De trend is niet nieuw maar sinds de nieuwe extreemrechtse regering van Netanyahu het land verscheurt, neemt het aantal Joodse emigranten snel toe. Meer dan een miljoen Israëlische Joden hebben de laatste decennia de dubbele nationaliteit aangenomen, als voorbereiding om het land te verlaten als het ten onder zou gaan. Hun tweede nationaliteit is bijna altijd Europees of VS.

Meer dan 30% van de Franse Joden die naar Israël geëmigreerd waren, zijn inmiddels al naar Frankrijk teruggekeerd. Ondanks de pogingen van zionistische groeperingen en Israël zelf om hen in Israël te houden. Van de naar schatting 750.000 Israëli die naar de VS geëmigreerd zijn, waren er een kwart miljoen die in Israël zijn geboren. Tussen 1948 en nu heeft een miljoen Israëli’s het land al verlaten om nooit meer terug te keren.

Jongeren willen weg

Ehud Barak, voormalig defensieminister van Israël zei: “Joden weten dat ze eender waar ter wereld op hun voetjes terecht komen. De echte test voor Israël is er zo’n aantrekkelijke plek van te maken – toonaangevend op het gebied van wetenschap, onderwijs, cultuur en levenskwaliteit – dat zelfs Amerikaans-Joodse jongeren hierheen willen komen. Als we dit niet kunnen doen, zullen zelfs degenen die hier geboren zijn, bewust besluiten om naar andere plaatsen te gaan. Dit is een echt probleem.”

Dat klopt, zo blijkt: jongere Israëlische tieners drukken een veel grotere wens uit om in het buitenland te wonen dan de algemene Israëlische bevolking. Bijna de helft van de Israëlische tieners in de leeftijd van 14 tot 18 jaar gaf de wens te kennen om buiten Israël te gaan wonen. 68 procent van de tieners was van mening dat de algemene situatie van Israël ‘niet goed’ is.

De socioloog Oz Almog van de Universiteit van Haifa zei in een interview: “Vraag de Israëli nu wat zij denken over Joden die uit landen komen waar ze niet vervolgd worden en die in Israël komen wonen, en ze zullen zeggen: “Ze zijn zot.”

Verplichte legerdienst

Een van de redenen waarom vooral jongeren het land willen verlaten, is de verplichte legerdienst. Die duurt minimum twee jaar en acht maanden voor alle dienstplichtige jongens en twee jaar voor alle dienstplichtige meisjes. Aangezien het land als bezettingsmacht quasi permanent in oorlog is, worden ze ingezet tegen de Palestijnse bevolking en dus ongewapende burgers.

Zoals vandaag blijkt, lopen ze een direct risico op fysieke verwondingen of de dood (in Noord-Israël werden de laatste dagen al 42 soldaten gedood) maar ze komen logischerwijze ook getraumatiseerd uit hun legerdienst. Vaak leiden ze aan PTSD of PTSS of andere stoornissen. Het zijn precies die jongeren die men in Goa en andere ravepartys tegenkomt waarbij ze zich bepaald niet geliefd maken.

Er is veel angst voor en dus verzet tegen de verplichte militaire dienst die van elke Israëli een soldaat maakt. Nogal wat Israëli ‘stemmen met hun voeten’ waarmee men bedoelt dat ze het land verlaten, als ze daar de kans toe hebben.

Refusniks: legerdienst weigeraars

Anderen weigeren legerdienst. Ze staan bekend als refusniks of mishtamtim en recenter als Shministim wat ‘twaalfde klassers’ betekend, naar het laatste jaar van hun secundair onderwijs. Goed 3.000 studenten zijn lid van de Shministim en een van de bekendste was de inmiddels volwassen Omer Goldman. Ze genoot bijzondere aandacht omdat haar vader een hoge positie beklede als officier bij de spionagedienst Mossad. Ze werd – zoals de andere dienstweigeraars – veroordeeld tot opeenvolgende gevangenisstraffen.

Omer Goldman:”Ik zal geen deel uitmaken van een leger dat een onnodig gewelddadig beleid voert en dagelijks de meest fundamentele mensenrechten schendt”

Over haar redenen zei ze “ik weiger dienst te nemen in het Israëlische leger. Ik zal geen deel uitmaken van een leger dat een onnodig gewelddadig beleid voert en dagelijks de meest fundamentele mensenrechten schendt. Net als de meeste van mijn collega’s heb ik ook de ethiek van het Israëlische leger niet in twijfel durven trekken. Maar toen ik de Bezette Gebieden bezocht, besefte ik dat ik een totaal andere realiteit zag, een gewelddadige, onderdrukkende, extreme realiteit waaraan een einde moet komen. Ik geloof in dienstbaarheid aan de samenleving waar ik deel van uitmaak, en dat is precies de reden waarom ik weiger deel te nemen aan de oorlogsmisdaden begaan door mijn land. Geweld zal geen enkele oplossing brengen, en ik zal geen geweld plegen, wat er ook gebeurt.”

Een recentere jongerenorganisatie is ‘Youth Against Dictatorship’. Nog pas in september 2023 brachten ze een open brief uit, ondertekend door honderden jonge gewetensbezwaarden. In die brief beargumenteren ze gezamenlijk hun weigering om in het leger te gaan, verzetten ze zich tegen de Joodse nederzettingen en eisten een einde aan de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden.

Verzet is wel degelijk mogelijk

Het Palestijnse verzet in het algemeen en het offensief van 7 oktober in het bijzonder, hebben als opzet de bezette gebieden te bevrijden van de Joodse bezetter. Dat is kortstondig gelukt en dat heeft een schokgolf veroorzaakt bij de Joden. Het heeft bovendien perspectief geopend voor het Palestijnse volk dat door eigen handelen heeft vastgesteld dat het bezettingsleger niet almachtig is, dat verzet wel degelijk mogelijk is.

Veel kolonisten en Joden uit kibboetsen, dorpjes en steden of wat platgewalste Palestijnse dorpen waren, uit de Westelijke Jordaanoever en vooral in noordelijk Israël nabij de grens met Libanon, hebben begrepen dat ze daar nooit veilig zullen zijn. Noch de regering noch het leger kunnen hen beschermen tegen de haat van de onderdrukte Palestijnen. En dat Israël dus nooit een veilig land voor de Joden zal zijn. Ze willen het land en de oorlog ontvluchten. Ze hebben gelijk en we moeten hen daarbij helpen.

Israël wil de etnische zuivering die het sinds 1948 uitvoert een versnelling hoger schakelen en miljoenen Palestijnen vanuit Gaza in de Sinaï woestijn drijven. Maar ook het omgekeerde is mogelijk: een massale yerida naar Europa of de VS of waar ze maar willen wonen. Het zijn tenslotte hoofdzakelijk mensen van Europese afkomst en hun integratie kan hier geen onoverkomelijke problemen opleveren.

Wat te doen?

Dat vergt natuurlijk dat wij ons hier openlijk, luid en duidelijk en ongenuanceerd uitspreken en verzetten tegen elke vorm van antisemitisme. Dat we de Joden duidelijk maken dat ze hier wel veilig kunnen wonen, dat ze zich hier kunnen integreren, hun religie of hun atheïsme kunnen beleven, dat ze als veganisten en LGBTQIA+ ongecompliceerd deel kunnen zijn van een zelfgekozen minderheid deel kunnen uitmaken van onze samenleving. We hebben heel wat knelpuntberoepen waarvoor ze meer dan gekwalificeerd zijn en zoals de opvang van de Oekraïners heeft aangetoond ‘können wir das schaffen’.

Tienduizenden Joden zijn op zoek naar een veilig thuis, ze organiseren zich online, zoals in dit soort facebookgroepen.

Wij dragen als Europeanen een grote verantwoordelijkheid in hun lot. Het is aan ons Europeanen om te erkennen dat het typisch Europese koloniale project een fatale, historische fout en vergissing is, dat natiestaten voor één volk geen oplossing maar een probleem zijn en dat Israël geen remedie kan zijn voor het Europese antisemitisme.

Laat ons campagne voeren en ze met open armen onthalen.