Rechts verwijt links regelmatig
van “politiek correct” te zijn. Er mag niet met minderheden of onderdrukte
groepen gelachen worden en er moet gelet worden op men zegt. Met trots hebben
bepaalde rechtsen zichzelf de geuzennaam “politiek incorrect” gegeven. En
hoewel ik vind dat een gevoeligheid naar de kwetsbaarheden van anderen meer dan
wenselijk is, zodat iedereen zich veilig en vrij kan voelen, krijg ik het ook
op mijn heupen van doorgedreven politieke correctheid. Er moet kunnen gelachen
worden, en het vervangen van racistische of seksistische onderdrukking door politiek
correcte onderdrukking is naar mijn aanvoelen dweilen met de kraan open. Als
iedereen constant op de tenen moet lopen opdat er niemand gekwetst wordt, kan
niemand zich nog vrijelijk bewegen in een samenleving. In het leven worden er
nu eenmaal mensen gekwetst (hoe jammer dat ook is) en dat, en de conflicten die
er op volgen, aanvaarden als deel van het leven, lijkt mij een gezondere
houding dan vragen dat iedereen vijf keer nadenkt over alle uitspraken die ze
doen.

De laatste tijd zien we echter
een nieuwe tendens binnen het rechtse denken. Bepaalde vormen van aan politiek
doen worden door hen als legitiem beschouwd en andere als antidemocratisch. Parlementaire
politiek is in hun ogen legitiem en buitenparlementaire politiek ondergraaft deze
legitieme vorm van politiek. “De kiezer heeft beslist,” wordt er dan geroepen. “Waarom
hebben we verkiezingen als de vakbonden de democratisch verkozen partijen
boycotten?” Met andere woorden: je mag eens in de vijf jaar gaan stemmen en
tussen verkiezingen in dien je te aanvaarden wat de meerderheid beslist heeft.
Als dat niet jouw keuze was, word je verwacht een eerlijke verliezer te zijn.

Mijn frank is gevallen dat dit
discours niet minder is dan een andere vorm van politieke correctheid. Eén die
verschilt van de politieke correctheid waar rechtsen zo graag op afgeven, maar
politieke correctheid desalniettemin. Parlementaire politiek is correct, en
alles wat er van afwijkt is incorrect. Stemmen is correct, en lobbyen en
aangevraagd betogen zullen vast ook als correct aanvaard worden. Maar staken,
of andere vormen waarbij er misschien wel iemand geschaad zal worden in het
proces van protest, dat kan niet!!! De integriteit van die individuen moet
gerespecteerd worden! Als iemand wil gaan werken, moet die dat toch kunnen?
Ochot de onderdrukte welkwillige! Ochot de bazen, excuseer “de economie”, die
lijden onder een dag verminderde winst! De essentie van politieke correctheid, ‘het
niet schaden van derden’, komt zowel bij de linkse als rechtse variant voor.
Ook bij de rechtse variant wordt ontkend dat in het leven verschillende groepen
voor hun belangen zullen opkomen en dat daarbij brokken gemaakt zullen worden.

Ik klop mezelf alleszins al graag
op de borst dat ik, volgens mijn analyse van rechtse politieke correctheid, “politiek
incorrect” ben. Ja, ik steun buitenparlementair verzet! Ja, ik sta achter
actiemiddelen die buiten het algemeen aanvaarde spectrum liggen! Als de bazen
lijden onder een nationale staking, ben ik daar blij om. Politiek is complexer
dan eens om de zoveel jaar gaan stemmen, en als dat me een incorrecte ziel
maakt, dan is dat maar zo. Voor mezelf denken vind ik nog steeds belangrijker
dan het blind accepteren van normen over hoe er aan politiek gedaan moet worden.