“Aanvraag van een verklaring van inschrijving

Voorbehouden aan de burgers van de Unie, ingediend overeenkomstig de bepalingen van het artikel 50 van het koninklijk besluit van 8 oktober 1981 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen.

Betrokkene wordt ingeschreven in het wachtregister op het verklaarde adres, in afwachting van de uitvoering van de woonstcontrole.”

Zelfs iemand die de taal kent, moet enkele keren de zinnen lezen voor hij enig idee heeft waar het om draait. Deze stadhuistaal kan misschien voor de ambtenarij duidelijk zijn, voor de simpele burger is het een onontwarbaar kluwen van opsommingen en termen.

Dit zou veel eenvoudiger en begrijpbaarder moeten. Iedereen zou er zijn voordeel mee doen. De dienstverlening aan het loket loopt er vaak parallel mee en dus even onbegrijpelijk. Ook formulieren die telkens weer ter goedkeuring moeten worden ingediend of die bijvoorbeeld vanaf een bepaalde leeftijd gelden, zouden automatisch en/of eenmalig moeten worden toegepast, zoals bijvoorbeeld de aanvraag van het Omnio-statuut.