Ook ik draag schuld aan het verleden … hoe draag ik in het ‘nu’ verantwoordelijkheid?

Een artikel uit de hand van een onverbeterlijke verbeteraar …

Het begon met een klein berichtje, zowat terloops gedrukt op een bijlage van mijn rekeninguittreksels in december: uw rente wordt ‘herzien’, zoals dat heet. Een jaar geleden sloten mijn vrouw en ik een hypothecair krediet af bij een financiële instelling. Ik paste daarbij alle gangbare regels toe om het krediet zo goedkoop mogelijk te krijgen, en speelde banken tegen elkander uit aangaande het tarief. Het ‘afdingen’ vond ik niet makkelijk, maar ik vond toen dat ik mezelf moest hard maken en het spel hard moest spelen omdat we er wel de volgende 20-30 jaar de gevolgen van dragen. Ik besefte toen niet dat net door dit spel, ik -en vele anderen met mij – nare gevolgen zou dragen voor waarschijnlijk ook de komende decennia. Het is net de cultuur van het enerzijds zo ‘goedkoop mogelijk’ en anderzijds zo ‘winstgevend mogelijk’ die zo tekenend is voor onze huidige maatschappij of nog specifieker voor ons denken, voelen en handelen in het nu. We zijn niet bereid om een correcte prijs te betalen voor een goed of dienst, wel de goedkoopste. We zijn niet bereid om een eerbare winst te behalen op ons werk, liever de hoogste. We zijn zelfs niet bereid om te reflecteren over wat eerbaar is of niet, we zijn wel bereid om uit te pluizen wat wettelijk is en wat niet. We vervloeken de ‘grote mastodonten’ bedrijven, die een minimale belasting betalen in België (vaak onder meer door boekhoudkundige en fiscale spitstechnologie, door ‘steunmaatregelen’ enz…) en investeren tegelijkertijd ons eigen geld in aandelen, pensioenfondsen, waarbij ons geld in diezelfde bedrijven terecht komt. Op dat moment vervloeken we ze niet. We  hebben hoge verwachtingen tegenover weinig investeringen.  Een onmogelijkheid, tenzij een derde partij deze spreidstand overbrugt. Iemand betaalt dus steeds de rekening. Maar zo lang de rekening onze directe omgeving niet vervuilt, is er ook geen vuiltje aan de lucht. Zolang onze kledij door arbeiders in een fabriek in één of ander Oosters land wordt vervaardigd, waarbij uitbuiting van de arbeider, grote vervuiling  kenmerkend zijn, is het prima. Wanneer in België een uur meer moet gewerkt worden, wanneer de lonen niet omhoog gaan, wanneer een windturbine zou worden neergezet, hoort men ons steevast klagen. ‘Wij’ tegen ‘zij’ gaat er bij de mensen makkelijk in (vb de rijke werkgever versus de arme werknemer). Een genuanceerd verhaal en samenwerking vinden moeilijker ingang en vragen meer tijd, meer energie van ieder van ons en meer politiek risico. Slow time … stil staan …. . Het gaat hier zelfs niet altijd over bewuste keuzes. We worden in onze opvoeding, in onze algemene scholing onvoldoende bewust gemaakt van de valkuilen en kwaliteiten van het ‘Westers’ systeem van denken, handelen, doen en voelen.  Of is het omgekeerd? Misschien zijn jongeren wel de meest geschikte groep om andere groepen zoals ouders, leerkrachten, werknemers, werkgevers, enz…. alternatieve wegen te tonen. Te vaak bestempelen we hun vernieuwende input als ‘naïef’, ‘wereldvreemd’, ‘onhaalbaar’, ‘dromerig’, ‘schokkend’, …. net omdat ze niet past in ons huidig ‘kader’, ‘systeem’, ‘denkpatroon’ of omdat we bang zijn om (iets) te verliezen.  Iets te verliezen van een –laat ons eerlijk zijn- luxe die niet steeds rechtvaardig is verdeeld, verkregen of opgebouwd. …. .

Genoeg geklaagd. Waar liggen kansen? Het is aan ieder van ons, aan mijzelf als schrijver van dit artikel, aan jou als lezer, om kansen te leren zien, te leren grijpen en verantwoordelijkheid op te nemen. Al ons doen en laten draait eigenlijk om één thema: liefde en respect voor zichzelf, je medemens, al wat leeft en je omgeving. Wanneer iets niet helemaal klopt, betaalt iemand sowieso de rekening, vroeg of laat. En beter vroeg dan laat, want zoals in de bankenwereld komt er steeds rente, ook op psychologische en ecologische rekeningen …. . Er liggen volgens mij kansen in denk, voel en handel oefeningen. Ik probeer ze alvast voor mezelf te maken, en merk tot mijn vreugde dat veel andere mensen ook steeds meer deze oefening maken.  Daarbij speelt ‘verbondenheid’ een belangrijke rol. Nieuwe media kunnen hierbij helpen, maar zijn enkel een communicatie middel. Verbondenheid ontstaat pas wanneer men samen iets offert, iets prijs geeft, iets deelt, iets op bouwt. Voorbeelden bestaan reeds in de vorm van cvba’s zoals ecopower, waarbij elke aandeelhouder niet enkel vanuit winstbejag aandelen koopt, maar tevens vanuit een overtuiging dat samen efficiënter EN meer helend werkt dan alleen. Ook lokale sociaal culturele(feitelijke) verenigingen, lokale productie en verdeling van voedsel tegen eerlijke prijzen, onstaan van nieuwe banken die enkel ethisch en ecologisch verantwoord willen bankieren zijn hiervan een voorbeeld. 

Enkele handeloefeningen:

• www.compenco2.be : compenseer je uitstoot van je wagen, verwarming, vliegreis, en betaal een eerlijke prijs! Je zal zien, het valt allemaal wel mee, en … de middelen worden geïnvesteerd in het compenseren van de aangerichte schade.
• www.triodos.be : Een alternatief voor je huidige bank: ethisch en duurzaam.
• www.ecobouwers.be: forum vol verfrissende ideeën en inspiratie mbt bouwen en ecologie.
• www.eccopower.be: haal je groene stroom van ecopower. Echte groene stroom!
• www.Uitinvlaanderen.be: ga voor kwaliteit tijd en besteed tijd aan jezelf, je gezin, vrienden in cultuur, sport, ….. en… ontmoet mensen in het echt!
• www.vibe.be : ecologisch bouwen in België
• www.vdab.be: vind een job, zoek verder dan je ‘opleiding’, doe es zot.
• www.unizo.be: wordt zelfstandige,  bouw je eigen zaak op, onderneem!
• www.doenker.be: onderneem, wees creatief, werk ideeën uit, laat je begeleiden….
• Start zelf een groepje op of zoek een groep mensen die delen in jouw passie
• www.wisper.be : Druk jezelf uit!
• Eet gezond en zorg voor jezelf.
• Begint eer ge bezint! Anders sta je stil.
• Doe waar jijzelf zoveel deugd van hebt en sta jezelf genieten toe met volle teugen!
• Doe soms eens iets ‘zot’.

Enkele denk en voeloefeningen:

• Bezint, dan sta je stil…
• (Dure) therapieën en coaching zijn geen voorwaarde om in contact te komen met jezelf.
• Reflectie: voel ik me goed bij datgene dat ik rondom mij heb gecreëerd? Durf ik gevoelens toe te laten? Hoe ga ik daarmee om in mijn dagelijks leven? Sta ik de ander toe in mijn wereld? Wat deel ik en wat niet?
• Waar heb ik schrik voor ? Wat irriteert me? Waar verlang ik naar? Zijn er overeenkomsten te vinden?
• Lig comfortabel op een matje en adem naar je buik, laat alle gedachten passeren en sta alles toe wat er zich binnen in jou afspeelt, zonder oordeel. Sta zelfs het oordeel toe, en laat passeren.
• Sta stil bij je verleden, je kwetsuren, en je kwaliteiten die je daaraan over houdt.
• Zeg niet: “schat, ik zit in de file”, maar : “ik ben de file”
• Wat zijn mijn gewoontes, wat is mijn comfort niveau en wie/wat/waar wordt de rekening betaald? Ga ik daar mee akkoord? Wil en hoe kan ik daar iets aan doen?

Nu overvalt me de gedachte dat dit artikel bulkt van naïviteit, idealisme, …. dan ben ik goe bezig….