In het geostrategische spel wordt verwacht dat bepaalde staten die buiten de westerse veiligheidssfeer vallen, zoals India, een sleutelrol zullen spelen in het stadium van imperialisme waarin we straks terechtkomen.
De VS zijn op hun retour en hebben niet langer de macht om eenzijdig de wereld te dicteren. Let wel, benadrukt Noam Chomsky in dit exclusieve interview voor Truthout, het verval van de VS komt ‘vooral door de interne klappen die het land te verduren krijgt’.
Als supermacht vormt de VS immers een bedreiging voor zowel de wereldvrede als voor zijn eigen burgers. Er bestaat zelfs een radicaal plan om wat er van de Amerikaanse democratie nog overblijft helemaal te ontmantelen, mocht Trump in 2024 terug in het Witte Huis komen. Ook een andere Republikeinse overwinnaar en dictator zou dat plan kunnen uitvoeren. Wat dan met de imperialistische macht van de VS en met zijn invloed op de wereld?
De angst van de gepriviligeerden
C.J. Polychroniou: Noam, de westerse machten reageren op China’s doorbraak als dominante economische en militaire macht met een steeds luider klinkende roep om een oorlogszuchtige diplomatie. Tijdens een recente reis naar de Indische en de Stille Oceaan zei Amerikaans generaal Mark Milley, voorzitter van de stafchefs van de strijdkrachten, dat China agressiever is geworden in de regio. De regering van president Biden heeft China omschreven als een ‘toenemende dreiging’.
Rishi Sunak, op dit moment de belangrijkste kandidaat om de Britse eerste minister Boris Johnson op te volgen, noemde China ‘de grootste bedreiging’ voor Groot-Brittannië. Sunak heeft beloofd dat hij, als hij de nieuwe premier wordt, de Confuciusinstituten (studiecentra in handen van een organisatie die wordt gelinkt aan de Chinese overheid) uit het land zal verbannen.
Waarom is het Westen zo bang voor een bloeiend China en wat zegt dit over het eenentwintigste-eeuwse imperialisme?
Noam Chomsky: “Het is misschien goed om dit even in een breder perspectief te bekijken, eerst naar de historiek van die vrees en daarna naar de geostrategische omstandigheden waarin die zich vandaag manifesteert.”
“We spreken nu over het Westen in de enge betekenis van het begrip: de Brits-Amerikaanse ‘speciale relatie’, waarin Groot-Brittannië sinds 1945 het kleine broertje van de VS is dat, soms met tegenzin, soms gretig (met name in de tijd van eerste minister Tony Blair 1997-2007) de meester dient.”
“Deze vrees gaat ver terug. In het geval van Rusland, tot in 1917. Minister van Buitenlandse Zaken Robert Lansing waarschuwde toenmalig president Woodrow Wilson dat de bolsjewieken ‘het proletariaat van alle landen aanlokten, de onwetenden en zwakzinnigen, die massaal worden aangespoord om meesters te worden (…) een zeer reëel gevaar, gezien de huidige sociale onrust in de wereld.’”
“Lansings bezorgdheid werd 40 jaar later, in andere omstandigheden, herhaald door minister van Buitenlandse Zaken John Foster Dulles. Die klaagde dat de VS ‘hopeloos ver achter is bij de Sovjets in het ontwikkelen van controle over geest en emoties van onontwikkelde mensen.’”
“Het basisprobleem, vond hij, ‘is de vaardigheid van de communisten om massabewegingen te beheersen, iets wat wij niet in staat zijn hen na te doen (…). Zij hebben aantrekkingskracht op de armen en die hebben altijd al de rijken willen beroven.’”
“Dit is doorheen de hele geschiedenis een terugkerende angst van de geprivilegieerden geweest. De wetenschap is het grotendeels eens met deze bezorgdheid van Lansing. John Lewis Gaddis, bekend historicus en expert Koude Oorlog, situeert het begin van de Koude Oorlog in 1917, bij de bolsjewistische aanval ‘op het voortbestaan van de kapitalistische orde (…) een diepgaande en potentieel verreikende inmenging van de nieuwe Sovjetregering in de binnenlandse aangelegenheden, niet alleen van het Westen, maar van vrijwel elk land in de wereld.’”
“Die bolsjewistische inmenging had Lansing al herkend: arbeiders overal ter wereld zouden iets kunnen oppikken en in actie komen, het gevreesde domino-effect, een dominant thema bij planners.”
“Gaddis gaat nog verder en argumenteert dat een invasie in Rusland door het Westen (inclusief de VS) een gerechtvaardigde vorm van zelfverdediging was tegen deze onduldbare aanval op wat juist en rechtvaardig is, op hetgeen vandaag wordt ‘de op regels gebaseerde internationale orde’ wordt genoemd (waarin de VS de regels oplegt).”
“Er is nooit een gebrek aan vreesaanjagende vijanden, maar de ‘heidense Chinezen’ hebben altijd een speciale angst opgeroepen.”
“Gaddis riep hiermee op tot een concept dat het Ministerie van Oorlog (dat heette toen echt zo, nvdr) in 1945 ‘logische onlogica’ gedoopt had: de Amerikaanse naoorlogse plannen om het grootste deel van de wereld onder zijn controle te krijgen en Rusland met een militaire macht te omcirkelen, terwijl het de tegenstrever gelijkaardige rechten ontzegde.”
“Voor de oppervlakkige toeschouwer lijkt dit onlogisch, maar het Ministerie van Oorlog erkende dat er een andere logica achter zat, een die wel eens ‘imperialisme’ wordt genoemd.”
Omcirkelen
“Dergelijke doctrines van ‘logische onlogica’ gelden ook vandaag waar de VS zich ‘verdedigen’ tegen de Euraziatische dreiging. Aan de westelijke grens van Eurazië verdedigt de VS zich door het agressieve militaire bondgenootschap onder zijn leiding, de NAVO, uit te breiden tot aan de Russische grens.”
“Aan de oostelijke grenzen verdedigen de VS zich door rond China een ring van ‘schildwachtstaten’ op te trekken, die bewapend worden met op China gerichte precisiewapens en waar de zeemacht regelmatig grootschalige oefeningen uitvoert (RIMPAC Rim of the Pacific Exercise – RIMPAC[1])”
“Dit alles maakt deel uit van de meer omvattende inspanningen tot ‘omcirkeling’ in samenwerking met de ‘tweederangsgrootmacht’ Australië.”
“Een uitwerking hiervan zou kunnen zijn dat China zich nog meer gestimuleerd voelt om Taiwan aan te vallen en zo de omcirkeling te doorbreken en zich een toegang tot de oceaan te verschaffen.”
“Onnodig te zeggen dat er geen wederzijdse rechten zijn. Logische onlogica. Onze acties zijn altijd acties uit ‘zelfverdediging’. Als er in de geschiedenis ooit een gewelddadige macht is geweest die niet uit zelfverdediging handelde, zou ik die wel willen kennen.”
Anti-Chinees racisme
“De angst voor China is diepgeworteld en komt voort uit de zwaar racistische stromingen die de Amerikaanse samenleving vanaf zijn ontstaan hebben vergiftigd. In de 19de eeuw werden Chinezen gekidnapt en als slaven aan het werk gezet bij de bouw van de spoorwegen waarmee de natie verder uitbreidde naar zijn ‘natuurlijke grenzen’.”
“Het scheldwoord ‘koelie’[2] dat op hen werd toegepast was overgenomen van de Britten, die ook Chinezen voor hen hadden laten werken als loonslaven, waardoor die mee de rijkdom van het Britse Rijk hebben helpen opbouwen.”
“Chinezen die zich probeerden te vestigen, werden het slachtoffer van gemene racistische aanvallen. Door de Chinese Exclusion Act van 1882 mochten Chinese arbeiders tien jaar lang niet meer het land binnenkomen.”
“De racistische immigratiewet van 1924, die oorspronkelijk gericht was tegen Italianen en Joden (van wie velen in de gaskamers belandden omdat ze geen toegang kregen tot de VS), liet helemaal geen Chinezen meer binnen.”
“In de jaren 1950 laaide de hysterie over het Gele Gevaar weer op na China’s verbluffende overwinning op het leger van generaal MacArthur in Korea. Deze angsten weerklinken dan vaak en zijn van uiteenlopende aard.”
“Op het ene niveau heb je de waarschuwing van president Lyndon Johnson (1963-1968) dat, als we ‘hen’ niet met een superieure luchtmacht kunnen stoppen in Vietnam, ‘zij’ over ons heen zullen walsen en alles pakken wat ‘wij’ hebben.”
“Op een ander niveau zie je het Congres zijn door de Republikeinse Partij veroorzaakte patstelling doorbreken om wetten aan te nemen voor de wederopbouw van de aftakelende infrastructuur en de cruciale microchipindustrie, niet omdat de VS die nodig hebben, maar als antwoord op de uitdaging van China’s ontwikkeling.”
“Ook anderen vormen een onmiddellijke bedreiging voor ons voortbestaan, zoals Rusland op dit moment. Adam Schiff, voorzitter van de Commissie Inlichtingendiensten van het Huis van Afgevaardigden, beroept zich op een diepgeworteld cultureel wantrouwen wanneer hij waarschuwt dat zij onze kusten zullen aanvallen tenzij wij hen in Oekraïne tegenhouden.”
“Er is nooit een gebrek aan vreesaanjagende vijanden, maar de ‘heidense Chinezen’ hebben altijd een speciale angst opgeroepen.”
Imperialisme
“Van de begrijpelijke paranoia over de armen die de rijken willen plunderen over nu naar het tweede thema: wereldorde en imperialisme in de 21ste eeuw met de erge geopolitieke bezorgdheid van de VS en Groot-Brittannië over de opkomst van China.”
Voorlopig is Europa gezwicht voor de Atlantische doctrine. Het heeft zelfs het formele doel van de VS overgenomen: Rusland ernstig verzwakken, tegen welke prijs dan ook voor Oekraïne en ver daarbuiten.
“Het is nuttig even terug te denken aan de ervaring van onze voorganger als wereldbeheerser. Voor Groot-Brittannië als eiland voor de kust van Europa was het altijd hoofdzaak te verhinderen dat Europa zich zou verenigen tot een macht die haar oversteeg. Op dezelfde manier, zij het sterk uitvergroot, kunnen de VS samen met zijn satellieten op het westelijk halfrond worden gezien als een eiland voor de kust van de Euraziatische landmassa.”
“Daar ligt de basis voor wereldheerschappij, althans volgens de ‘hartlandtheorie’ van Halford Mackinder, bedenker van de moderne geopolitiek, wiens denkbeelden nu door wereldstrategen nieuw leven worden ingeblazen.”
“Als we de logica van het Britse imperium doortrekken, mag het ons niet verbazen dat de VS eropuit zijn de eenmaking van het ‘hartland’ als onafhankelijke, niet door de VS gedomineerde macht te verhinderen. De operaties van ‘zelfverdediging’ aan de westelijke en oostelijke uiteinden van het hartland passen in dit plaatje.”
“Onenigheid over de eenmaking van het hartland is sinds WO II altijd een belangrijk thema geweest. Er waren tijdens de Koude Oorlog enkele Europese initiatieven om Rusland mee op te nemen in een eengemaakt Europa, dat een onafhankelijke macht zou worden in de wereld.”
“Dergelijke ideeën werden vooral door Frans president Charles de Gaulle (1959-1969) naar voren geschoven, maar hadden ook weerklank in Duitsland. Ze werden verworpen ten voordele van het Atlantisch systeem, dat berust op de NAVO en grotendeels bestuurd wordt vanuit Washington.”
“Met de ineenstorting van de Sovjet-Unie kreeg de eenmaking van het hartland een nieuwe impuls. Het idee van een ‘gemeenschappelijk Europees huis’ van Lissabon tot Vladivostok werd naar voren geschoven door Michail Gorbatsjov (laatste leider van de Sovjet-Unie 1985-1991) die hoopte op een transitie naar sociaaldemocratie in Rusland en zijn voormalige gebiedsdelen, en op een gelijkwaardig partnerschap met de VS voor de totstandbrenging van een wereldorde gebaseerd op samenwerking in plaats van conflict. Deze zaken, die een grondige academische kennis vergen, werden door historicus Richard Sakwa met ongewone diepgang onderzocht.”
“Zoals te verwachten was Amerika – het eiland voor de kust van Eurazië – sterk gekant tegen deze initiatieven. Tijdens de Koude Oorlog waren die niet zo’n groot probleem gezien de bestaande machtsverhoudingen en de heersende doctrine over de ‘samenzwering van het Kremlin’ om de wereld te veroveren. Het werd andere koek na de instorting van de Sovjet-Unie.”
“Met enige aarzeling in de marge kozen de VS vrij snel voor een beleid van uitbreiding van het Atlantische machtssysteem, waaraan Rusland slechts op ondergeschikte voorwaarden zou deelnemen.”
“Onder president Poetin (president van Rusland sinds 2001) bleven er nog voorstellen voor gelijkwaardig partnerschap komen, tot zeer recent nog. Die waren ‘een gruwel in de ogen van hen die geloven in de blijvende hegemonie van het Atlantische machtssysteem’, aldus Sakwa.”
“Nadat hij Franse en Duitse pogingen om deze tragische misdaad te voorkomen had verworpen, heeft Poetins inval in Oekraïne de zaak geregeld, althans voor nu. Voorlopig is Europa gezwicht voor de Atlantische doctrine. Het heeft zelfs het formele doel van de VS overgenomen: Rusland ernstig verzwakken, tegen welke prijs dan ook voor Oekraïne en ver daarbuiten.”
Nieuwe Zijderoute
“Zonder integratie zullen het op Duitsland steunende Europa en Rusland zeer waarschijnlijk beiden achteruitgaan. Rusland met zijn enorme natuurlijke rijkdommen zal waarschijnlijk verder wegglijden in het reusachtige Euraziatische ontwikkelingsproject van China: de Nieuwe Zijderoute, dat zijn tentakels al naar Afrika en zelfs Latijns-Amerika uitstrekt.”
“De nu reeds grote verleiding voor Europa om zich bij de Nieuwe Zijderoute aan te sluiten, zal vast nog sterker worden. Het geïntegreerde productiesysteem in Europa, met basis in Duitsland en reikend van Nederland tot de voormalige Oost-Europese satellieten van Rusland, is het succesrijkste economisch systeem in de wereld geworden.”
“Het steunt zwaar op de enorme exportmarkt en investeringsmogelijkheden in China en op de Russische natuurlijke hulpbronnen, waaronder zelfs de metalen die nodig zijn voor een transitie naar hernieuwbare energie.”
“Als Europa dit alles, samen met de aansluiting bij het uitbreidende mondiale systeem van de Nieuwe Zijderoute, zou moeten laten varen om te blijven meeprofiteren van het succes van Washington, is dat een zware prijs. Dergelijke afwegingen zullen niet ontbreken terwijl de wereld zich aan het herschikken is in de nasleep van de COVID-crisis en de Russische invasie in Oekraïne.”
“De kwestie van een Euraziatische integratie tot een gemeenschappelijk Europees huis valt binnen een algemener kader, dat geen moment uit het oog mag worden verloren. Ofwel coöpereren de grootmachten om onheilspellende wereldwijde crisissen het hoofd te bieden ofwel verdwijnen ze samen in de vergetelheid.”
“Met de bittere tegenstellingen van vandaag lijkt zo’n samenwerking misschien ondenkbaar, maar het hoeft geen onbereikbaar idee te zijn. In 1945 leek het niet minder onmogelijk zich voor te stellen dat Frankrijk, Duitsland, Engeland en enkele kleinere Europese machten samen zouden werken aan een West-Europa zonder binnengrenzen en met enkele gemeenschappelijke instellingen.”
“Het is niet dat Europa geen interne problemen kent. En onlangs heeft Groot-Brittannië zich eruit teruggetrokken (zichzelf veroordelend tot de status van mogelijk uitdovende satelliet van de VS). Het blijft echter een verbluffende omkering na eeuwen van woeste wederzijdse vernietiging, culminerend in de verwoestende oorlogen van de 20ste eeuw.”
“Met dit in gedachten schrijft historicus Sakwa: ‘Wat voor de ene generatie een jammerlijke hersenschim is, wordt voor de andere een realistisch en noodzakelijk project.’ Een essentieel project, willen we uit de chaos en het geweld van vandaag een leefbare wereld tevoorschijn halen.”
Spanningen tussen China en Rusland
CJ: China en Rusland hebben de banden aangehaald sinds de Russische invasie van Oekraïne, hoewel dit partnerschap ook zijn limieten zal hebben. Hoe dan ook, zit er achter deze strategische relatie tussen twee autocratische staten nog iets anders dan de wens om de Amerikaanse macht en invloed te beperken?
En in hoeverre zou Amerika kunnen profiteren van potentiële spanningen en verdeeldheid in de Chinees-Russische relatie, zoals het tijdens de Koude Oorlog deed?
NC: “De geschiedenis van de Koude Oorlog is leerzaam. Zelfs toen Rusland en China op voet van oorlog stonden, bleef de VS hameren op de immense dreiging die uitging van een vermeende ‘China-Sovjetalliantie’. Iets soortgelijks gold voor Noord-Vietnam.”
“De Vietnamese leiders erkenden dat hun ware vijand China was: Amerika kon Vietnam verwoesten met zijn onvoorstelbare geweldmiddelen, maar het zou uiteindelijk weer weggaan. China zou daar altijd zijn als een permanente dreiging. De Amerikaanse planners luisterden echter niet.”
De door Amerika aangestuurde Quad[4] zou een centrale rol moeten spelen in de omcirkeling van China, maar India is een onwillige partner, die zich niet helemaal wil schikken in zijn ondergeschikte rol.
“De diplomatie van Kissinger erkende de feiten pas laat en buitte de conflicten tussen China en Rusland uit. Ik denk niet dat daar een les voor vandaag in zit. De omstandigheden zijn heel anders.”
“Poetin en zijn handlangers schijnen te dromen van een Russische invloedssfeer die een onafhankelijke plaats zou innemen tussen het Atlantische en het Chinese systeem. Het ziet er niet naar uit dat dit zal gebeuren. Waarschijnlijker is dat China Rusland zal accepteren als een ondergeschikte partner, die grondstoffen, geavanceerde wapens, wetenschappelijk talent en misschien nog meer levert.”
“De Atlantische machten raken samen met hun compagnons, de Aziatische ‘tweederangsmachten’, geïsoleerd op het wereldtoneel. Het mondiale Zuiden houdt zich immers grotendeels afzijdig, sluit zich niet aan bij de sancties tegen Rusland en verbreekt de handels- en andere betrekkingen niet.”
“Ondanks ernstige binnenlandse problemen gaat China door met zijn grote ontwikkelingsprojecten, investeringen en kredietprogramma’s overzee en met zijn technologische vooruitgang in eigen land.”
“China loopt ver voorop in de snelgroeiende sector van de duurzame energie en heeft de wereld zojuist verrast met de ontwikkeling van een supergeavanceerde microchip, waarvan de productie waarschijnlijk nog jaren op zich zal laten wachten, maar die onmisbaar wordt voor de moderne geavanceerde economie.”
Er is nog veel onzeker, maar het lijkt aannemelijk dat deze tendensen zullen aanhouden. Als er iets verandert, kon het wel eens Europa onder leiding van Duitsland zijn dat geen zin meer heeft in de gevolgen van zijn ondergeschiktheid in het Atlantisch systeem. De voordelen van een gemeenschappelijk Europees huis kunnen best aanlokkelijker worden, met grote gevolgen voor de wereldorde.
India
CJ: India wordt opgevrijd door China, Rusland én de VS. Moet India zich zorgen maken over een sterk Chinees-Russisch partnerschap? Kan de Quad voor zijn missie en doelstellingen in Zuidoost-Azië rekenen op de volledige medewerking van India?
NC: “Laten we eerst een paar grimmige feiten bekijken voor we het hebben over de Indiase buitenlandpolitiek. Er komt een enorme catastrofe op ons af in Zuid-Azië. De zomerhitte is nauwelijks nog te dragen voor de overgrote meerderheid van de armen. En het wordt nog veel erger.”
“India en Pakistan zouden moeten samenwerken om deze en gerelateerde crisissen, zoals de slinkende watervoorraden, te bezweren. In plaats daarvan verspillen ze allebei schaarse middelen aan niet te winnen oorlogen. Voor Pakistan is dit een ondraaglijke last.”
“Beide landen kampen met zware interne problemen. In India is eerste minister Modi met alle beschikbare overmacht bezig de Indiase seculiere democratie te vernietigen, terwijl dit toch – met al haar tekortkomingen – een van de grote verwezenlijkingen van de postkoloniale tijd is.”
“Zijn uiteindelijke doelstelling is de oprichting van een racistische hindoe-etnocratie. Hij is een vanzelfsprekende kompaan in de groeiende alliantie van landen met gelijkaardige karakteristieken: Hongarije, Israël en zijn partners van de Abraham-akkoorden, die nauw verbonden zijn met de kernsectoren van de Republikeinen.”
“Daarnaast is er zijn wreedaardige repressie van de deelstaat Kasjmir, naar verluidt het meest gemilitariseerde grondgebied ter wereld. Het bezetten van buitenlands grondgebied kwalificeert hem ook weer voor associatie met de Abraham-akkoorden, waarin de landen zitten die de andere twee gevallen van criminele annexatie en bezetting vertegenwoordigen: Israël en Marokko.”
“Het is tegen al deze achtergrond dat het lastige probleem van de Indiase internationale betrekkingen moet worden bekeken.”
“India zit in een moeilijke evenwichtsoefening. Rusland blijft veruit zijn belangrijkste wapenleverancier. Er is een oud en verergerend grensgeschil met China. India kijkt dus bezorgd naar een inniger wordend bondgenootschap tussen Rusland en China.”
“De door Amerika aangestuurde Quad zou een centrale rol moeten spelen in de omcirkeling van China, maar India is een onwillige partner, die zich niet helemaal wil schikken in zijn ondergeschikte rol. Anders dan de andere leden van de Quad schaart het zich aan de kant van het mondiale Zuiden dat weigert verwikkeld te raken in wat zij zien als een proxyoorlog[5] van Russen en Amerikanen in Oekraïne.”
“India kan echter niet te ver gaan in het zich vervreemden van de VS, die ook een natuurlijke bondgenoot zijn, meer bepaald in verband met de opkomende alliantie van tegen de GOP aanschurkende reactionaire staten
“Al bij al een complexe situatie. dan is er nog niet gerekend met de enorme interne problemen waar Zuid-Azië voor staat
Neergang van de VS
CJ: De VS zijn een land in politieke en sociale beroering, het zit misschien midden in een historische transitie. De laatste jaren verzwakt zijn invloed in de wereld en zijn instellingen liggen zwaar onder vuur van duistere en reactionaire krachten.
Terwijl de democratie in de VS met rasse schreden achteruitgaat, is er zelfs sprake van een radicaal plan voor de herstructurering van het federaal bestuur als Donald Trump in 2024 weer aan de macht mocht komen.
In hoeverre heeft imperialistische overstretch[6] bijgedragen tot het verval van de binnenlandse samenleving en welke invloed kan de binnenlandse politiek hebben op de besluitvorming inzake het buitenlands beleid? Voor beide gevallen: vormt een tanende VS een grotere of kleinere bedreiging voor vrede en veiligheid in de wereld?
“Het recent Amerikaans verval komt vooral door binnenlandse klappen. Een cruciale maatstaf is het sterftecijfer. Een recente studie kreeg als titel mee: America Was in an Early-Death Crisis Long Before COVID”
“Er wordt al decennialang gesproken over de neergang van de VS. Er zit iets van waarheid in. De macht van Amerika bereikte haar historisch ongeëvenaarde piek in 1945 en kon daarna dus moeilijk anders dan verminderen, hoewel ze volgens sommige maatstaven ongeveer gelijk gebleven is. Sean Kenji Starrs toont dit aan in zijn belangrijke studie over hoe transnationalen de rijkdom controleren.”
“Over dit algemeen onderwerp valt er veel te zeggen, maar om bij de engere focus van de gestelde vraag te blijven: het recent Amerikaans verval komt vooral door de binnenlandse klappen die het land krijgt. En het is ernstig. Een cruciale maatstaf is het sterftecijfer. Een recente studie kreeg als titel mee: America Was in an Early-Death Crisis Long Before COVID .”
“Deze studie toont aan dat ‘zelfs lang voordat de pandemie begon er hier meer mensen op jongere leeftijd stierven dan in vergelijkbare rijke landen.’ De cijfers zijn ontstellend. Er is veel meer aan de hand dan het bekende verschijnsel van sterfgevallen door wanhoop bij witte Amerikanen in actieve leeftijd dat tot een verhoogde mortaliteit leidt. Dat is behalve in tijden van oorlog of epidemieën nooit eerder gebeurd.”
“Dit is slechts één indicatie van hoe het land op sociaal, economisch en politiek vlak uit elkaar aan het vallen is sinds het wordt bestookt door het neoliberalisme van Reagan-Bush, Clinton en hun opvolgers (sinds 1981).”
“Dat ‘radicaal plan’ om de laatste resten van de Amerikaanse democratie te ondermijnen werd aangekondigd een paar dagen voor de presidentiële verkiezingen van november 2020 en was snel vergeten in het daaropvolgende tumult. Het kwam pas recent weer boven water in een onderzoek van nieuwswebsite Axios.”
“Het basisidee is om alles weer terug te draaien wat er vanaf de 19de eeuw gerealiseerd werd om een apolitiek ambtenarenapparaat te creëren – een essentieel fundament voor een goed functionerende democratie.”
“President Trump vaardigde een decreet uit dat de president (waarmee hij zichzelf bedoelt, of misschien beter gezegd: HIJ) de macht geeft om de hoogste rangen van de ambtenarij te vullen met getrouwen, een stap in de richting van het fascistische ideaal van een machtige partij met een Opperste Leider die de samenleving beheerst.”
“Biden draaide dat decreet terug. De Democraten in het Congres proberen een wet aan te nemen die een dergelijke directe aanval op de democratie verhindert, maar de Republikeinen zullen daar waarschijnlijk niet in meegaan.”
“Zij kijken al uit naar de vruchten die hun talrijke lopende projecten ter vestiging van hun permanente heerschappij zullen afwerpen. Het reactionaire Hooggerechtshof onder leiding van voorzitter John Roberts zou dat wel eens kunnen goedkeuren.”
“Er kan nog meer op komst zijn. Het Hof besloot zich te buigen over een bizarre zaak, Moore versus Harper, die, als het Hof ze goedkeurt, de regeringen van de deelstaten zou toestaan partijloyale kiesmannen van het presidentieel kiescollege te kiezen die de stemming van de bevolking in die staat (popular vote) verwerpen. De regeringen van de deelstaten zijn meestal Republikeins vanwege de bekende structurele voordelen van het kiessysteem voor de GOP.[7]”
“Deze ‘theorie van de onafhankelijke staatsregeringen’ heeft wel enige grondwettelijke basis, maar werd zo schandalig bevonden dat ze werd afgewezen. Tenminste, tot vandaag, want de GOP raast voort in haar campagne om aan de macht te blijven, ongeacht wat de irrelevante bevolking wil.”
“Volgens mij komt de campagne van de GOP om de democratie te ondermijnen niet voort uit imperialistische overstretch. Er bestaat heel wat waardevolle literatuur over wat de aard en de wortels ervan zijn. En die situeren zich elders, voornamelijk in de zucht naar macht.”
“Welke invloed ze op het buitenlands beleid zou hebben is niet duidelijk. Trump zelf is een ongeleid projectiel, met geen enkel helder idee in zijn hoofd buiten IK! Hij heeft ook een neiging om alles af te breken wat een ander heeft helpen opbouwen.”
“En een basisprincipe waar hij nooit van afwijkt: verrijk de superrijken en de machtige bedrijven, of toch zij die niet neigen naar kritiek op Zijne Doorluchtige Majesteit. Zijn concurrenten binnen de GOP hebben zo’n ontzag en angst voor zijn macht over de massa gekregen dat ze er maar weinig tegening brengen.”
“De algemene gevolgen voor de wereldvrede en de veiligheid zijn meer dan duidelijk. Trumps triomf op dit gebied was het verergeren van de twee grootste bedreigingen voor het voortbestaan van de menselijke samenleving: de vernietiging van het leefmilieu en de kernoorlog. Deze bedreigingen bleven niet gespaard van zijn sloopkogel.”
“Hij trok zich terug uit het Klimaatakkoord van Parijs COP21 voor het beteugelen van de klimaatverandering en deed wat hij kon om de regelingen die de gevolgen van de klimaatcrisis voor de Amerikanen enigszins verzachtten, af te schaffen.”
“Hij zette het (door president G.W. Bush begonnen) GOP-programma voort om het systeem van wapenbeheersing te ontmantelen, dat met veel moeite was opgebouwd om de dreiging van een nucleaire terminale oorlog te verminderen. Hij heeft ook het gezamenlijk akkoord met Iran over het nucleair beleid (JCPOA) om zeep geholpen en schond daarmee de goedkeuring van dit akkoord door de VN-Veiligheidsraad, waardoor de wereldwijde dreiging opnieuw toenam.”
“Wat hij in specifieke kwesties zou doen, daar hebben we het raden naar. Misschien wat hij juist gehoord heeft op Fox News.”
“Het idee dat de toekomst van de wereld binnenkort misschien weer in dergelijke handen kan vallen, is nauwelijks te vatten.”
“Er is zeker geen gebrek aan levensbelangrijke taken op ons bord!”
Notes
https://truthout.org/articles/21st-century-us-foreign-policy-is-shaped-by-fears-of-chinas-rise-chomsky-says/ werd vertaald door Hilde Baccarne
[1] De Rim is de velg, de buitenrand van het wiel die de band vasthoudt. China is de band die binnen de velg moeten worden gehouden.
[2] Een ‘koelie’ (volgens de Zuid-Afrikaanse spelling) of ‘coollie’ (volgens de Britse spelling( was oorspronkelijk een scheldwoord voor Indische of Indonesische loonarbeiders, die onder erbarmelijke omstandigheden ver van huis moesten werken voor een hongerloon. Zij die in hun ‘gastland’ wilden blijven en zich er vestigen bleven het slachtoffer van racisme en discriminatie in hun nieuwe vaderland.
[3] Ole is de oude schrijfwijze van ‘old’.
[4] Een quad is een op de vier wielen aangedreven terreinwagentje voor één of twee personen. De Quad (voluit de Quadrilateral Security Dialogue) is een informeel samengaan van de VS met Australië, Japan en India sinds 2007.
[5] Een ‘proxy’ (letterlijk, een ‘nabije’) is een handlanger/partner die voor zijn opdrachtgever taken vervult, in dit geval een oorlog. Je zou het een ‘uitbestede oorlog’ kunnen noemen.
[6] Letterlijk betekent het zich te hard uitrekken. Meer aanpakken dan men eigenlijk aankan, bijvoorbeeld door teveel conflicten tegelijk aan te gaan.
[7] In de VS wordt de president niet door de bevolking verkozen maar door een College van Kiesmannen, die door de deelstaten worden aangeduid op basis van de in die staat uitgebrachte stemmen. De Republikeinen hebben de meerderheid in de meer landelijke deelstaten met een kleinere bevolking, terwijl de Democraten het beter doen in de grote meer verstedelijkte deelstaten, waarvan er minder zijn in het totaal van de 50 deelstaten (nvdr).
