Eind vorige week overhandigde het zogenaamde ‘High Level Panel of Eminent Persons’ haar rapport met aanbevelingen over de ontwikkelingsagenda vanaf 2015 aan Ban Ki Moon. ‘Ontwikkeling’ moet hier in ruime zin begrepen worden, het gaat eigenlijk om de opvolger van de millennium-ontwikkelingsdoelstellingen (MDGs), die zoals bekend 2015 als deadline hebben. Er is veel veranderd in de wereld sinds 2000, en dergelijke oefening heeft dus nogal wat voeten in de aarde. Het High-Level Panel werd voorgezeten door David Cameron, Ellon Johnson Sirleaf en Susilo Bambang Yudhoyono, en het overhandigde dit rapport aan de VN Secretaris-Generaal na een uitgebreide consultatie met tal van sectoren en stakeholders en in landen uit elk continent. Het rapport pleit onder meer voor vijf transformaties die zowel voor ontwikkelde als ontwikkelingslanden zouden gelden, met inbegrip van een ‘Globaal Partnerschap’ als de basis voor één universele post-2015 agenda. Het schuift ook al een twaalftal illustratieve doelen (met een rist bijbehorende targets) naar voor, om de discussie alvast op gang te brengen.
Je kunt ongetwijfeld discussiëren over het feit of David Cameron nu al of niet een ‘Eminent persoon’ is, maar waar je niet over hoeft te discussiëren is dat dit rapport minstens gecoverd had moeten worden in een kwaliteitsmedium als de Standaard, ook al gaat het slechts om een tussenstap op de lange weg naar 2015. Want het gaat om een belangrijke tussenstap. Bijna een week na het verschijnen van dit rapport moet echter nog altijd het eerste grote artikel over dit VN rapport in De Standaard verschijnen. Misschien hebben ze er wat aandacht aan besteed in DS Avond, zou kunnen. Maar in de ochtendkrant was het noppes. Wel veel aandacht voor Turkije, nieuwe ontwikkelingen in Syrië, en de branie van De Gucht tav de Chinezen. Terecht, ook al is dit toch een beetje de buitenlandversie van steekvlamjournalistiek. Dit VN rapport lijkt echter op zijn zachtst gezegd toch ook van wezenlijk belang voor de toekomst van onze planeet. Zeker omdat het de aanloop vormt naar meer politieke negotiaties. Een ‘development watcher’ zoals Charles Kenny (Center for Global Development) vond het rapport overigens best meevallen, grosso modo, maar hij vreesde ook dat het vanaf nu ‘downhill’ zal gaan. Met andere woorden: de discussie zal vanaf nu vooral gaan over wat er moet verwijderd worden uit dit rapport (wegens politiek onhaalbaar), eerder dan over wat er nog aan toegevoegd kan worden.
In een week waarin de Standaard en zowat iedereen in dit land de mond vol hadden over ‘de toekomst van onze kinderen’, is het frappant dat dergelijk VN rapport gewoon verticaal geklasseerd wordt door de redactie van DS. Misschien vinden Sturtewagen en co dit voer voor de weekendkrant. Doorgewinterde journalisten zullen ongetwijfeld stellen, terecht, want de post-2015 discussie ‘leeft niet echt’ bij de publieke opinie. Maar da’s toch een beetje een discussie van de ‘kip en het ei’ – als ze er wel aandacht aan zouden besteden, zou die interesse bij de gewone man en vrouw ongetwijfeld wel op gang komen. Al was het maar omdat de opvolger van de MDGs ‘universeel’ zal zijn (met andere woorden, betrekking zal hebben op zowel landen in het Noorden als het Zuiden), of niet zal zijn. En het lijkt me dat een samenwerking met bv. de Guardian Global Development (die wel veel aandacht besteedden aan het document) toch niet bijster veel gevraagd is voor DS.
Voorlopig moet je echter concluderen dat de Standaard er veel aan gelegen is om haar baseline ‘verwacht het onverwachte’ in de praktijk te brengen. Waarvan akte.
