartoe als je de kern van de zaak wilt begrijpen.”
Zo kwam het dat hij als ‘toerist’ (de controles geloofden hem amper) naar Tel Aviv vloog. Gaza mocht hij niet in, maar op de Westelijke Jordaanoever kon hij verschillende dorpen bezoeken. Elke ochtend vertrok hij samen met een Palestijnse compagnon vanuit Jeruzalem het bezette gebied in, steeds een ander traject, tot aan de grens van Jordanië. Wat hij daar waarnam, was een overvloed aan bezetting.
Omringd door kolonisten
“Alle dorpen die ik heb gezien waren omringd door kolonisten: ten oosten, ten noorden, ten zuiden, ten westen. De nederzettingen bevonden zich vaak op hongergeleden gebieden, op heuvels, strategische posities met uitzicht over het dorp. Deze plaatsen waren veelal afgebakend door hoge muren of prikkeldraad en werden bemand en beschermd door de kolonisten zelf of door het Israëlische leger.”
Nederzetting (links buiten beeld) kijkt uit over dorp (rechts)
“Het Israëlische leger en kolonisten blokkeren bovendien veel wegen. De wegen naar de nederzettingen en wegen van en naar naburige Palestijnse dorpen zijn vaak onderbroken of versperd met enorme betonblokken.”
“Ondanks dat veel van deze nederzettingen al bestonden, zijn ze na 7 oktober uitgebreid en intensiever bewoond geraakt. De samenwerking tussen het Israëlische leger en de kolonisten is daarbij versterkt en duidelijk zichtbaar geworden.”
Invallen leger
“Overal waar ik ben geweest hoorde ik verhalen over aanvallen van kolonisten en het leger. Vrijwel elke nacht voert het leger invallen uit in de dorpen, dringt huizen binnen en pakt regelmatig Palestijnen op om ze weg te voeren. Ook kolonisten dringen ‘s nachts de dorpen binnen, vernielen ramen of gooien molotovcocktails naar binnen. En dat allemaal zonder enige aanleiding.”
“Kolonisten dringen ‘s nachts de dorpen binnen, vernielen ramen of gooien molotovcocktails naar binnen”
“Zo maakte Ghassan, een man van rond de 30 jaar oud, een vergelijkbaar verhaal mee. Ghassan bezit een tomatenkwekerij, bestaande uit twee vrij grote plastic serres. Op een dag kwam een groepje kinderen rond de 14 jaar naar beneden vanuit de bovengelegen nederzetting. Gewapend met messen begonnen ze de plastic serre vernielen. Ghassan, die de jongens ook kende, slaagde er uiteindelijk in hen te verjagen, maar de serre was aanzienlijk beschadigd.”
“Ghassan zette een grote textiele tent op aan de rand van het dorp. Deze plek werd al snel een ontmoetingsplaats waar mensen elkaar om advies vragen over landbouw, maar ook over problemen waar ze mee te maken hebben op hun land. Het komt vaak voor dat kolonisten mensen die op hun land werken bedreigen. Door deze samenwerking proberen mensen zich met elkaar te verbinden, zodat ze elkaar kunnen mobiliseren als er problemen ontstaan.”
“De angst onder de mensen is voelbaar. De straten lopen leeg”
“Echt weerstand bieden blijft echter moeilijk. Kolonisten en militairen zij gewapend, en de mensen die hier wonen niet. Wat moet je dan? De angst onder de mensen is voelbaar. De straten lopen leeg.”
“De mannen gaan hun gang maar, ze gedragen zich als een soort gangsters. Er zijn geen echte regels, ze bedenken de regels zelf. Zo sprak ik met een oude man die samen met zijn twee zussen een klein winkeltje langs een afgelegen weg bezitten, waar vroeger nog vrachtwagens langskwamen om wat te kopen. Nu mogen ze niks meer verkopen, en op het stukje land dat hij bezit mag hij ook niet meer komen.”
“De kolonist trok een revolver en schoot de man in zijn buik”
“Ghassan vertelde me over een man die weigerde zich aan deze ‘regels’ te houden. De man was bezig zijn grond te bewerken in het dorp Burin, vlak bij de stad Namblus. Plotseling kwam er een gewapende kolonist de heuvel af en eiste dat de man zou vertrekken. De Palestijn weigerde, omdat het zijn eigen grond was, hij kon ook zijn eigendomspapieren laten zien. Als antwoord trok de kolonist vervolgens een revolver en schoot de man in zijn buik.”
“Dorpsbewoners snelden toe en brachten hem met spoed naar het ziekenhuis in Nablus, dat ongeveer 10 kilometer van Burin verwijderd is. Vanwege blokkades en checkpoints moesten ze echter een omweg van 40 kilometer maken. De rit duurde twee uur en de man overleed kort na aankomst in Nablus.”
Aanvallen zonder aanleiding
“Tijdens mijn bezoek aan Bethlehem bezocht ik ook een van de vier vluchtelingenkampen, waar mensen sinds 1948, toen ze werden verdreven, verblijven. Tegenwoordig wonen er 40.000 mensen. Op de ingangspoort staat een enorme sleutel, symbolisch voor de sleutel die de bewoners van het vluchtelingenkamp nog steeds bij zich dragen; het zijn de sleutels van de huizen die ooit hun eigendom waren. Onlangs is een jongen daar zonder enige reden vermoord, vanuit de wachttoren.”
Ingang vluchtelingenkamp
“Net heb ik van Ghassan vernomen dat afgelopen weekend ongeveer 50 Israëlische militairen Burin zijn binnengevallen. Op mijn vraag of daar een reden voor was, zoals altijd: geen enkele. Bij de dorpswinkel stond de zevenjarige Amer. Zonder enige aanleiding werd hij in het hoofd geschoten, waarnaar hij ter plekke overleed. Ook een tweede kind werd door een kogel geraakt en ligt nu in het ziekenhuis van Nablus. Hij moet worden geopereerd, maar artsen zeggen dat zijn overlevingskansen gering zijn. Nogmaals liepen ze vertraging op door wegblokkades en checkpoints.”
“Ghassan probeert nu geld in te zamelen voor een medische post in de dorpsmoskee. Hij hoopt zo mogelijke slachtoffers meteen te kunnen behandelen, in plaats van de 40 kilometer naar Nambus te moeten afleggen. Ik heb beloofd om wat geld in te zamelen in België.”
“Maar het is lastig. Ik heb een mail doorgestuurd, maar zelfs mensen aan de top van de vakbonden reageren niet eens. Het is moeilijk te beseffen dat mensen hier gewoon hun leven leiden en minder bezig zijn met de situatie daar. Na mijn reis kon ik niet stoppen erover te praten, ik denk dat mensen mij als een vervelend man beschouwden. Maar wat ik daar heb gezien is zo aangrijpend. En toch gaat de wereld hier gewoon door.”
Om een medische post in Burin op te richten schat Ghassan 15.000 tot 20.000 dollar nodig te hebben. Dat geld hebben ze niet, de bevolking heeft amper geld om voeding te kopen.
U kunt helpen de medische post op te richten door geld over te maken aan:
BE17 8916 6416 0121 met vermelding ‘Burin Medical Post’.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
