Het is ook niet toevallig dat Amerika net aankondigde dat het Syrische regime chemische wapens (saringas) zou hebben gebruikt tegen de rebellen in Damascus en Aleppo, waardoor het Syrische regime een ‘rode lijn’ zou hebben overschreden.

Ook Groot-Brittannië, Frankrijk en de NAVO-leiding in Brussel herhaalden die beschuldiging. Die afstemming van de standpunten komt er aan de vooravond van G8-top in Noord-Ierland. Alles wijst erop dat dit het begin is van een intense en rechtstreekse westerse militaire inmenging in Syrië.

Amerikaanse militaire inmenging

De Amerikaanse president Barack Obama was er de voorbije twee jaar alles behalve happig op om zich in de Syrische strijd te mengen. Enkele Arabische en niet-Arabische landen zoals Qatar, Saoedi-Arabië en Turkije zetten de Amerikaanse regering onder druk om militaire actie te ondernemen, maar Obama verzette zich daartegen.

Nu klinkt de roep om militaire actie te ondernemen steeds luider, ook in Amerika. Twee belangrijke pleitbezorgers zijn de Republikeinse senator John McCain en de voormalige Democratische president Bill Clinton.

“Nu klinkt de roep om militaire actie te ondernemen steeds luider, ook in Amerika”

Het lijkt erop dat Obama is gezwicht onder de druk, vooral na de belangrijke overwinning van het Syrische regime in Qusayr, die er kwam dankzij de hulp van Hezbollah.

De Amerikanen zullen nu offensieve wapens sturen, waaronder antitankraketten en luchtafweergeschut. Het Vrije Syrische Leger (FSA) zal erop toezien dat de wapens gedistribueerd worden, een taak die vooral op de schouders zal liggen van generaal Salim Idris.

Hij wordt als stafchef van het Vrije Syrische Leger enorm gewaardeerd door de westerse regeringen omdat hij bereid was een divisie op te richten die zou strijden tegen de jihadistische groepen, en vooral Jabhat al-Nusra. Dat zei hij althans twee maanden geleden op een conferentie van de ‘Vrienden van Syrië’ in Istanbul.

No-flyzone

Wat misschien nog alarmerender is dan de Amerikaanse bewapening van de rebellen, is het voornemen om een no-flyzone op te zetten. Die zou tot 40 kilometer diep in het Syrische binnenland gaan, te rekenen vanaf de Jordaanse grens. Die no-flyzone moet de veiligheid garanderen voor de Amerikaanse, Franse en Britse gevechtsvliegtuigen die nu in Jordanië gestationeerd zijn.

Hoe zal het Syrische regime reageren op deze nieuwe ontwikkelingen? Zal Moskou machteloos toezien hoe haar bondgenoot wordt aangevallen, of zal het zich direct of indirect moeien in de strijd? Hoe zal Iran reageren? Meer dan eens bevestigden belangrijke Iraanse functionarissen dat ze niet zouden toestaan dat het Assad-regime zou vallen.

Rusland vond de Amerikaanse beschuldiging dat Assad chemische wapens zou gebruikt hebben weinig overtuigend. Yuri Ushakov, diplomatiek raadgever in het Kremlin, stelde zelfs dat de beschuldigingen gefabriceerd zijn. Die stelling werd bevestigd door de voorzitter van de Commissie voor Buitenlandse Betrekkingen van de Doema, het Russische parlement.

Amerika, weinig geloofwaardig

Ik geloof de Amerikaanse aantijgingen niet om twee redenen. Ten eerste heeft Amerika al eerder bewijsmateriaal gefabriceerd om aan te tonen dat Irak massavernietigingswapens bezat. Zo slaagde de VS erin om Irak aan te vallen en te bezetten.

Een tweede reden waarom ik de aantijgingen niet geloof, is dat er nu al meer dan 100.000 doden zijn gevallen in Syrië zonder dat de Amerikaanse regering maar een vin verroerde. En nu er 120 doden zijn gevallen door chemische wapens is de VS ineens bereid om te reageren.

“Een tweede reden waarom ik de aantijgingen niet geloof, is dat er nu al meer dan 100.000 doden zijn gevallen in Syrië zonder dat de Amerikaanse regering maar een vin verroerde. En nu er 120 doden zijn gevallen door chemische wapens is de VS ineens bereid om te reageren”

Is het gebruik van traditionele wapens om je bevolking te doden wel ‘toegelaten’, en het gebruik van chemische wapens voor hetzelfde doeleinde ‘verboden’? En leidt het gebruik van die ‘verboden’ wapens nu tot een Amerikaanse militaire inmenging?

Ik praat de misdaden van het Syrische regime hier niet goed. Iemand die 100.000 burgers heeft gedood met tanks, raketten en ontplofbare vaten zal niet aarzelen om andere wapens te gebruiken. Maar als het Syrische regime werkelijk chemische wapens zou gebruiken, zou het dat allang hebben gedaan. Waarom zou het hebben gewacht tot nu om 120 onschuldige burgers te doden, zoals de Amerikanen althans beweren?

“Ik praat de misdaden van het Syrische regime hier niet goed. Iemand die 100.000 burgers heeft gedood met tanks, raketten en ontplofbare vaten zal niet aarzelen om andere wapens te gebruiken”

Geen politieke oplossing

Een openlijke Amerikaanse militaire inmenging zou de doodsteek zijn voor de tweede conferentie in Genève en de kans op een politiekeoplossing voor het conflict torpederen. Een Amerikaanse militaire inmenging zou de rangen van de gewapende groeperingen breken.

Ze zou zelfs kunnen leiden tot een burgeroorlog in de rangen van de oppositie. De jihadistische groeperingen zouden kunnen vechten tegen het Vrije Syrische Leger.

Het is duidelijk dat de Amerikaanse wapens niet bedoeld zijn voor Jabhat al-Nusra, Ahrar al-Sham of de andere jihadistische groeperingen. Ze kunnen evenwel gebruikt worden in een strijd tegen hen, met de zegen van zowel Amerika als Rusland.

Sheikh Eyad Qunaibi is een prominente islamistische denker die zijn steun voor de gewapende islamistische groeperingen nooit onder stoelen of banken heeft gestoken. Op Twitter stelde hij verschillende interessante vragen waaronder: “Als buitenlandse (Amerikaanse en westerse) militairen Syrië binnenvallen, is het dan verplicht vanuit religieus opzicht om tegen hen te strijden? En zullen de islamitische geleerden oproepen om Amerika te boycotten?”

Hij voegde daaraan toe: “Als de strijd in Syrië eindigt met een verlies voor Assad, zal de strijd tegen Israël dan een verplichting zijn?”

Dat zijn legitieme vragen die de komende dagen en weken zeker zullen terugkeren, niet in het minst aan het adres van de soennietische geleerden die hebben opgeroepen om jihad te voeren in Syrië.

De Palestijnse islamitische geleerde Salah al-Din Abou Arafa is één van de imams van de al-Aqsa-moskee in Jeruzalem. Hij stelde luidop de vraag waarom die soennietische geleerden hebben opgeroepen om te strijden in Syrië, en niet in Palestina. Die kritische noot zorgde ervoor dat er een felle lastercampagne werd opgestart (nvdr: hij werd zelfs op een gewelddadige manier uit de moskee gezet).

“Hij stelde luidop de vraag waarom die soennietische geleerden hebben opgeroepen om te strijden in Syrië, en niet in Palestina”

De Amerikaanse wapenleveringen en de mogelijke no-flyzone luidt mogelijk het begin in van een helse oorlog die heel de regio in zijn greep zal houden. Waarom zouden de Amerikanen en de Europeanen Patriot-raketten aan de Turkse en Jordaanse grens met Syrië plaatsen?

Ik voorspelde de toekomst niet door koffiedik te kijken toen ik enkele maanden geleden zei dat er deze zomer een oorlog zou uitbreken. De Amerikanen hebben een plan liggen, en ze voeren nu oorlogsmanoeuvres uit in de Arabische Golf, Jordanië, Turkije en Israël. Het is nu aftellen geblazen.

Abdelbari Atwan

Abdelbari Atwan is hoofdredacteur van de pan-Arabische krant al-Quds al-Arabi, en is een belangrijke columnist in de Arabische wereld. Deze column verscheen op zaterdag 15 juni in de weekendeditie van de krant.

(De vertaling van deze tekst is verzorgd door Yassine Channouf).