WTO en kippenbillen
Ik kijk even verbaasd op. We doen het interview voor de radio, maar nadien ontwikkelt zich een gesprek. Evenals Chapecó is Francisco Beltrão een stad en een streek met een grote concentratie aan kippenhouders, geïntegreerd in (dit wil zeggen in de greep van) het productiesysteem van Sadia.
Ik vertel haar over de export van kippen richting Afrika, hoe daardoor de plaatselijke economie in heel wat Afrikaanse landen kapot gemaakt wordt en hoe de positie van vrouwen ondermijnd wordt. In heel wat culturen zorgen de vrouwen voor de kippen. Als het feest is, staat er kip op het menu, maar de vrouwen kunnen nu al sinds 1995 niet meer concurreren tegen de ingevroren kippenbillen van overzee.
1995: het begin van de Wereldhandelsorganisatie (WTO), waarbij ook de Afrikaanse landen hun grenzen voor ingevroren kippenbillen uit Europa en Brazilië moesten openen. Ik vertel over de interessante DVD ‘De gekke kippenziekte‘, die deze perverse situatie uit de doeken doet. (1)
We hebben het ook even over de recente veranderingen op de Russische markt. Tot voor enkele jaren beconcurreerden Europese en Braziliaanse firma’s elkaar om Rusland met hun kippenvlees te bezetten. Sinds kort zit Rusland zelf met een overschot aan kippenvlees en klopt tevergeefs aan de poort van de Europese Unie.
Nu ook Rusland bij de WTO aangesloten is, zoekt het in Brazilië een bondgenoot om de Europese kippenpoort open te breken.
Braziliaans halal
Op haar beurt doet ze haar verhaal. Waarom ze moslima werd, maar vooral hoe vanuit Francisco Beltrão en Chapecó tonnen halalkippen geëxporteerd worden naar de Arabische landen en het Midden-Oosten: Saoedi-Arabië, Iran, Irak, Egypte, Pakistan, etc. Maar omdat deze kippen zo ‘rein’ zijn, zijn de Japanners ook in deze kippen geïnteresseerd.
Het gaat in beide gevallen om volledige kippen, al willen de Japanners veeleer kleine kippen. Ook naar Rusland wordt veel halal geëxporteerd, maar dan gaat het veeleer om ‘onderdelen’ van de kip: billen, poten, … . De kip als symbool van de globalisering.
Heel wat moslims werken hier in de slachthuizen van Sadia. Regelmatig komt er ook strenge controle uit Saoedi-Arabië, Egypte en andere moslimlanden.
Ik bevraag haar even over die zogenaamde reinheid: “Ze mogen dan wel volgens halalprincipes geslacht zijn, maar hoe zit dat met het overvloedige hormonen- en antibioticagebruik in de Braziliaanse kippenhouderij? Is dat niet tegen halal?”
Ze knikt instemmend. “Complicado, maar daar is niet veel aan te doen. De kippen moeten nu eenmaal snel groeien.”
Luc Vankrunkelsven
Luc Vankrunkelsven is medewerker bij Wervel vzw (Werkgroep voor een rechtvaardige en verantwoorde landbouw) en publiceerde zonet een nieuw boek ‘Legal! Optimisme-realiteit-hoop’ (ISBN 9-789081-486828), gebaseerd op zijn reizen en contacten in Brazilië, over de gevaren en uitdagingen van het heersende socio-economisch ontwikkelingsmodel dat steunt op agrobusiness.
(Francisco Beltrão, 2 mei 2012)
(1) Een uitgave van EU-Media, 2006; www.eu-media.info, met steun van diverse Europese NGO’s, gelieerd aan de evangelische kerken. Te vinden op: http://www.youtube.com/watch?v=XOO0KoCsdf0
