Cultuur, Recensie, Cultuur, CD-bespreking, Bon iver -

Luisterpost: Bon Iver ‘Bon Iver’

Goede platen. Het zijn de enige die we hier de moeite vinden om te bespreken. Maar sommige zijn nog beter dan andere en de titelloze nieuwe cd van de Amerikaan Bon Iver is er beslist zo één. Een prachtige plaat die ook na talloze draaibeurten haar mystiek niet verliest.

vrijdag 24 juni 2011 00:12
Spread the love

Een paar jaar terug verraste Justin Vernon onder de naam Bon Iver iedereen in muziekland met de plaat ‘For Emma Forever Ago’. Ondertussen is hij van een nobele onbekende uitgegroeid tot één van de grote namen van de alternatieve Amerikaanse muziek, zelfs aangezocht door hip hopmogul Kanye West om bijdragen te leveren, onder meer aan de ‘Monster’-single. Zoveel lof en eer kunnen gemakkelijk iemand naar het hoofd stijgen, maar Vernon heeft er zich van weten los te maken. Het resultaat is ongetwijfeld één van de cd’s van het jaar. 

Van ‘For Emma Forever Ago’ bleek dat het werkstuk geschreven en deels opgenomen was in een eenzame blokhut ver weg van de wereld. Normaal niet meer dan een fait divers, maar voor die plaat een allesbepalend element. En het moet meteen gezegd, ook op de titelloze opvolger vormt de omgeving de hoofdmoot. Justin Vernon schreef hier (bijna) een muzikale landkaart samen, met plaatsen uit Eau Claire, Wisconsin. 

De man woont tegenwoordig maar een paar honderd meter van waar hij geboren is en zijn roots en huidige leefwereld heeft hij op deze plaat in de vorm van delicieuze muziek vorm gegeven. Het betekent echter niet dat Vernon in de muziek ook op één plaats is vastgevroren, integendeel. Je kunt op ‘Bon Iver’ een groot aantal muzikale etiketten kleven.

Je hoort bij voorbeeld heel goed dat Vernon van de generatie van Grizzly Bear en Fleet Foxes is, maar tegelijk herinnert zijn falsetstem ook aan die van James Blake (het sterkst op ‘Wash’) en zitten er psychedelische toetsen in de muziek (het tweede deel van ‘Perth’) of produceert hij soms gloedvolle kamerpop. Op het einde (in de afsluiter ‘Beth/Rest’) haalt hij zelfs de door puristen zo vermaledijde auto-tune boven in een track die de muzikaliteit van een Randy Newman combineert met de sfeer van een ondoordringbaar woud.

De plaat is haast naadloos perfect en dat zou wel eens kunnen komen door de uitgepuurde selectie die Vernon voerde, want ze is amper 40 minuten lang. Het voordeel daaraan is dat ze uitnodigt om méér dan één keer na elkaar te draaien en daarbij moesten we vaststellen dat dit werkstuk niet gaat vervelen. Als luisteraar merk je dat je het geheim achter de vaak ongrijpbare teksten wil zoeken, zonder dat je erin slaagt. Voorlopig moeten we ons dan ook tevreden stellen met mooie flarden van zinnen. De draad lijkt enkel voor de schrijver te vatten. 

Noem het impressies en schetsen van een omgeving, als de indrukken die iemand vasthoudt wanneer hij thuiskomt van een lange wandeltocht. En om lang te bewaren is deze plaat zeker.

Beoordeling: ++++1/2

(4AD)

 

take down
the paywall
steun ons nu!