Het vrijwel onafgebroken besturen van de Christen-Democraten heeft zo zijn sporen nagelaten. Het gezin en het huis buiten de stad waren decennia lang de heersende prioriteit. Het land werd volgebouwd, het landschap verpest. Doordat de mensen in zo’n verspreide orde wonen en ieder zijn eigen tuin heeft verdween ook de buitencultuur. Het verkavelingsfenomeen maakt van ons land niet alleen één van de lelijkste, ook de gezelligheid en cultuur lijdt eronder.

De baksteen, de televisie en de auto

De regio waarin we leven heeft heel wat cultuur te bieden. Een rijkelijk cultureel aanbod is ons deel in de culturele centra, dankzij de festivalcultuur, de musea, het divers aanbod aan restaurants, de bibliotheken etc.. We mogen hier best fier op zijn. 

Waar het ons echter aan ontbeert is de buitencultuur. Het weer is een deels terecht argument maar het ligt toch ook aan de baksteen in de maag, de televisie en de ruimte die de auto inneemt. Het gaat wel eens als volgt: huis-wagen-kantoor-wagen-huis-wagen-fitnesszaal-wagen-huis. 

Ieder achter zijn gevel is saai

Je hoort het van mensen die op reis geweest zijn of van jongeren die voor langere periode in het Zuiden hebben verbleven. De levendige straten daar maken je goed gezind, je verveelt er je nooit, je ontmoet er constant nieuwe mensen. Hier is het zo koud op straat. We hebben onze markten, de kermis en terrassen, en in het centrum van de steden is er wel wat animatie in de straten. Dit beperkt zich echter tot een beperkte ruimte in de stad. Een groot deel van de pleinen in ons land zijn tot een parking gedegradeerd.

Het goede nieuws is dat meer buitencultuur niet moeilijk noch duur is om te realiseren. Een mooi voorbeeld van wat voor buitencultuur zorgt is het frietkot. Kiosken zorgen voor leven op straat, veel gezelliger dan de shoppingcentra. Kiosken zie je niet veel bij ons, in tegendeel tot andere regio’s over zee. Je kan dit als overheid aanmoedigen. 

Sociaal en ecologisch

Als stadsbestuur kan je investeren in openbare fitnesstoestellen, tafeltennistafels, schaaktafels, barbecue’s, sportpleintjes, speeltuinen, leefstraten, openbare piano’s, kunst, zwemvijvers e.d. 

Het is gezellig en de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten neemt toe. Een privétuin wordt minder gegeerd, hetgeen de weinige ruimte die er is en de voetafdruk ten goede komt. Het is ook een remedie tegen armoede want deze openbare plaatsen zijn voor iedereen toegankelijk. 

Sociaal en ecologisch gaan nog maar eens hand in hand. En het is nog plezant ook!