Nu mensen langzaam uit hun maandenlange lockdown komen en uitkijken naar een leven dat opnieuw wat normaler lijkt, worden anderen geconfronteerd met nieuwe beperkingen, omdat nieuwe pieken van het coronavirus angst opwekken over een eventuele tweede golf van infecties. Steden als Peking en Leicester hebben een tweede sluiting aangekondigd als reactie op het stijgend aantal besmettingen, kort na het opheffen van de beperkende maatregelen.
Meer dan 10 miljoen mensen zijn ondertussen besmet en 500.000 mensen zijn overleden aan het virus dat eind vorig jaar voor het eerst opdook. Deze week waarschuwde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) dat de pandemie nog niet voorbij is en het ergste zelfs nog moet komen.
Waarom moeten steden weer sluiten?
De eerste reeks lockdowns heeft de contacten tussen mensen drastisch verminderd, waardoor het virus zich minder vlot kon verspreiden. Het gaf de autoriteiten ook de tijd om test- en traceerprogramma’s te ontwikkelen en gedetailleerde maatregelen te treffen voor bedrijven en scholen om weer veilig op te starten.
Op het moment dat de beperkende maatregelen werden opgeheven, zijn echter ook nieuwe hotspots voor infecties uitgebroken. Dat heeft ertoe geleid dat hier en daar een nieuwe lockdown werd opgelegd, uit bezorgdheid dat het aantal besmette mensen opnieuw exponentieel zou stijgen. In veel gevallen waren de nieuwe afsluitingen echter beperkter en gericht op lokale uitbraken, vaak in drukke stedelijke gebieden waar afstand houden moeilijker is.
Waar vinden tweede lockdowns plaats?
In China, waar de uitbraak van het coronavirus is begonnen, heeft Peking nieuwe reisbeperkingen opgelegd na een nieuwe uitbraak in de hoofdstad. Ook in het arrondissement Anxin, in de oostelijke provincie Hebei moeten 400.000 mensen opnieuw in quarantaine.
Ook Australië kondigde een nieuwe lockdown aan voor meer dan 300.000 mensen in de buitenwijken ten noorden van Melbourne, in een poging het stijgende aantal besmettingen terug te dringen. In Groot-Brittannië werd de stad Leicester het eerste gebied van het land dat een tweede, ‘lokale’ afsluiting zag, terwijl er wordt gespeculeerd dat New York en Houston in de Verenigde Staten ook op nieuwe beperkingen afstevenen als de situatie nog verslechtert.
Hoe zien de nieuwe quarantaines eruit?
Tweede vergrendelingen zijn vaak meer gericht op specifieke geografische gebieden en in sommige gevallen minder streng, aangezien de autoriteiten de hotspots wel willen inperken maar tegelijkertijd proberen om de economische activiteit nieuw leven in te blazen. In Peking zijn hele appartementsblokken afgesloten als reactie op een enkele bevestigde infectie, en zijn er massaal tests uitgevoerd bij groepen met een verhoogd risico, zoals restaurantmedewerkers, voedings- en pakjeskoeriers.
Inwoners van de buitenwijken van Melbourne moeten in hun huizen blijven, behalve om boodschappen te doen, of naar het werk of de dokter te gaan. De rest van de staat Victoria gaat verder met versoepelingen. Een herhalende cyclus van 50 dagen lockdown, gevolgd door een opheffing van de maatregelen voor 30 dagen, kan volgens modellen gepubliceerd in het European Journal of Epidemiology nieuwe infecties effectief beheersen en langzaam doen verminderen,
Zullen mensen dit pikken?
Het is nog iets te vroeg om het effect van tweede lockdowns grondig te beoordelen. Maar in veel steden zijn de sluitingen in de eerste ronde al wel onder druk komen te staan, omdat mensen last hadden van de langdurige beperkingen die hen van hun dierbaren scheidden en sommigen ook in financiële problemen bracht door verlies van werk.
Sommige topbestemmingen – van Britse stranden tot Amerikaanse parken – werden overspoeld door bezoekers terwijl ze toch werden aangespoord om weg te blijven. Onderzoekers zeggen dat er aanwijzingen zijn dat het opleggen van een quarantaine in de loop van de tijd moeilijker zal worden. De redenen daarvoor variëren: soms zijn mensen te optimistisch over de risico’s, missen ze vertrouwen in hun leiders en soms is dat gewoon uit pure verveling.
Dat is geen al te best vooruitzicht voor een tweede ronde van beperkende maatregelen, vooral niet voor de gebieden die al lang zijn afgesloten. Nochtans is het goed mogelijk dat lokale lockdowns gewoon deel zullen uitmaken van het leven in de nabije toekomst. Het virus verspreidt zich immers nog steeds over de hele wereld, en een behandeling is nog niet meteen in zicht.
Dit stuk verscheen oorspronkelijk bij Thomson Reuters News Foundation.
